Elicea Q-Tab tabl.uleg.rozp.w j.ustnej 0,01 g 28 tabl.

Skład

1 tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej zawiera 10 mg escytalopramu (w postaci szczawianu). Preparat zawiera również laktozę.

Wskazania

Preparat stosowany jest w leczeniu:

- epizodów dużej depresji

- zaburzenia lękowego z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii

- fobii społecznej

- zaburzenia lękowego uogólnionego

- zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

Działanie

Jest to lek przeciwdepresyjny - selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny o dużym powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Wiąże się także z miejscem allosterycznym na transporterze serotoniny, z 1000-krotnie mniejszym powinowactwem. Escytalopram nie ma lub ma małe powinowactwo do wielu receptorów, w tym receptorów histaminowych H₁, cholinergicznych receptorów muskarynowych, receptorów 5-HT_1A, 5-HT₂, DA D₁ i D₂, receptorów α₁-, α₂- i β-adrenergicznych oraz receptorów benzodiazepinowych i receptorów opioidowych. Po podaniu doustnym lek wchłania się prawie całkowicie, niezależnie od spożycia pokarmu. Średni czas do uzyskania stężenia maksymalnego wynosi 4 h po wielokrotnym podaniu dawki. Stan stacjonarny stężenia w osoczu osiągany jest po ok. 1 tyg. Bezwzględna biodostępność wynosi ok. 80%. Escytalopram i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%, metabolizowany jest w wątrobie do metabolitu demetylowanego oraz didemetylowanego. Oba metabolity są farmakologicznie czynne. Zarówno substancja macierzysta jak i metabolity są częściowo wydalane w postaci glukuronidów. Metabolizm escytalopramu do metabolitu demetylowanego zachodzi głównie z udziałem CYP2C19. Możliwy jest również pewien udział CYP3A4 oraz CYP2D6. Escytalopram i jego główne metabolity są eliminowane zarówno drogą wątrobową (metaboliczną) jak i nerkową, a zasadnicza część dawki wydalana jest w postaci metabolitów z moczem.

Dawkowanie

Epizody dużej depresji: dawka dobowa to 10 mg. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne występuje zazwyczaj po 2-4 tyg. stosowania leku. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy. 

Zaburzenie lękowe z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii: w pierwszym tygodniu leczenia zaleca się dawkę początkową 5 mg raz na dobę, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. Następnie dawkę można zwiększać maksymalnie do 20 mg na dobę. Efekty leczenia widoczne są po ok. 3 miesiącach stosowania preparatu. Cala terapia trwa kilka miesięcy. 

Fobia społeczna: zazwyczaj dawka dobowa to 10 mg. Objawy ustępują zazwyczaj po 2-4 tyg. leczenia. W zależności od reakcjo pacjenta dawkę można zmniejszyć do 5 mg lub zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 12 tygodni.

Zaburzenie lękowe uogólnione: dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę.

 Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZOK): dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. ZOK to choroba przewlekła i pacjenci powinni być leczeni do momentu aż objawy choroby ustąpią.

Należy unikać nagłego odstawienia leku (dawkę należy stopniowo zmniejszać przez okres co najmniej 1-2 tyg., aby uniknąć wystąpienia objawów z odstawienia).

U pacjentów w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) dawka początkowa to 5 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę.

Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

W przypadku osób z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.

Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (CCr poniżej 30 ml/min).

U chorych z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby w pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się stosowanie początkowej dawki 5 mg na dobę. Dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta.

U osób z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby konieczne jest zachowanie szczególnej ostrożności podczas dostosowywania dawkowania.

U pacjentów wolno metabolizujących leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 dawka początkowa to 5 mg na dobę w pierwszych 2 tyg. leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę.

Tabletki te nie należy przyjmować z posiłkiem. Należy umieścić je w jamie ustnej, na języku, gdzie szybko ulegają rozpadowi i można je z łatwością połknąć bez popijania wodą. Tabletki są kruche i należy obchodzić się z nimi ostrożnie. Taka postać leku preferowana jest dla pacjentów, którzy mają problem z połykaniem tradycyjnych tabletek lub w sytuacji, gdy brak jest płynu do popicia tabletki. 

Przeciwwskazania

Nie należy podawać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję pomocniczą lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- jednoczesnego leczenia nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO (z powodu ryzyka wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się pobudzeniem, drżeniem i hipertermią)

- jednoczesnego leczenia escytalopramem oraz odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemid) lub odwracalnymi nieselektywnymi inhibitorami MAO, jak linezolid ( z powodu ryzyka zespołu serotoninowego)

- pacjentów ze zdiagnozowanym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT

- stosowania preparatów, które wydłużają odstęp QT.

Działania niepożądane:

Występują najczęściej podczas 1. lub 2. tyg. leczenia i zwykle ich nasilenie oraz częstość występowania zmniejszają się wraz z kontynuacją leczenia.

Bardzo często: nudności, ból głowy.

Często: zmniejszenie libido, brak orgazmu u kobiet, bezsenność, senność, zawroty głowy, parestezje, drżenie, zapalenie zatok, ziewanie, biegunka, zaparcia, zwiększona potliwość, ból stawów, ból mięśni; zaburzenia wytrysku i impotencja u mężczyzn, uczucie zmęczenia, gorączka, zmniejszenie łaknienia, zwiększenie łaknienia, zwiększenie masy ciała, lęk, niepokój, nietypowe sny, wymioty, suchość w jamie ustnej.

Niezbyt często: zaburzenia smaku, zaburzenia snu, omdlenia, rozszerzenie źrenicy, zaburzenia widzenia, szumy uszne, tachykardia, krwawienie z nosa, krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, pokrzywka, łysienie, wysypka, świąd, obrzęk; krwotok maciczny i krwotok miesiączkowy u kobiet, zmniejszenie masy ciała, bruksizm, pobudzenie, nerwowość, napady lęku panicznego, stany splątania.

Rzadko: depersonalizacja, omamy, zespół serotoninowy, bradykardia, reakcja anafilaktyczna, agresja.

Częstość nieznana: dyskineza, zaburzenia ruchowe, drgawki, niepokój psychoruchowy (akatyzja), wydłużenie odstępu QT w EKG, arytmia komorowa (w tym torsade de pointes), niedociśnienie ortostatyczne, wylew krwawy podskórny, obrzęk naczynioruchowy, zatrzymanie moczu, mlekotok; priapizm u mężczyzn, trombocytopenia, nieprawidłowe wydzielanie ADH, hiponatremia, jadłowstręt, mania, myśli i zachowania samobójcze.

Odstawienie leku (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawiennych takich jak: pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie się, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość, zaburzenia widzenia, zawroty głowy, zaburzenia czucia, zaburzenia snu.

Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Preparatu nie powinny stosować kobiety w ciąży, chyba, że jest to bezwzględnie konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści. 

Lek zawiera laktozę i dlatego nie powinien być stosowany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.