Depo-Medrol z Lidokainą zaw.do wstrz. (0,04g+0,01g)/ml 1 fiol.a 1ml

Skład

1 fiolka zawiera 40 mg metyloprednizolonu w postaci octanu oraz 10 mg chlorowodorku lidokainy. Lek zawiera również alkohol benzylowy.

Wskazania

Glikokortykosteroidy powinny być stosowane jedynie jako terapia objawowa.

Preparat ten podawany jest w przypadku takich chorób jak:

- zapalenie błony maziowej w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów

- reumatoidalne zapalenie stawów

- pourazowa choroba zwyrodnieniowa stawów

- zapalenie nadkłykcia

- ostre i podostre zapalenie kaletki maziowej

- ostre nieswoiste zapalenie pochewki ścięgna

- ostre dnawe zapalenie stawów

Lek może mieć również zastosowanie w leczeniu guzów torbielowatych, zapaleń rozścięgien lub zapaleń ścięgien (ganglionów)

Działanie

Lek ten to syntetyczny glikokortykosteroid o silnym działaniu przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i minimalnym działaniu mineralokortykoidowym. Działa na poziomie DNA, modyfikując syntezę niektórych enzymów, dlatego maksymalna aktywność farmakologiczna występuje później niż osiągnięcie szczytowego stężenia we krwi. Dzięki temu, że octan metyloprednizolonu jest słabiej rozpuszczalny i wolniej metabolizowany niż metyloprednizolon działa dłużej. Jest hydrolizowany do postaci czynnej przez cholinesterazy osocza. Po dostawowym wstrzyknięciu lek osiąga C_max po upływie 4-8 h, ulega dyfuzji ze stawu do krążenia ogólnego przez około 7 dni. Metyloprednizolon jest metabolizowany w wątrobie, a metabolity są wydalane głównie z moczem w postaci glukuronidów, siarczanów i wolnych związków. Znajdująca się w preparacie lidokaina jest silnym środkiem miejscowo znieczulającym, ułatwia miejscowe podanie leku.

Dawkowanie

W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów i choroby zwyrodnieniowej stawów  wielkość dawki zależy od wielkości stawu i ciężkości choroby. W przypadkach choroby przewlekłej wstrzyknięcia można powtarzać w odstępach 1-5 tyg. lub dłuższych. Wstrzyknięcie należy wykonać do przestrzeni maziówkowej. Stawy niedostępne anatomicznie (stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe), w których brak jest przestrzeni maziówkowej, nie są odpowiednim miejscem do wykonania wstrzyknięcia. Niestety leczenie miejscowe nie wpływa na podstawowy proces chorobowy, należy je uzupełnić fizykoterapią i korekcją ortopedyczną. Nie należy wykonywać wstrzyknięć do niestabilnych stawów. W wybranych przypadkach wskazana jest kontrola radiologiczna umożliwiająca wykrycie narastającego uszkodzenia stawu. Gdy pojawią się takie objawy jak: wzrost natężenia bólu z towarzyszącym miejscowym obrzękiem, ograniczenie ruchomości stawu, gorączka i pogorszenie samopoczucia należy zaprzestać wykonywania miejscowych wstrzyknięć glikokortykosteroidów i wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwdrobnoustrojowe.

U chorych z zapaleniem kaletki maziowej należy podać do miejsca wstrzyknięcia 1% roztwór chlorowodorku prokainy, tworząc pęcherzyk z płynem. Do kaletki stawowej wprowadza się jałową igłę założoną na suchą strzykawkę, po czym aspiruje się płyn. Igłę pozostawia się w miejscu a strzykawkę wymienia na kolejną, zawierającą pożądaną dawkę leku. Po wykonaniu zastrzyku iglę należy wyjąć i nałożyć niewielki opatrunek.

Natomiast u pacjentów z zapaleniem ścięgna, zapaleniem nadkłykcia wprowadza się zawiesinę do pochewki ścięgna, a nie do samej jego tkanki. W czasie leczenia zapalenia nadkłykcia, należy ostrożnie wyznaczyć granice obszaru największej bolesności i wstrzyknąć zawiesinę do tej okolicy. W przypadku ganglionów pochewek ścięgna zawiesinę należy wstrzyknąć bezpośrednio do torbieli.

