1 ml (20 kropli) roztworu zawiera 2 mg haloperydolu. Lek zawiera również parahydroksybenzoesan metylu (E 218) i parahydroksybenzoesan propylu (E 216).
Preparat stosowany jest w leczeniu:
U dorosłych
- schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych
- majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego
- umiarkowanych do ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej
- ostrego pobudzenia psychoruchowego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii choroby afektywnej dwubiegunowej
- utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego (gdy nie powiodło się leczenie niefarmakologiczne, a pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób)
- tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania (po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego)
- pląsawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona (gdy inne leki są nieskuteczne lub nie są tolerowane).
U dzieci i młodzieży
- schizofrenii, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana
- utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat z autyzmem lub całościowymi zaburzeniami rozwoju
- tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat, ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania (po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego).
Lek wykazuje silne działanie przeciwpsychotyczne oraz uspokajające. Zmniejsza agresję, niepokój, skłonność do omamów i urojeń, pobudzenie psychoruchowe. Substancja czynna zawarta w preparacie jest silnym antagonistą ośrodkowych i obwodowych receptorów dopaminergicznych. Wykazuje właściwości antycholinergiczne, wiąże się również z receptorami opioidowymi. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając po 3-6 h od podania maksymalne stężenie. W około 92% wiąże się z białkami osocza. Jest wydalany w około 40% z moczem i 15% z kałem. Haloperydol przenika przez barierę krew-mózg.
Dorośli
Leczenie schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych: 2-10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. U pacjentów z pierwszym epizodem schizofrenii skuteczna jest dawka od 2 do 4 mg/dobę, natomiast chorzy z wielokrotnymi epizodami schizofrenii mogą potrzebować zastosowania dawek do 10 mg/dobę. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-7 dni.
Doraźne leczenie majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego: 1-10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w 2-3 dawkach podzielonych. Terapię powinno się rozpocząć od najniższej możliwej dawki, a jeśli pobudzenie się utrzymuje, wówczas dawkę należy dostosować w odstępach 2-4 godzinnych, aż do dawki maksymalnej 10 mg/dobę.
Leczenie umiarkowanych do ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej: 2-10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni. Dawka maksymalna wynosi 15 mg/dobę.
Leczenie ostrego pobudzenia psychomotorycznego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii choroby afektywnej dwubiegunowej: 5-10 mg, nie należy przekraczać dawki maksymalnej 20 mg/dobę.
Leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło, a pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób: 0,5-5 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni.
Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego: 0,5-5 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach podzielonych.
Leczenie pląsawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona, gdy inne produkty lecznicze nie są skuteczne lub nie są tolerowane: 2-10 mg/dobę, w dawce pojedynczej lub w dwóch dawkach podzielonych. Dawkę można dostosowywać w odstępach co 1-3 dni.
Zalecenia dotyczące dawki początkowej haloperydolu u pacjentów w podeszłym wieku: leczenie utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u osób z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego, gdy leczenie niefarmakologiczne się nie powiodło i gdy pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób – 0,5 mg/dobę. Wszystkie inne wskazania - połowa najmniejszej zalecanej dawki dla dorosłych. Dawka maksymalna u osób w podeszłym wieku wynosi 5 mg/dobę.
Nie ma potrzeby zmiany dawkowania leku u chorych z zaburzeniami czynności nerek.
W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby, zaleca się stosowanie dawki początkowej zmniejszonej o połowę, a następnie łagodniejsze zwiększanie dawki w dłuższych odstępach czasu, niż u osób z prawidłową czynnością wątroby.
Dzieci i młodzież
Leczenie schizofrenii u młodzieży w wieku od 13 do 17 lat, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana: 0,5-3 mg/dobę, w dawkach podzielonych (2 do 3 razy na dobę). Zalecana dawka maksymalna wynosi 5 mg/dobę.
Leczenie utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 13 lat z autyzmem lub całościowymi zaburzeniami rozwoju, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana: 0,5-3 mg/dobę u dzieci w wieku od 6 do 11 lat i od 0,5 do 5 mg/dobę u młodzieży w wieku od 12 do 17 lat, w dawkach podzielonych (2 do 3 razy na dobę).
