Krótkie daty  SPRAWDŹ ➡️

Faxolet ER kaps.o prz.uwal.twarde 0,075 g 28 kaps.


Brak ocen

Producent
Pojemność
Brak informacji
Postać
Brak informacji

Skład

1 kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 75 mg wenlafaksyny w postaci chlorowodorku.

Wskazania

Kapsułki stosowane są w:

- leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych

- leczeniu epizodów dużej depresji

- zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji

- leczeniu lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii

- leczeniu zaburzeń lękowych o charakterze fobii społecznej.

Działanie

Faxolet ER to lek przeciwdepresyjny. Działanie wenlafaksyny związane jest z jej zdolnością nasilania aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Wenlafaksyna i jej główny metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) są inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna jest także słabym inhibitorem zwrotnego wychwytu dopaminy. Wenlafaksyna i ODV zmniejszają odpowiedź β-adrenergiczną zarówno po podawaniu jednorazowym, jak i po podaniu przewlekłym. Wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do receptorów opioidowych i beznodiazepinowych, cholinergicznych receptorów muskarynowych, histaminowych H1,α1-adrenergicznychNie hamuje aktywności MAO. Po podaniu doustnym wenlafaksyna jest intensywnie metabolizowana, głównie do aktywnego metabolitu ODV. Stężenia leku i ODV osiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania. Maksymalne stężenia wenlafaksjyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu po 5,5 h i 9 h. Biodostępność wynosi ok. 40-45%, w zależności od metabolizmu ogólnoustrojowego. Wenlafaksyna podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie. Jest metabolizowana do głównego aktywnego metabolitu - ODV (przy udziale CYP2D6) oraz do mniej aktywnego metabolitu - N-demetylowenlafaksyny (przy udziale CYP3A4). Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 27% i 30%. Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są głównie przez nerki.

Dawkowanie

Uogólnione zaburzenia lękowe: dawka początkowa to 75 mg na dobę. W przypadku braku odpowiedniego efektu dawkę tę można zwiększyć w odstępach czasu 2- tygodniowych lub dłuższych do maksymalnej dawki 225 mg. Leczenie powinno trwać kilka miesięcy lub dłużej.

Epizody dużej depresji: dawka początkowa to 75 mg raz dziennie. Jeśli brak jest efektów leczenia, dawkę można zwiększać aż do dawki maksymalnej, wynoszącej 375 mg na dobę. Dawki należy zwiększać w odstępach czasu co około 2 tyg. lub dłuższych, a minimalny odstęp czasu przed kolejnym zwiększeniem dawki nie może być krótszy niż 4 dni. 

W większości przypadków dawka zalecana w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji jest taka sama, jak dawka stosowana w leczeniu zaburzeń depresyjnych. Terapia powinna być kontynuowane przez co najmniej 6 mies. od czasu osiągnięcia remisji. 

Lęk napadowyleczenie należy rozpocząć od dawki 37,5 mg dziennie stosowanej przez pierwsze 7 dni a następnie dawkę należy zwiększyć do 75 mg dziennie. U chorych, u których brak jest efektów leczenia dawkę tę można zwiększyć, stopniowo do maksymalnej dawki 225 mg. W przypadku tej choroby leczenie może trwać kilka miesięcy lub dłużej.

Fobia społecznazalecana dawka wynosi 75 mg na dobę. U chorych, którzy nie zareagują na dawkę 75 mg, dawkę tę można zwiększać stopniowo do maksymalnie 225 mg. Leczenie powinno trwać kilka miesięcy lub dłużej.

Należy unikać nagłego odstawiania preparatu. Dawkę powinno się zmniejszać stopniowo przez co najmniej 1-2 tyg. 

U chorych w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikowania dawki leku.

Wenlafaksyna nie jest wskazana dla dzieci i młodzieży <18 lat.

U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby bądź nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki zazwyczaj o 50%. 

W przypadku osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zachowanie ostrożności oraz zmniejszenie dawki o więcej niż 50%.

Kapsułki należy przyjmować codziennie podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze, połykać w całości, popijając płynem. Nie wolno ich dzielić, żuć, kruszyć ani rozpuszczać.

Przeciwwskazania

Leku nie należy zażywać w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.

- jednoczesnego stosowania leku z nieodwracalnymi inhibitorami MAO ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, z objawami takimi jak pobudzenie, drżenie czy hipertermia.

Nie powinno się  rozpoczynać leczenia wenlafaksyną wcześniej niż 14 dni od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO. Podawanie leku należy przerwać na co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO.

Działania niepożądane:

Bardzo często: suchość w ustach, zaparcia, bezsenność, ból głowy, zawroty głowy, sedacja, nudności, nadmierne pocenie się (w tym poty nocne).

