Bisoratio 5 tabletki 5 mg 30 sztuk

1 tabletka zawiera 5 mg bisoprololu fumaranu ( Bisoprololi fumaras ) oraz 135,20 mg laktozy jednowodnej.

Nadciśnienie tętnicze (w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi). Choroba niedokrwienna serca, także stabilna dławica piersiowa.

Preparat wykazuje działanie obniżające ciśnienie tętnicze krwi. Zmniejsza częstotliwość rytmu serca, siłę jego skurczu i jego objętość wyrzutową.

Tabletki należy przyjmować doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Lek przyjmuje się raz na dobę o stałej porze, na czczo lub w czasie śniadania. Dawkowanie należy dostosować do skuteczności leczenia i częstości tętna pacjenta. Zwykle zalecana dawka początkowa podawana raz na dobę, która u niektórych pacjentów jest dawką skuteczną, wynosi 5 mg. W razie konieczności dawkę początkową należy stopniowo zwiększać. Maksymalna dawka dobowa wynosi 20 mg. W każdym przypadku należy stosować najmniejszą dawkę skuteczną.

Nie należy stosować preparatu jeśli stwierdzono nadwrażliwość na bisoprolol lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Do pozostałych przeciwwskazań zalicza się ostrą niewydolność serca lub dekompensację niewydolności serca, jeżeli konieczne jest stosowanie dożylnej terapii inotropowej; wstrząs kardiogenny; blok przedsionkowo-komorowy 2. lub 3. stopnia, z wyjątkiem pacjentów z wszczepionym rozrusznikiem serca ; blok zatokowo-przedsionkowy; zespół chorej zatoki; ciężka astma oskrzelowa lub ciężka przewlekła choroba obturacyjna płuc; nieleczony guz chromochłonny nadnercza; objawowa bradykardia (z czynnością skurczową serca poniżej 60 przed rozpoczęciem leczenia); ciężkie zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych lub ciężkie postacie zespołu Raynauda oraz kwasica metaboliczna.

W czasie leczenia bisoprololem należy odpowiednio często kontrolować czynność układu krążenia, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku.
Leczenia nie należy przerywać w sposób nagły zwłaszcza u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca. Nagłe przerwanie leczenia u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca związane jest ze zwiększonym ryzykiem zawału mięśnia serca i nagłego zgonu.