Leczenie tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a u dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 17 lat ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania, po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego: 0,5-3 mg/dobę, w dawkach podzielonych (2 do 3 razy na dobę).
Aby ułatwić podanie roztworu można mieszać go wyłącznie z wodą. Rozcieńczony roztwór należy przyjąć niezwłocznie.
Nie należy podawać leku w przypadku:
- nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
- stanu śpiączki
- zahamowania czynności ośrodkowego układu nerwowego
- choroby Parkinsona
- otępienia z ciałami Lewy'ego
- postępującego porażenia nadjądrowego
- stwierdzonego wydłużenia odstępu QTc lub wrodzonego zespołu wydłużonego QT.
- niedawno przebytego ostrego zawału mięśnia sercowego
- niewyrównanej niewydolności serca
- komorowego zaburzenia rytmu lub torsade de pointes w wywiadzie
- niewyrównanej hipokaliemii
- stosowania innych leków wydłużających odstęp QT.
Działania niepożądane:
Bardzo często: bezsenność, hiperkinezja, ból głowy, pobudzenie, objawy zespołu pozapiramidowego.
Często: depresja, dyskinezy późne, akatyzja, bradykinezja, dyskinezy, dystonia, hipokinezja, wzmożone napięcie mięśniowe, drżenie mięśni, niedociśnienie tętnicze, wymioty, nudności, zaparcia, suchość w jamie ustnej, nadmierne wydzielanie śliny, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, wysypka, zatrzymanie moczu, zaburzenia erekcji, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, zaburzenia psychotyczne, zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia.
Niezbyt często: nadwrażliwość, utrata libido, obniżone libido, niepokój, drgawki, parkinsonizm, sedacja, niewyraźne widzenie, częstoskurcz, duszności, zapalenie wątroby, żółtaczka, nadwrażliwość na światło, pokrzywka, świąd, kręcz szyi, sztywność mięśni, skurcze mięśni, brak miesiączki, mlekotok, bóle menstruacyjne, ból piersi, tkliwość piersi, wysoka gorączka, zaburzenia chodu, leukopenia, stan splątania, mimowolne skurcze mięśni, nadmierne pocenie się, zesztywnienie mięśniowo-szkieletowe.
Rzadko: złośliwy zespół neuroleptyczny, oczopląs, skurcz oskrzeli, szczękościsk, obfite miesiączkowanie, zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia seksualne, hiperprolaktynemia, zaburzenia funkcji motorycznej, drżenie pęczkowe mięśni, wydłużenie odstępu QT w EKG.
Częstość nieznana: agranulocytoza, trombocytopenia, neutropenia, reakcja anafilaktyczna, hipoglikemia, bezruch, skokowa sztywność mięśni, twarz maskowata, migotanie komór torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, obrzęk krtani, skurcz krtani, cholestaza, obrzęk naczynioruchowy, złuszczające zapalenie skóry, rabdomioliza, priapizm, ginekomastia, nagły zgon, obrzęk twarzy, hipotermia, pancytopenia, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, skurcze dodatkowe, leukocytoklastyczne zapalenie naczyń, ostra niewydolność wątroby, zespół odstawienia u noworodka.
Pacjentom należy zalecić, aby nie prowadzili pojazdów i nie obsługiwali maszyn w trakcie leczenia, dopóki nie upewnią się, jak reagują na leczenie.
Preparatu nie powinny stosować kobiety w ciąży.
Ze względu na zawartość laktozy, leku nie należy podawać pacjentom z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Roztwór zawiera również parahydroksybenzoesan metylu (E 218) i parahydroksybenzoesan propylu (E 216), które mogą powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).
To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
Kategoria
Producent
Postać
Stosowanie
Działanie
Rejestracja
W celu zadania pytania o produkt prosimy o wysłanie wiadomości e-mail na adres [email protected]. Dziękujemy
Odbiór osobisty w aptece
Profesjonalna obsługa
Szybka wysyłka
Legalnie działająca apteka
Płatność online lub za pobraniem