Często: depersonalizacja, nietypowe sny, nerwowość, akatyzja, drżenie, parestezje, zaburzenia smaku, osłabienie widzenia, zaburzenia akomodacji (w tym niewyraźne widzenie), tachykardia, kołotanie serca, nadciśnienie tętnicze, ziewanie, biegunka, wymioty, wzmożone napięcie mięśniowe, słaby strumień moczu, zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, osłabienie, astenia, dreszcze, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, zmniejszenie apetytu, rozszerzenie źrenic, szum w uszach, wysypka, świąd, krwotok miesiączkowy, krwotok maciczny, stan splątania, obniżone libido, pobudzenie, brak orgazmu, uderzenia gorąca, duszność, zatrzymanie moczu, częstomocz, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi.

Niezbyt często: zaburzenia orgazmu (kobiety), bruxizm, apatia, omdlenia, skurcze miokloniczne mięśni, nieprawidłowa koordynacja, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, pokrzywka, łysienie, wybroczyny, reakcje nadwrażliwości na światło, nietrzymanie moczu, mania, hipomania, zaburzenia równowagi, krwawienie z przewodu pokarmowego, omamy, uczucie oderwania (lub oddzielenia) od rzeczywistości, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, obrzęk naczynioruchowy.

Rzadko: pancytopenia, neutropenia, reakcje anafilaktyczne, nieprawidłowe wydzielania hormonu antydiuretycznego, hiponatremia, majaczenie (delirium), drgawki, dystonia, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, Torsade de pointes, wydłużenie odstępu QT elektrokardiogramu, eozynofilia płucna, zapalenie trzustki, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, rabdomioliza, agranulocytoza, złośliwy zespół neuroleptyczny (ang. NMS), zespół serotoninowy, śródmiąższowe choroby płuc, zapalenie wątroby, niedokrwistość aplastyczna, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, Zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy.

Bardzo rzadko: wydłużony czas krwawienia, dyskinezy późne, krwotok z błon śluzowych, trombocytopenia, zwiększony poziom prolaktyny we krwi.

Częstość nieznana: jaskra z zamkniętym kątem przesączania, myśli i zachowania samobójcze, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, agresja.

U dzieci i młodzieży w szczególności obserwowano następujące działania niepożądane: niestrawność, wybroczyny, krwawienie z nosa, bóle mięśni, ból brzucha, pobudzenie.

Przerwanie leczenia (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia takich jak: zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), drgawki, zawroty głowy, ból głowy i objawy grypopodobne, zawroty głowy, pobudzenie lub lęk, zaburzenia czucia (w tym parestezje), nudności i (lub) wymioty.

Lek może być stosowana przez kobiety w ciąży badz karmiące piersią jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ewentualnym ryzykiem.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.

Kategoria

Producent

Stosowanie

Kapsułki stosowane są w:- leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych- leczeniu epizodów dużej depresji- zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji- leczeniu lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii- leczeniu zaburzeń lękowych o charakterze fobii społecznej.

Działanie

Faxolet ER to lek przeciwdepresyjny. Działanie wenlafaksyny związane jest z jej zdolnością nasilania aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Wenlafaksyna i jej główny metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) są inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna jest także słabym inhibitorem zwrotnego wychwytu dopaminy. Wenlafaksyna i ODV zmniejszają odpowiedź β-adrenergiczną zarówno po podawaniu jednorazowym, jak i po podaniu przewlekłym. Wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do receptorów opioidowych i beznodiazepinowych, cholinergicznych receptorów muskarynowych, histaminowych H1,α1-adrenergicznych. Nie hamuje aktywności MAO. Po podaniu doustnym wenlafaksyna jest intensywnie metabolizowana, głównie do aktywnego metabolitu ODV. Stężenia leku i ODV osiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania. Maksymalne stężenia wenlafaksjyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu po 5,5 h i 9 h. Biodostępność wynosi ok. 40-45%, w zależności od metabolizmu ogólnoustrojowego. Wenlafaksyna podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie. Jest metabolizowana do głównego aktywnego metabolitu - ODV (przy udziale CYP2D6) oraz do mniej aktywnego metabolitu - N-demetylowenlafaksyny (przy udziale CYP3A4). Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 27% i 30%. Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są głównie przez nerki.
Brak komentarzy

W celu zadania pytania o produkt prosimy o wysłanie wiadomości e-mail na adres [email protected]. Dziękujemy

Dlaczego my?
why-us-img

Odbiór osobisty w aptece

why-us-img

Profesjonalna obsługa

why-us-img

Szybka wysyłka

why-us-img

Legalnie działająca apteka

why-us-img

Płatność online lub za pobraniem