Endoxan tabl.drażow. 0,05 g 50 tabl.

Skład

1 drażetka zawiera 50 mg cyklofosfamidu.

Wskazania

Preparat stosowany jest w:

-monoterapii lub leczeniu skojarzonym w: chłoniaku złośliwym (ziarnicy złośliwej - chorobie Hodgkina, chłoniaku nieziarniczym, szpiczaku mnogim), litych guzach złośliwych wywołujących lub niewywołujących przerzutów (drobnokomórkowy rak płuc, neuroblastoma, mięsak Ewinga, mięśniakomięsak prążkowany u dzieci, kostniakomięsak, ziarniak Wegenera, rak jajnika, rak piersi), białaczce (ostrej lub przewlekłej białaczce limfoblastycznej/limfocytowej i białaczce szpikowej).

- leczeniu immunosupresyjnym w przeszczepach organów, jako bodziec warunkujący, poprzedzający allogeniczny przeszczep szpiku kostnego w ostrej białaczce szpikowej i ostrej białaczce limfoblastycznej, przewlekłej białaczce szpikowej i ciężkiej anemii aplastycznej.

Działanie

Jest to lek cytostatyczny z grupy oksazafosforyn, chemicznie spokrewniony z iperytem azotowym. Cyklofosfamid jest nieaktywny in vitro i ulega aktywacji w wyniku działania enzymów mikrosomalnych wątroby do 4-hydroksycyklofosfamidu, który znajduje się w równowadze ze swoim tautomerem - aldofosfamidem. Działanie cytotoksyczne cyklofosfamidu polega na interakcji pomiędzy jego alkilującymi metabolitami a DNA. Alkilacja powoduje fragmentacje łańcuchów DNA oraz rozerwanie wiązań krzyżowych DNA-białko. W cyklu komórkowym, opóźnieniu ulega faza G2. Działanie cytotoksyczne nie jest specyficzne dla fazy cyklu komórkowego, ale dla samego cyklu komórkowego. Cyklofosfamid jest prawie całkowicie wchłanialny z przewodu pokarmowego. Lek i jego metabolity są wydalane głównie przez nerki. Stężenie preparatu we krwi po podaniu dożylnym i doustnym są biorównoważne.

Dawkowanie

Preparat  powinien być przepisywany jedynie przez lekarzy, którzy mają doświadczenie w stosowaniu tego leku. Dawkę preparatu należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta (w zależności od wskazania terapeutycznego, schematu terapii skojarzonej, ogólnego stanu zdrowia pacjenta i funkcjonowania narządów, a także od wyników kontrolnych badań laboratoryjnych). W leczeniu skojarzonym z innymi lekami cytostatycznymi o podobnej toksyczności może być konieczne zredukowanie dawki lub wydłużenie odstępów pomiędzy kolejnymi cyklami leczenia. Dzięki zastosowaniu czynników stymulujących hematopoezę (czynnik wzrostu kolonii i czynniki stymulujące erytropoezę) można zmniejszyć ryzyko powikłań mielosupresyjnych i (lub) ułatwić dostarczenie zamierzonej dawki. W celu zmniejszenia ryzyka toksycznego działania na drogi moczowe w trakcie lub niezwłocznie po podaniu leku, należy podać odpowiednią ilość płynów doustnie lub w postaci infuzji w celu wymuszenia diurezy. Dlatego cyklofosfamid powinien być podawany rano.

Ciężkie zaburzenie czynności wątroby wiąże się ze zmniejszoną aktywacją cyklofosfamidu i może mieć wpływ na skuteczność leczenia cyklofosfamidem.

U osób z zaburzeniami czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, w wyniku zmniejszonego wydalania przez nerki może dojść do zwiększenia stężenia cyklofosfamidu i jego metabolitów w osoczu (może to powodować zwiększoną toksyczność). Cyklofosfamid i jego metabolity podlegają dializie, chociaż mogą występować różnice w oczyszczaniu zależnie od użytego systemu do dializy. U chorych wymagających dializy należy rozważyć zapewnienie stałych odstępów pomiędzy podawaniem cyklofosfamidu i dializą.

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku, podczas monitorowania działań toksycznych i dostosowania dawki należy uwzględnić częstsze w tej populacji zaburzenia czynności wątroby, nerek, serca lub innych narządów oraz jednocześnie występujące choroby i inne stosowane leki.

Przeciwwskazania

Nie należy podawać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na  cyklofosfamid lub którąkolwiek substancję pomocniczą

- obturacji odpływu moczu.

Działania niepożądane:

Bardzo często: leukopenia, neutropenia; immunosupresja, łysienie, zapalenie pęcherza moczowego, krwiomocz, gorączka, zahamowanie czynności szpiku kostnego, mdłości, wymioty.

Często: krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego, krew w moczu, dreszcze, stany astenii, złe samopoczucie, zapalenie błony śluzowej, zakażenia, gorączka neutropeniczna, zmęczenie, osłabienie.

Niezbyt często: trombocytopenia, niedokrwistość, reakcje rzekomoanafilaktyczne, reakcje nadwrażliwości; zaburzenia owulacji, zmniejszone stężenie żeńskich hormonów płciowych, kardiomiopatia, niewydolność serca, tachykardia, zmiany w EKG, zmniejszona frakcja wyrzutowa w lewej komorze, zwiększone stężenie dehydrogenazy mleczanowej, zwiększone stężenie białka C-reaktywnego, zapalenie płuc, sepsa, anoreksja, łysina, zaburzenia spermatogenezy, zaburzenia owulacji, brak miesiączki.

