Po rozpuszczeniu w wodzie - 5 ml zawiesiny zawiera 250 mg klarytromycyny. Zawiesina zawiera także sacharozę.
Fromilid w postaci zawiesiny stosowany jest w leczeniu:
- zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę: zakażenia dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc); rozsiane lub zlokalizowane zakażenia Mycobacterium avium lub Mycobacterium intracellulare, zlokalizowane zakażenia Mycobacterium chelonae, Mycobacterium fortuitum lub Mycobacterium kansasii; zakażenia skóry i tkanek miękkich (np. liszajec zakaźny, zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, ropnie); zapalenie ucha środkowego; zakażenia górnych dróg oddechowych (np. zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce).
Zawiesina 250 mg/5 ml przeznaczona jest dla osób dorosłych i dzieci >12 lat.
Klarytromycyna, substancja czynna leku, należy do grupy antybiotyków zwanych makrolidami. Jest pochodną erytromycyny, działa przeciwbakteryjnie zarówno na standardowe szczepy bakteryjne jak i szczepy wyizolowane od pacjentów.
Drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę in vitro i in vivo to:
- tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Streptococcus pneumoniae, Listeria monocytogenes, Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus
- tlenowe bakterie Gram-ujemne: Haemophilus parainfluenzae, Neisseria gonorrhoeae, Moraxella catarrhalis, Haemophilus influenzae, Legionella pneumophila
- inne drobnoustroje: Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae (TWAR), Mycobacterium chelonae, Mycobacterium leprae, Mycobacterium kansasii, Mycobacterium fortuitum, kompleks Mycobacterium avium (MAC) - w skład którego wchodzi Mycobacterium avium i Mycobacterium intracellulare
- bakterie mikroaerofilne: Helicobacter pylori
Drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę in vitro:
- tlenowe bakterie Gram-dodatnie: Streptococcus (grupa C, F, G), Streptococcus viridans, Streptococcus agalactiae
- tlenowe bakterie Gram-ujemne: Pasteurella multocida, Bordetella pertussis
- beztlenowe bakterie Gram-dodatnie: Propionibacterium acnes, Clostridium perfringens, Peptococcus niger
- beztlenowe bakterie Gram-ujemne: Bacteroides melaninogenicus
- inne bakterie Treponema pallidum, Campylobacter jejuni, Borrelia burgdorferi.
Metabolit leku - 14-hydroksyklarytromycyna, wykazuje aktywność przeciwbakteryjną. Na większość bakterii działa tak samo lub 1-2 razy słabiej niż związek macierzysty. Po podaniu doustnym klarytromycyna szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Dostępność biologiczna wynosi ok. 50%. Wiąże się z białkami osocza w ok. 70%. Stężenie klarytromycyny we wszystkich tkankach, z wyjątkiem ośrodkowego układu nerwowego, jest większe od stężenia we krwi (największe w wątrobie i płucach). Klarytromycyna jest metabolizowana w wątrobie, a wydalana z moczem i kałem.
Dorośli i dzieci (6 mż.-18 lat): 7,5 mg/kg mc. co 12 h. Czas leczenia wynosi zwykle od 5 do 10 dni. Maksymalna dawka wynosi 500 mg 2 razy na dobę.
W zakażeniach Mycobacterium (M. avium, M. intracellulare, M. chelonae, M. fortuitum, M. kansasii) zalecana dawka wynosi 7,5-15 mg/kg mc. 2 razy na dobę. Leczenie należy kontynuować tak długo, jak długo obserwuje się korzystne działanie kliniczne. Czasam korzystne jest dodanie innych leków działających na Mycobacterium. Maksymalna dawka wynosi 500 mg 2 razy na dobę.
Zawiesinę można podawać z posiłkiem lub bez posiłku, można podawać z mlekiem. Po przygotowaniu zawiesiny widoczne są drobne ziarenka, co jest zjawiskiem naturalnym. Ziarenek tych nie powinno się rozgryzać, ponieważ ich zawartość ma gorzki smak
Podawanie zawiesiny jest przeciwskazane:
- w przypadku nadwrażliwości na klarytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu
- z: cyzaprydem, pimozydem, astemizolem, terfenadyną, ponieważ może to powodować wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu serca, w tym częstoskurcz komorowy, migotanie komór i komorowe zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes
- z tikagrelorem lub ranolazyną
- z kolchicyną
- z ergotaminą lub dihydroergotaminą - ze względu na możliwość wywołania objawów zatrucia sporyszem
- z inhibitorami reduktazy HMG-CoA (statyny), które są w znacznym stopniu metabolizowane przez CYP3A4 (lowastatyna czy symwastatyna), ze względu na zwiększone ryzyko miopatii, w tym rabdomiolizy
- w komorowych zaburzeniach rytmu serca
- w ciężkiej niewydolności wątroby i nerek
- w hipokaliemii (ryzyko wydłużenia odstępu QT).
Działania niepożądane:
Często: nudności, wysypka, bezsenność, niestrawność, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, ból brzucha, biegunka, wymioty, ból głowy, nadmierna potliwość, zaburzenia smaku.
Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, zaburzenia równowagi, niedosłuch, szumy uszne, zapalenie języka, zaparcia, wzdęcia z oddawaniem gazów, zwiększenie aktywności AlAT i AspAT, świąd, pokrzywka, astenia, zapalenia błony śluzowej jamy ustnej, leukopenia, odbijanie, reakcje nadwrażliwości, kołatanie serca, suchość w jamie ustnej, jadłowstręt, wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, kandydoza, zakażenie pochwy, niepokój, senność, drżenia, zmniejszenie łaknienia, zapalenie błony śluzowej żołądka.
Częstość nieznana: depersonalizacja, depresja, zaburzenia orientacji, omamy, niezwykłe sny, mania, drgawki, brak smaku, węch opaczny, torsade de pointes