Diuramid tabl. 0,25 g 30 tabl. (3 blist.po 10 szt.)

Skład

1 tabletka zawiera 250 mg acetazolamidu.

Wskazania

Lek stosowany jest w leczeniu:

- jaskry: przewlekła z otwartym kątem, wtórna lub z zamkniętym kątem (krótkotrwałe leczenie przedoperacyjne w celu obniżenia ciśnienia wewnątrzgałkowego)

- obrzęku w niewydolności serca lub wywołanego przez leki

- padaczki (w skojarzeniu z innymi lekami przeciwdrgawkowymi): petit mal u dzieci, grand mal, postacie mieszane

- ostrej chorobie wysokościowej - lek skraca czas aklimatyzacji, ale jego działanie na objawy choroby wysokościowej jest niewielkie.

Działanie

Diuramid to silny inhibitor anhydrazy węglanowej. Anhydraza węglanowa katalizuje przebieg odwracalnej reakcji obejmującej hydratację dwutlenku węgla i dehydratację kwasu węglowego. Hamowanie anhydrazy węglanowej zmniejsza resorpcję zwrotną sodu i wody. Acetazolamid przestaje działać moczopędnie po trzech dniach stosowania. Kilkudniowa przerwa w podawaniu powoduje, że zostaje przywrócona normalna aktywność anhydrazy węglanowej, a ponowne zastosowanie leku wywołuje działanie diuretyczne. Acetazolamid zwiększa wydalanie sodu, magnezu, wapnia, potasu, fosforanów i wodorowęglanów. Zmniejsza wydzielanie cieczy wodnistej przez co obniża ciśnienie wewnątrzgałkowe. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając po 1-3h maksymalne stężenie we krwi. Wydalany jest w postaci niezmienionej z moczem. Przenika przez barierę łożyska i w niewielkich ilościach do mleka matki.

Dawkowanie

W przypadku jaskry dawkę należy ustalić indywidualnie w zależności od ciśnienia wewnątrzgałkowego, w jaskrze z otwartym kątem przesączania - 250 mg (1 tabl.) 1-4 razy na dobę, w jaskrze wtórnej - 250 mg (1 tabl.) co 4 h, a w ostrych napadach jaskry - 250 mg (1 tabl.) 4 razy na dobę.

W padaczce (dorośli i dzieci): zwykle 8-30 mg/kg mc. na dobę w 1-4 dawkach podzielonych; optymalna dawka wynosi 375-1000 mg na dobę; maksymalna dawka dobowa dla dzieci wynosi 750 mg. Podczas jednoczesnego stosowania acetazolamidu z innymi lekami przeciwdrgawkowymi początkowo stosuje się 250 mg acetazolamidu raz na dobę, w razie potrzeby stopniowo zwiększając dawkę.

Obrzęki w niewydolności krążenia i wywołane przez leki: początkowo 250-375 mg raz na dobę, rano. Optymalne działanie moczopędne występuje, jeśli lek stosuje się co drugi dzień lub przez kolejne 2 dni z jednodniową przerwą. Podczas podawania acetazolamidu należy kontynuować leczenie zalecane w niewydolności krążenia, np. stosowanie glikozydów naparstnicy, ograniczenie soli w diecie i uzupełnianie potasu.

Ostra choroba wysokościowa: 500-1000 mg (2-4 tabl.) na dobę w dawkach podzielonych; podczas szybkiej wspinaczki (ponad 500 m dziennie): 1000 mg (4 tabl.) na dobę w dawkach podzielonych; preparat należy stosować 24-48 h przed wspinaczką, w przypadku wystąpienia objawów choroby leczenie należy kontynuować przez następne 48 h lub dłużej, jeśli to konieczne.

Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować leku w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną, sulfonamidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- gdy we krwi występują obniżone stężenia sodu i (lub) potasu

- zaburzeń czynności nerek i wątroby

- niewydolności nadnerczy i kwasicy hiperchloremicznej

- pacjentów z marskością wątroby, gdyż może zwiększać ryzyko encefalopatii wątrobowej

- chorych z przewlekłą niewyrównaną jaskrą z zamkniętym kątem przesączania, ponieważ w przypadku pełnego zamknięcia kąta przesączania, pogorszenie jaskry będzie maskowane obniżonym ciśnieniem śródgałkowym.

Działania niepożądane:

Mogą wystąpić: parestezje, utrata apetytu, zaburzenia smaku, depresja, zmniejszenie libido, sporadycznie senność i dezorientacja, zaburzenia układu pokarmowego takie jak nudności, wymioty, biegunka, wielomocz, uderzenia gorąca, pragnienie, ból głowy, zawroty głowy, zmęczenie, drażliwość.

Rzadko obserwowano nadwrażliwość na światło.

Podczas długotrwałego leczenia może sporadycznie wystąpić kwasica metaboliczna i zaburzenia równowagi elektrolitowej, w tym hipokaliemia i hiponatremia. Obserwowano również krótkowzroczność, przemijającą po zmniejszeniu dawki lub przerwaniu podawania leku.

Acetazolamid jako pochodna sulfonamidowa może wywoływać działania niepożądane charakterystyczne dla sulfonamidów: gorączka, agranulocytoza,  toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, plamica małopłytkowa, anafilaksja, krystaluria, małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość aplastyczna, zahamowanie czynności szpiku kostnego, pancytopenia, wysypka, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona,  kamienie nerkowe, kolka nerkowa i uszkodzenie nerek.

Zgłaszano rzadkie przypadki piorunującej martwicy wątroby.

Inne, sporadycznie występujące, działania niepożądane to: pokrzywka, zaburzenia wątroby, niewydolność nerek oraz, rzadko, zapalenie wątroby lub żółtaczka cholestatyczna, porażenia wiotkie, drgawki, krew w kale, krwiomocz, cukromocz, zaburzenia słuchu i szum w uszach.

Częstość nieznana: ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP).

W trakcie leczenia pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Preparatu nie należy stosować u kobiet w ciąży, szczególnie w I trymestrze.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.