Rzadko: nieodwracalne zaburzenia owulacji; odwodnienie; zawroty głowy; niewyraźne widzenie; niemiarowość, niemiarowość komorowa, niemiarowość nadkomorowa; krwawienia; biegunka, zapalenie jamy ustnej, zaparcie, ból brzucha, wysypka, zapalenie skóry, stan zapalny skóry, trwale - oligospermia, azoospermia, brak miesiączki; ból w piersiach, nowotwory wtórne, nowotwór pęcherza, zmiany mielodysplastyczne, nowotwór dróg moczowych, ostra białaczka, zaburzenia czynności wątroby, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie AspAT, AlAT, gamma-GT, fosfatazy alkalicznej, bilirubiny.

Bardzo rzadko: hiponatremia, zatrzymanie płynów, stan splątania. drgawki, parestezje, zaburzenia smaku, encefalopatia wątrobowa; upośledzenie wzroku, zapalenie spojówek i obrzęk oka łącznie z nadwrażliwością; zmiany w ciśnieniu krwi, skurcz oskrzeli, duszność, kaszel, śródmiąższowe zapalenie płuc, przewlekłe śródmiąższowe zwłóknienie płuc, toksyczny obrzęk płuc, wysięk opłucnowy, niewydolność oddechowa, ciężki ostry zespół oddechowy (ARDS), niespecyficzne zaburzenia płuc, niedotlenienie narządów i tkanek, nadciśnienie płucne; puchlina brzuszna, owrzodzenie, martwica naskórka, ciężkie reakcje skórne, odbarwienie dłoni, paznokci, spodu stóp, świąd zapalny, rumień w miejscu naświetlenia, rozpad mięśni prążkowanych, kurcz; krwawienie z cewki moczowej, obrzęk ściany pęcherza, zapalenie śródmiąższowe, zwłóknienie i stwardnienie pęcherza, niewydolność nerek, zaburzenia czynności nerek; ból głowy, ból, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, niewydolność wielonarządowa; wstrząs septyczny; zespół rozpadu guza; zespół hemolityczno-mocznicowy, zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego; wstrząs anafilaktyczny, migotanie przedsionków, migotanie komór, dusznica bolesna, zawał serca, zatrzymanie serca, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie osierdzia; choroba zakrzepowo-zatorowa, krwotoczne zapalenie okrężnicy, ostre zapalenie trzustki; zespół zamknięcia żył wątrobowych, powiększenie wątroby, żółtaczka, uczynnienie wirusa, zapalenie wątroby; zespół Stevensa-Johnsona, zwiększenie masy ciała, spadek ciśnienia krwi, zwiększenie wartości kreatyniny; zapalenie żyły po napromieniowaniu.

Częstość nieznana: agranulocytoza, limfopenia, zmiejszenie stężenia hemoglobiny, zmiana stężenia glukowy we krwi, zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii, mielopatia, utrata lub osłabienie czucia, drżenie mięśniowe, zaburzenia węchu, encefalopatia, polineuropatia, nerwobóle, wzmożone łzawienie, głuchota, szum w uszach, zmniejszenie frakcji wyrzutowej, zatorowość płucna, zakrzepica żylna, zapalenie naczyń, ischemia obwodowa, zaczerwienienie twarzy, niedrożność jamy nosowej, uczucie dyskomfortu w nosie, ból jamy ustnej i gardła, wyciek z nosa, kichanie, choroba wenookluzyjna płuc, zarostowe zapalenie oskrzelików, alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, uczucie dyskomfortu w brzuchu, zapalenie ślinianek przyusznych, zwiększone stężenie bilirubiny we krwi, zwiększona aktywność enzymów wątrobowych, polekowe zapalenie skóry wywołane wcześniejszym naświetlaniem, rumień wielopostaciowy, zespół erytrodyzestezji dłoniowopodeszwowej, martwica kanalików nerkowych, zaburzenia czynności kanalików nerkowych, nefropatia toksyczna, krwotoczne zapalenie moczowodów, wrzodziejące zapalenie pęcherza moczowego, zwężenie pęcherza moczowego, nerkopochodna moczówka prosta, atypowe komórki nabłonka pęcherza moczowego, zwiększone stężenie azotu mocznikowego we krwi, poród przedwczesny, bezpłodność, skąpe miesiączki, zanik jąder, śmierć wewnątrzmaciczna, wady wrodzone płodu, opóźnienie wzrostu płodu, toksyczność dla płodu, działanie rakótworcze u potomstwa, zmniejszone stężenie estrogenów we krwi, zwiększone stężenie gonadotropiny we krwi, chłoniak, mięsak, rak nerkokomórkowy, rak miedniczki nerkowej, rak tarczycy, częstoskurcz komorowy, wstrząs kardiogenny, wysięk z osierdzia, krwawienie do mięśnia sercowego, niewydolność lewej komory, rzadkoskurcz, palpitacje, wydłużenie odcinka QT w elektrokardiogramie, krwotoki z żołądka i jelit, zapalenie okrężnicy, zapalenie jelit, zapalenie kątnicy, cholestatyczne zapalenie wątroby, hepatotoksyczność z niewydolnością wątroby, pokrzywka, rumień, obrzęk twarzy, skleroderma, skurcze mięśni, bóle mięśni, bóle stawów.

Niektóre działania niepożądane (niewyraźne lub podwójne widzenie, zawroty głowy) mogą wpływać na sprawność psychofizyczną oraz zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Nie zaleca się stosowanie leku przez kobiety w ciąży (zwłaszcza w l trymestrze) oraz karmiące piersią.

Cyklofosfamid zaburza proces oogenezy i spermatogenezy. Może powodować bezpłodność u obu płci.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.