Elicea Q-Tab tabl.uleg.rozp.w j.ustnej 0,015 g 28 tabl.

Skład

1 tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 15 mg escytalopramu (w postaci szczawianu). Preparat zawiera także laktozę.

Wskazania

Tabletki stosowane są w leczeniu:

- zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego

- zaburzenia lękowego z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii

- fobii społecznej

- zaburzenia lękowego uogólnionego

- epizodów dużej depresji.

Działanie

Elicea to lek przeciwdepresyjny. Jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny o dużym powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Wiąże się również z miejscem allosterycznym na transporterze serotoniny, z 1000-krotnie mniejszym powinowactwem. Escytalopram nie ma lub ma małe powinowactwo do wielu receptorów, w tym receptorów α1-, α2- i β-adrenergicznych, receptorów benzodiazepinowych, receptorów opioidowych, receptorów histaminowych H1, cholinergicznych receptorów muskarynowych, receptorów 5-HT1A, 5-HT2, DA D1 i D2. Lek wchłania się prawie całkowicie, niezależnie od spożycia pokarmu. Średni czas do uzyskania stężenia maksymalnego wynosi 4 h po wielokrotnym podaniu dawki. Stan stacjonarny stężenia w osoczu osiągany jest po ok. 1 tyg. Bezwzględna biodostępność wynosi ok. 80%. Escytalopram i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%, metabolizowany jest w wątrobie do metabolitu demetylowanego oraz didemetylowanego. Oba metabolity są farmakologicznie czynne. Substancja macierzysta jak i metabolity są częściowo wydalane w postaci glukuronidów. Metabolizm escytalopramu do metabolitu demetylowanego zachodzi głównie z udziałem CYP2C19. Możliwy jest również pewien udział CYP3A4 oraz CYP2D6. Escytalopram i jego główne metabolity są eliminowane zarówno drogą nerkową jak i wątrobową (metaboliczną) , a znaczna część dawki wydalana jest w postaci metabolitów z moczem.

Dawkowanie

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZOK): dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. ZOK to choroba przewlekła i pacjenci powinni być leczeni do momentu aż objawy choroby ustąpią.

Zaburzenie lękowe z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii: w pierwszym tygodniu leczenia zaleca się dawkę początkową 5 mg raz na dobę, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. Następnie dawkę można zwiększać maksymalnie do 20 mg na dobę. Efekty leczenia widoczne są po ok. 3 miesiącach stosowania preparatu. Cala terapia trwa kilka miesięcy. 

Fobia społeczna: zazwyczaj dawka dobowa to 10 mg. Objawy ustępują zazwyczaj po 2-4 tyg. leczenia. W zależności od reakcjo pacjenta dawkę można zmniejszyć do 5 mg lub zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 12 tygodni.

Zaburzenie lękowe uogólnione: dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę.

Epizody dużej depresji: dawka dobowa to 10 mg. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne występuje zazwyczaj po 2-4 tyg. stosowania leku. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy. 

Należy unikać nagłego odstawienia leku (dawkę należy zmniejszać stopniowo przez okres co najmniej 1-2 tyg., aby uniknąć wystąpienia objawów z odstawienia).

Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

W przypadku osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) dawka początkowa to 5 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę.

U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.

Konieczne jest zachowanie ostrożności u chorych z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr poniżej 30 ml/min).

U osób z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby w pierwszych 2 tyg. leczenia dawka początkowa to 5 mg na dobę. Dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta.

U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas dostosowywania dawkowania.

U chorych, którzy wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 dawka początkowa to 5 mg na dobę w pierwszych 2 tyg. leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę.

Tabletek nie można przyjmować z posiłkiem. Należy umieścić je w jamie ustnej, na języku, gdzie szybko ulegają rozpadowi i można je z łatwością połknąć bez popijania wodą. Tabletki te są kruche i należy obchodzić się z nimi ostrożnie. Taka postać leku preferowana jest dla pacjentów, którzy mają problem z połykaniem tradycyjnych tabletek lub w sytuacji, gdy brak jest płynu do popicia.

Przeciwwskazania

Nie należy podawać preparatu w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję pomocniczą lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- pacjentów ze zdiagnozowanym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT

- stosowania preparatów, które wydłużają odstęp QT

- jednoczesnego leczenia escytalopramem oraz odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemid) lub odwracalnymi nieselektywnymi inhibitorami MAO, jak linezolid ( z powodu ryzyka zespołu serotoninowego)

- jednoczesnego leczenia nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO (z powodu ryzyka wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się drżeniem, pobudzeniem i hipertermią).

Działania niepożądane:

Pojawiają się najczęściej podczas 1. lub 2. tyg. leczenia i zwykle ich nasilenie oraz częstość występowania zmniejszają się wraz z kontynuacją leczenia.

Bardzo często: ból głowy, nudności.

Często: zawroty głowy, parestezje, drżenie, zapalenie zatok, ziewanie, biegunka, zaparcia, zwiększona potliwość, ból stawów, ból mięśni; uczucie zmęczenia, gorączka, zmniejszenie łaknienia, zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, lęk, niepokój, nietypowe sny, wymioty, suchość w jamie ustnej, zmniejszenie libido, brak orgazmu u kobiet, bezsenność, senność, zaburzenia wytrysku i impotencja u mężczyzn.

Niezbyt często: szumy uszne, tachykardia, krwawienie z nosa, krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, pokrzywka, łysienie, wysypka, świąd, obrzęk; zmniejszenie masy ciała, bruksizm, pobudzenie, nerwowość, napady lęku panicznego, stany splątania, zaburzenia smaku, zaburzenia snu, omdlenia, rozszerzenie źrenicy, zaburzenia widzenia, krwotok maciczny i krwotok miesiączkowy u kobiet.

Rzadko: zespół serotoninowy, bradykardia, reakcja anafilaktyczna, agresja, depersonalizacja, omamy.

Częstość nieznana: wydłużenie odstępu QT w EKG, arytmia komorowa (w tym torsade de pointes), niedociśnienie ortostatyczne, wylew krwawy podskórny, obrzęk naczynioruchowy, zatrzymanie moczu, mlekotok; trombocytopenia, nieprawidłowe wydzielanie ADH, hiponatremia, jadłowstręt, mania, myśli i zachowania samobójcze, dyskineza, zaburzenia ruchowe, drgawki, niepokój psychoruchowy (akatyzja), priapizm u mężczyzn.

Odstawienie leku (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawiennych takich jak: drżenie, splątanie, nadmierne pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość, zaburzenia widzenia, zawroty głowy, zaburzenia czucia, zaburzenia snu, pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty.

Preparatu nie powinny stosować kobiety w ciąży, chyba, że jest to bezwzględnie konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści. 

Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Preparat zawiera laktozę, dlatego nie powinien być stosowany przez pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.