Beto 50 ZK tabletki o przedłużonym uwalnianiu 47,5 mg 28 sztuk

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 47,5 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 50 mg metoprololu winianu. Substancje pomocnicze: sacharoza, glukoza i 7,18 mg laktozy w postaci laktozy jednowodnej.

Nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca. Leczenie objawowej, przewlekłej niewydolności serca z zaburzoną czynnością lewej komory. Zapobieganie wystąpieniu nagłego zgonu sercowego lub ponownego zawału mięśnia sercowego u pacjentów po przebyciu ostrej fazy zawału. Profilaktyka migreny. 

Preparat zmniejsza wywoływaną przez nagły wyrzut katecholamin tachykardię, zwiększoną pojemność minutową i kurczliwość serca oraz wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe.

Tabletki stosuje się doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Tabletki Beto ZK należy połykać w całości lub podzielone, nie należy ich jednak żuć ani kruszyć. Leku nie należy odstawiać nagle. Jeżeli jest to konieczne, dawkę leku należy zmniejszać stopniowo.

Rozpoznana nadwrażliwość na metoprolol i pochodne związki lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną a także nadwrażliwość na inne leki beta-adrenolityczne (możliwe jest wystąpienie krzyżowej nadwrażliwości między beta-adrenolitykami).
Ÿ Nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zastój krwi lub niedociśnienie) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego (agonistów receptorów betaadrenergicznych).
Objawowa i klinicznie istotna bradykardia zatokowa (czynność serca < 50/min).
Zespół chorego węzła zatokowego oraz wstrząs kardiogenny.
Ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego. Ÿ Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe < 90 mm Hg).

Ÿ Kwasica metaboliczna i nieleczony guz chromochłonny (patrz punkt 4.4).
Ciężka astma oskrzelowa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Ÿ

U pacjentów z marskością wątroby biodostępność metoprololu może się zwiększać, a całkowity klirens zmniejszać. Zwiększona ekspozycja jest jednak uznana za klinicznie istotną jedynie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub z zespoleniem wrotno-żylnym.