Furosemidum Polpharma rozt.do wstrz. 0,01 g/ml 5 amp.a 2ml

Skład

1 ampułka zawiera 20 mg furosemidu.

Wskazania

Preparat wskazany jest w leczeniu:

- obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, marskością wątroby i chorobami nerek, w tym obrzęk płuc, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu

- hiperkalcemii

- przełomu nadciśnieniowego ze współistniejącym obrzękiem płuc lub niewydolnością nerek.

Działanie

Jest to preparat moczopędny należący do grupy diuretyków pętlowych. Hamuje resorpcję zwrotną jonu chlorkowego w ramieniu wstępującym pętli nefronu, nasilając wydalanie sodu. Zwiększa wydalanie magnezu, fosforanów, potasu i wapnia. Zmniejsza wydalanie kwasu moczowego. Obniża ciśnienie krwi oraz zmniejsza napięcie ścian naczyń krwionośnych. Początek działania moczopędnego po podaniu dożylnym występuje w ciągu 5 min, osiąga maksimum po 20-60 min i utrzymuje około 2 h. Po podaniu domięśniowym początek działania występuje później, a stężenie maksymalne osiągane jest po 30 min. W ok. 95% wiąże się z białkami osocza. Furosemid w małym stopniu jest metabolizowany w wątrobie, a głównie z moczem. 

Dawkowanie

Dorośli

W obrzękach związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, marskością wątroby i chorobami nerek: jednorazowo 20-40 mg, z szybkością nie większą niż 4 mg/min, w razie potrzeby dawkę 20 mg należy powtarzać co 2 h do uzyskania odpowiedniego efektu leczniczego (jeśli wskazane jest podanie większej dawki, lek podawać we wlewie dożylnym).

W obrzęku płuc: początkowo 40 mg dożylnie, po 0,5 h można podać kolejną dawkę 40-80 mg.

W hiperkalcemii: dożylnie 80-100 mg co 2-12 h przez 24 h, łącznie z izotonicznym roztworem chlorku sodu; wskazane jest uzupełnianie niedoboru potasu związanego z leczeniem furosemidem.

W przełomie nadciśnieniowym: u pacjentów z prawidłową czynnością nerek - 40-80 mg łącznie z innym lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi.

U pacjentów ze współistniejącym obrzękiem płuc lub ostrą niewydolnością nerek - 100-200 mg.

Maksymalna dawka dobowa furosemidu dla dorosłych wynosi 1500 mg. 

U osób w podeszłym wieku furosemid jest wolniej eliminowany z organizmu, co może wymagać zmiany dawkowania.

U niemowląt i dzieci: 0,5-1,5 mg/kg mc./dobę; maksymalna dawka dobowa, niezależnie od masy ciała dziecka, wynosi 20 mg.

W ostrej i przewlekłej niewydolności nerek dawkę należy zwiększyć do 80-120 mg/dobę

U chorych z ciężką niewydolność nerek (przy stężeniu kreatyniny we krwi >5 mg/dl) nie powinno się przekraczać szybkości wlewu 2,5 mg/min.

Lek w tej w postac należy stosować krótkotrwale, w wyjątkowych sytuacjach gdy ani podanie doustne, ani dożylne nie może być wykonane.

Przeciwwskazania

Nie należy podawać preparatu w przypadku:

- nadwrażliwości na furosemid, sulfonamidy lub substancje pomocnicze

- bezmoczu lub niewydolności nerek

- niewydolności nerek powstałej w wyniku zatrucia substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi lub niewydolność nerek związana ze śpiączką wątrobową

- ciężkiej hipokaliemii

- hipowolemii lub odwodnienia

- stanu przedśpiączkowego i stanu śpiączki związanego z encefalopatią wątrobową

- ciężkiej hiponatremii

- kobiet karmiących piersią.

Działania niepożądane:

Mogą wystąpić: anemia, trombocytopenia, leukopenia, agranulocytoza, eozynofilia, brak łaknienia, hiperglikemia, uczucie niepokoju, ból głowy, zawroty głowy, parestezje, niedociśnienie ortostatyczne, kurczowe bóle brzucha, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty, żółtaczka, cholestaza wewnątrzwątrobowa, złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pemfigoid pęcherzowy, pokrzywka, wysypka, świąd, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, częstomocz, ostre zatrzymanie moczu u pacjentów cierpiących na zaburzenia opróżniania pęcherza moczowego, nasilenie dolegliwości u pacjentów z utrudnionym odpływem moczu, przerost gruczołu krokowego lub zwężenie cewki moczowej; gorączka, ból w miejscu podania domięśniowego, glikozuria, zwiększenie stężenia cholesterolu i trójglicerydów we krwi, osłabiona tolerancja glukozy, ujawnienie cukrzycy utajonej, przejściowe zwiększenie stężenia kreatyniny oraz mocznika we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi, napad dny moczanowej, zakrzepica, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej, biegunka, zaparcia, zespół Stevensa-Johnsona, uczucie osłabienia, zwiększenie stężenia aminotransferaz wątrobowych.

Niezbyt często: głuchota (czasami nieodwracalna).

Rzadko: reakcje alergiczne, zaburzenia słuchu i szumy uszne, ostre zapalenie trzustki, zahamowanie czynności szpiku kostnego.

Bardzo rzadko: tężyczka.

Częstość nieznana: omdlenia i utrata świadomości (na skutek niedociśnienia objawowego); ostra uogólniona krostkowica (AGEP),zawroty głowy.

U pacjentów z uszkodzeniem komórek wątroby może wystąpić encefalopatia wątrobowa.

Natomiast u wcześniaków furosemid może powodować wapnicę nerek (kamicę nerkową) oraz może zwiększać utrzymywanie się przetrwałego przewodu tętniczego.

Podczas stosowania leku mogą wystąpić objawy ograniczające sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.