Monocyty – o czym świadczą podwyższone monocyty?

Monocyty to komórki, które wchodzą w skład białych krwinek (leukocytów). Krążą one we krwi i w razie potrzeby wydostają się z naczyń krwionośnych do tkanek otaczających dane naczynie. W trakcie tego procesu przeistaczają się w makrofagi, czyli komórki żerne. Co to są monocyty i kiedy oznacza się ich poziom? O czym świadczy ich podwyższony poziom we krwi?

Czym są monocyty?

Monocyty, oznaczane, jako MONO, to jeden z typów białych krwinek. Produkowane są w szpiku kostnym i stąd wydostają się do krwi. Tu krążą tylko przez krótki czas, a następnie docierają do różnych narządów organizmu. W organach przechodzą przez ściany naczyń i stają się makrofagami. Większość monocytów – nawet połowa wszystkich komórek – gromadzi się w obrębie śledziony.

Monocyty należą do leukocytów, a co za tym idzie, pełnią bardzo ważną funkcję w odporności organizmu ludzkiego. Podstawową rolą tych komórek odpornościowych jest zdolność fagocytoza. Oznacza to, że monocyty, rezydujące w różnych narządach w formie makrofagów, mają za zadanie „pożerać” (fagocytować) niepotrzebne organizmowi komórki i resztki tkanek, ale również, co niezwykle ważne dla odporności, patogenne drobnoustroje. Maja one ogromne możliwości migracji, zatem w momencie, gdy w organizmie dochodzi do uruchomienia odpowiedzi immunologicznej, monocyty mogą migrować do nawet bardzo odległych rejonów organizmu i tam zwalczać patogeny. Co więcej, monocyty produkują interleukiny, interferony i leukotrieny.

Kiedy badać monocyty?

Badanie stężenia monocytów we krwi wykonuje się przede wszystkim przy podstawowej ocenie stanu zdrowia – rutynowanych badaniach, nawracających zakażeniach, problemach z odpornością i w celu monitorowania leczenia stanu zapalnego.

Mimo iż szczególnym wskazaniem do oznaczenia poziomu monocytów we krwi są częste infekcje wirusowe, bakteryjne lub wywołane przez pierwotniaki, a także obniżona odporność, to stężenie tych komórek jest określane w rutynowej morfologii. Oznacza to, że regularne badania profilaktyczne pozwalają na identyfikację schorzeń immunologicznych. Badania pomagają ocenić stan zdrowia po różnych terapiach, np. po przyjmowaniu leków na przeziębienie i grypę.

Ocenę ilości monocytów wykonuje się poprzez rozmaz krwi obwodowej. Na wyniku takiego badania parametry dotyczące tych komórek często oznaczane są skrótem MONO.

Aby zadbać o dobre wyniki badań, a co za tym idzie, o odporność, warto przyjmować preparaty zawierające witaminy i minerały. Ich prawidłowy poziom korzystanie wpływa na utrzymanie organizmu w dobrej kondycji. Szczególnie w okresie jesienno-zimowym należy zadbać o poziom witaminy D, poprzez suplementację np. D-Vitum Forte. Wzmacnianie odporności można uzupełniać, suplementując również kwasy Omega-3, np. Solgar Omega-3.

Jakie są normy monocytów?

Norma monocytów u osób dorosłych, na wynikach badań może być podawana zarówno, jako wartość liczbowa, jak i procentowa. W przypadku pierwszej z wymienionych za prawidłową uznaje się ilość od 30 do 800 monocytów na mikrolitr krwi. Udział odsetkowy tych komórek wśród wszystkich leukocytów u osób zdrowych powinien wynosić 4 do 8%.

Norma monocytów u dzieci jest podobna do normy dla dorosłych, choć prawidłowy zakres jest trochę szerszy. Normy mogą się również odrobinę różnić w zależności od laboratorium, w którym wykonywane jest badanie. Przed ostateczną interpretacją wyników warto sprawdzić, jakie wartości prawidłowe ma dana pracownia – są one zazwyczaj podawane obok wyniku pacjenta, na tym samym wydruku.

Mam podwyższony poziom monocytów, co robić?

Podwyższony poziom monocytów we krwi nazywany jest monocytozą. Stan ten nie zawsze musi oznaczać poważną chorobę. Wyższe stężenie tych komórek obserwuje się podczas infekcji wirusowych, bakteryjnych, grzybiczych i pierwotniakowych. Monocyty podwyższone często pojawiają się po przebytych już infekcjach i chorobach zakaźnych, w czasie, gdy dochodzi do intensywnej odnowy leukocytów po infekcji.

Jednakże monocyty powyżej normy mogą też świadczyć o poważnych chorobach, takich, jak białaczka szpikowa, leukocytowa lub mielomonocytowa i szpiczak mnogi. Wyższa ilość tych komórek odpornościowych odnotowywana jest również w chorobie Leśniowskiego Crohna, chorobach reumatoidalnych oraz przy chłoniaku Hodgkina.

Wszelkie odchylenia od normy badaniach laboratoryjnych powinny być konsultowane z lekarzem. Na podstawie szerszego wywiadu będzie on mógł postawić diagnozę, a w razie potrzeby zleci dalsze badania diagnostyczne.

Obniżone monocyty

Niedobór monocytów określany jest mianem monocytopenii. Może być wywołany przyjmowaniem niektórych leków (np. glikokortykosteroidów). Monocyty obniżone są również wskaźnikiem wrodzonych lub nabytych zaburzeniach odporności, takich jak: AIDS czy choroby zanikowe szpiku.

Monocyty to jeden z rodzajów białych krwinek obecnych w krwi człowieka. Wynik morfologii z rozmazem może wskazywać, że ilość monocytów we krwi pacjenta jest zbyt wysoka lub jest ich za mało. Podstawowymi przyczynami takich zaburzeń są problemy z odpornością oraz toczące się lub przebyte infekcje.