Przeciwwskazania

Nie należy stosować u pacjentów z nadwrażliwością na metyloprednizolon, na lidokainę lub inne leki miejscowo znieczulające typu amidowego, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. 

Nie podawać dokanałowo, nadtwardówkowo, do nosa, gałki ocznej, skóry pokrywającej czaszkę, jamy ustno-gardłowej, zwoju klinowo-podniebiennego.

Ze względu na zawartość alkoholu benzylowego leku nie można podawać noworodkom i wcześniakom.

Działania niepożądane:

Mogą wystąpić: zaburzenia afektywne, zaburzenia psychotyczne, zaburzenia umysłowe, zmiany osobowości, stan splątania, niepokój, wahania nastroju,  zawroty głowy, ból głowy, chorioretinopatia, zaćma, jaskra, wytrzeszcz, podwójne widzenie, zaburzenia widzenia, nieostre widzenie, zakażenia oportunistyczne, zakażenia, zapalenie otrzewnej, leukocytoza, nadwrażliwość na lek, reakcja anafilaktyczna, reakcja anafilaktoidalna, zespół Cushinga, niedoczynność przysadki, zespół odstawienia steroidów, kwasica metaboliczna, zatrzymanie sodu; zatrzymanie płynów, alkaloza hipokalemiczna, dyslipidemia, zaburzenia tolerancji glukozy, zwiększone zapotrzebowanie na insulinę, zwiększony apetyt, bezsenność, drażliwość, nerwowość, lipomatoza nadtwardówkowa, zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego, utrata przytomności, napady drgawkowe, amnezja, zaburzenia poznawcze, drżenie, senność, hipoestezja, szumy uszne, zatrzymanie akcji serca, zastoinowa niewydolność serca, bradykardia, zapaść krążeniowa, zakrzepica, nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie tętnicze, zatrzymanie oddechu, depresja oddechowa, zator tętnicy płucnej, czkawka, wrzody trawienne, ból brzucha, niestrawność, wymioty, biegunka,perforacja jelit, krwawienie z żołądka, zapalenie trzustki, wrzodziejące zapalenie przełyku, obrzęk naczynioruchowy, nadmierne owłosienie, wybroczyny, wylew krwawy podskórny lub dotkankowy, zanik skóry, rumień, nadmierne pocenie się, rozstępy skórne, wysypka, świąd, pokrzywka, trądzik, hiperpigmentacja skóry, hipopigmentacja skóry, zmiany skórne, osłabienie mięśniowe, ból mięśniowy, ból stawów, zahamowanie wzrostu, drżenie mięśni, nieregularne miesiączkowanie, jałowy ropień, utrudnione gojenie się ran, obrzęk, obrzęk obwodowy, zmęczenie, złe samopoczucie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, uczucie zimna, uczucie gorąca, miopatia, zanik lub utrata tkanki mięśniowej, osteoporoza, martwica kości, złamania patologiczne, neuropatia stawowa,  zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego, zmniejszenie tolerancji węglowodanów, zmniejszenie stężenia potasu, mocznika we krwi, zwiększenie stężenia wapnia w moczu, zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we krwi, zahamowanie reakcji w testach skórnych, kompresyjne złamania kręgów, zerwanie ścięgna.  Po nagłym przerwaniu leczenia glikokortykosteroidami może także wystąpić „zespół odstawienia” steroidów, pozornie niezwiązany z niewydolnością kory nadnerczy. Zespół ten obejmuje takie objawy, jak: brak łaknienia, nudności, wymioty, letarg, ból głowy, gorączka, ból stawów, łuszczenie się skóry, ból mięśni, zmniejszenie masy ciała i (lub) niedociśnienie tętnicze.

Konieczna jest obserwacja kliniczna i zastosowanie jak najkrótszego okresu leczenia u pacjentów z cukrzycą bądź z nadciśnieniem.

Glikokortykosteroidy można stosować w ciąży jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności.

W czasie leczenia mogą wystąpić zaburzenia widzenia - należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.