Ins. Insuman Rapid SoloStar rozt.do wstrz.insulin 100 j.m./ml 5 wstrz.a 3ml

Skład

1 wstrzykiwacz (3 ml) SoloStar lub 1 wkład (3 ml) do wstrzykiwacza zawiera 300 j.m. insuliny ludzkiej neutralnej.

Wskazania

Preparat stosowany jest w cukrzycy wymagającej leczenia insuliną.

Działanie

Lek zawiera insulinę ludzką o szybkim początku i krótkim czasie działania, która wytwarzaną jest metodą rekombinacji DNA w komórkach E. coli. Insulina obniża stężenie glukozy. Wywiera także anaboliczne i antykataboliczne, poprawia wykorzystanie pirogronianów, zwiększa transport glukozy do komórek, nasila syntezę glikogenu w tkance mięśniowej i wątrobie, zwiększa wychwyt aminokwasów i syntezę białek, zmniejsza glikogenolizę i glikoneogenezę, nasila wychwyt potasu do komórek, zwiększa lipogenezę w wątrobie i tkance tłuszczowej, hamuje lipolizę. Po wstrzyknięciu podskórnym początek działania występuje w ciągu 30 min, natomiast maksymalne działanie pojawia się w ciągu 1-4 h od podania. Czas działania wynosi 7-9 h. 

Dawkowanie

Średnie zapotrzebowanie na insulinę wynosi zwykle 0,5-1,0 j.m./kg mc./dobę. Preparat wstrzykuje się zwykle podskórnie 15-20 min przed posiłkiem. Zmiana dawki może być potrzebna np. W razie zmiany masy ciała pacjenta, zmiany trybu życia pacjenta, pojawienia się innych okoliczności, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia hipo- lub hiperglikemii.

U chorych w podeszłym wieku (≥65 lat) postępujące pogorszenie czynności nerek może prowadzić do zmniejszania zapotrzebowania na insulinę.

U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone z powodu zaburzeń metabolizmu insuliny.

W przypadku osób z zaburzoną czynnością wątroby zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone z powodu zmniejszonego procesu glukoneogenezy oraz z powodu zaburzeń metabolizmu insuliny.

Lek podaje się podskórnie. Nie należy go stosować w pompach insulinowych zewnętrznych lub w postaci implantu, a także pompach perystaltycznych z silikonowymi przewodami. Wchłanianie insuliny (jej działanie obniżające stężenie glukozy we krwi) różni się w zależności od okolic wstrzyknięcia (miejsce wstrzykiwania insuliny w obrębie danej okolicy należy zmieniać po każdym wstrzyknięciu).

Przeciwwskazania

Lek jest przeciwwskazany w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

Działania niepożądane:

Bardzo często: hipoglikemia.

Często: obrzęk, reakcje w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często: wstrząs, pokrzywka w miejscu wstrzyknięcia.

Częstość nieznana:  przeciwciała przeciwko insulinie, hipoglikemia, zatrzymanie sodu,  retinopatia cukrzycowa, reakcje w miejscu wstrzyknięcia (takie jak zapalenie, obrzęk, ból, świąd lub rumień), zaburzenia widzenia, lipodystrofia, reakcje nadwrażliwości typu wczesnego (hipotonia, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, uogólnione reakcje skórne), retinopatia proliferacyjna.

Zdolność do koncentracji i szybkość reakcji pacjentów może ulec zaburzeniu w następstwie hipoglikemii lub hiperglikemii, dlatego też należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdu oraz obsługi maszyn.

Do leków, które mogą nasilać działanie hipoglikemizujące insuliny i zwiększać ryzyko wystąpienia hipoglikemii, powodując konieczność zmiany dawki należą: inhibitory ACE, fibraty, fluoksetyna, inhibitory MAO, pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany i sulfonamidy, doustne leki przeciwcukrzycowe, dyzopiramid.

Natomiast do leków, które mogą zmniejszać działanie hipoglikemizujące insuliny należą: danazol, diazoksyd, leki moczopędne, glukagon, izoniazyd, pochodne fenotiazyny, somatotropina, sympatykomimetyki, hormony tarczycy, inhibitory proteazy, kortykosteroidy, typowe leki przeciwpsychotropowe, estrogeny i progestageny.

Należy zachować ostrożność stosując preparat u kobiet w ciąży.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.