Beto 50 ZK tabletki o przedłużonym uwalnianiu 47,5 mg 28 sztuk

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 47,5 mg metoprololu bursztynianu (Metoprololi succinas), co odpowiada 50 mg metoprololu winianu. Substancje pomocnicze: sacharoza, glukoza i 7,18 mg laktozy w postaci laktozy jednowodnej.

Tabletki stosuje się doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Tabletki Beto ZK należy połykać w całości lub podzielone, nie należy ich jednak żuć ani kruszyć. Leku nie należy odstawiać nagle. Jeżeli jest to konieczne, dawkę leku należy zmniejszać stopniowo.

Preparat zmniejsza wywoływaną przez nagły wyrzut katecholamin tachykardię, zwiększoną pojemność minutową i kurczliwość serca oraz wykazuje działanie przeciwnadciśnieniowe.

Nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca. Leczenie objawowej, przewlekłej niewydolności serca z zaburzoną czynnością lewej komory. Zapobieganie wystąpieniu nagłego zgonu sercowego lub ponownego zawału mięśnia sercowego u pacjentów po przebyciu ostrej fazy zawału. Profilaktyka migreny. 

Rozpoznana nadwrażliwość na metoprolol i pochodne związki lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną a także nadwrażliwość na inne leki beta-adrenolityczne (możliwe jest wystąpienie krzyżowej nadwrażliwości między beta-adrenolitykami).
Ÿ Nieleczona niewydolność serca (obrzęk płuc, zastój krwi lub niedociśnienie) i stałe lub okresowe stosowanie leków zwiększających kurczliwość mięśnia sercowego (agonistów receptorów betaadrenergicznych).
Objawowa i klinicznie istotna bradykardia zatokowa (czynność serca < 50/min).
Zespół chorego węzła zatokowego oraz wstrząs kardiogenny.
Ciężkie zaburzenia obwodowego krążenia tętniczego. Ÿ Niedociśnienie tętnicze (ciśnienie skurczowe < 90 mm Hg).

Ÿ Kwasica metaboliczna i nieleczony guz chromochłonny (patrz punkt 4.4).
Ciężka astma oskrzelowa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc.

Ÿ

U pacjentów z marskością wątroby biodostępność metoprololu może się zwiększać, a całkowity klirens zmniejszać. Zwiększona ekspozycja jest jednak uznana za klinicznie istotną jedynie u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby lub z zespoleniem wrotno-żylnym.