Etform 500mg 90 tabl. powl. (9 blist.po 10 szt.)

Skład

1 tabletka powlekana zawiera 500 mg chlorowodorku metforminy.

Wskazania

Preparat stosowany jest w leczeniu:

- cukrzycy typu 2 (insulinoniezależna) u dorosłych, szczególnie u pacjentów z nadwagą, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne nie pomagają w uzyskaniu prawidłowej kontroli glikemii.

U dorosłych lek może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną.

W przypadku dzieci od 10 lat oraz młodzieży preparat może być podawany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z insuliną.

Działanie

Jest to lek przeciwcukrzycowy należący do grupy pochodnych biguanidów. Zmniejsza stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i po posiłku. Nie pobudza wydzielania insuliny i dlatego nie wywołuje hipoglikemii. Substancja czynna zawarta w preparacie działa na drodze trzech mechanizmów: zmniejsza wątrobowe wytwarzanie glukozy hamując glukoneogenezę i glikogenolizę, zwiększa wrażliwość na insulinę komórek w mięśniach, poprawiając obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie, opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach. Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu, zwiększa zdolność do transportu przez błonę komórkową wszystkich typów nośników glukozy. Wywiera również korzystny wpływ na metabolizm lipidów - zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i triglicerydów. Wchłanianie leku ulega wysyceniu i jest niecałkowite. Całkowita biodostępność wynosi 50-60%. Maksymalne stężenie leku we krwi występuje 2,5 h po podaniu. Pokarm zmniejsza i w niewielkim stopniu opóźnia wchłanianie leku. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów,  wydalana jest w postaci niezmienionej w moczu.

Dawkowanie

Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min)

Monoterapia lub leczenie skojarzone z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi: zwykle dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę podczas lub po posiłkach. Po 10-15 dniach na podstawie stężenia glukozy we krwi należy ustalić ostateczną dawkę leku. Maksymalna dawka dobowa wynosi 3 g. 

Leczenie skojarzone z insuliną: dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę (dawkę insuliny ustala się na podstawie wyników badania stężenia glukozy we krwi).

Młodzież i dzieci powyżej 10 lat

Monoterapia lub leczenie skojarzone z insuliną: zwykle dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg raz na dobę podczas lub po posiłku (można również podawac lek w dawce 1000mg). Po 10-15 dniach należy ustalić ostateczną dawkę na podstawie stężenia glukozy we krwi. Maksymalna dawka dobowa wynosi 2 g w 2 lub 3 dawkach podzielonych. 

U pacjentów w podeszłym wieku, dawkę leku należy dostosować na podstawie parametrów czynności nerek.

Zalecany schemat dawkowania u chorych z zaburzeniami czynności nerek: GFR 60-89 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 3000 mg (można rozważyć zmniejszenie dawki w związku z pogarszającą się czynność nerek); GFR 45-59 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 2000 mg (przed rozważeniem rozpoczęcia leczenia metforminą, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej); GFR 30-44 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 1000 mg (przed rozpoczęciem leczenia, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej); GFR < 30 ml/min: lek jest przeciwwskazany.

Całkowitą dawkę dobową przyjmować w 2-3 dawkach podzielonych, podczas lub po posiłkach.

Przeciwwskazania

Nie należy podawać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na chlorowodorek metforminy lub pozostałe składniki preparatu

- ostrej kwasicy metabolicznej (np. kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa)

- stanu przedśpiączkowego w cukrzycy

- ciężkiej niewydolności nerek (GFR <30 ml/min)

- ostrych stanów chorobowych, które mogą powodować zaburzenia czynności nerek takie jak: odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs

- chorób, które może spowodować niedotlenienie tkanek (zwłaszcza stan ostry lub zaostrzenie przewlekłej choroby), takie jak: niewyrównana niewydolność serca, niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs

- niewydolności wątroby

- ostrego zatrucia alkoholem, alkoholizmu.

Działania niepożądane:

Bardzo często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, ból brzucha, utrata apetytu, nudności, wymioty).

Często: zaburzenia smaku.

Bardzo rzadko: zmniejszenie wchłaniania witaminy B₁₂ ze zmniejszeniem jej stężenia w surowicy podczas długotrwałego stosowania metforminy (u pacjentów z niedokrwistością megaloblastyczną należy rozważyć taką etiologię), pojedyncze przypadki nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby lub zapalenia wątroby po odstawieniu metforminy, kwasica mleczanowa, reakcje skórne (rumień, świąd, pokrzywka).

Objawy niepożądane ze strony układu pokarmowego występują najczęściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie.

Należy regularnie wykonywać badania laboratoryjne kontroli cukrzycy i oceny czynności nerek, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. 

Osoby chorujące na cukrzycę powinny stosować dietę z regularnym podziałem spożycia węglowodanów w ciągu doby, a u pacjentów z nadwagą dodatkowo dietę niskoenergetyczną.

W przypadku kobiet, które planują ciążę lub są w ciąży, cukrzycy nie należy leczyć metforminą, lecz insuliną (nieprawidłowe stężenie glukozy we krwi może doprowadzić do wad rozwojowych u płodu).

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.