Osutka – typy wyróżniane na podstawie wyglądu zmian skórnych

Osutka plamista

Osutka plamista jest jednym z objawów kiły. Ma postać monomorficznych, symetrycznych i równomiernie rozmieszczonych zmian plamiastych. Najczęściej wykwity występują na tułowiu oraz w zgięciach rąk. Po 16. tygodniu pacjenci mogą doświadczyć nawrotu nierównomiernie rozmieszczonej osutki, głównie w okolicach narządów płciowych, tułowia, dłoni, stóp i twarzy.

Osutka plamisto-grudkowa

Osutka plamisto-grudkowa jest najczęściej występującą postacią osutki po zażyciu leków. Często bywa nazywana odropodobną oraz różyczkopodobną. Mają postać licznych plamy rumieniowych o żywoczerwonym kolorze. Symetrycznie występujące czerwone grudki obserwowane są przeważnie na tułowiu i kończynach. Jak przebiega osutka plamisto-grudkowa? Ile trwa nasilenie objawów? Wykwity powinny zacząć zanikać po tygodniu od rozpoczęcia leczenia. Pełne ustąpienie zmian może zająć nawet do 3-4 tygodni.

Osutka krostkowa

Osutka krostkowa występuje najczęściej na rumieniowym podłożu. Pierwsze wykwity można zaobserwować przeważnie w okolicach wyparzeniowych. Następnie dochodzi do uogólnienia objawów. Zmianom skórnym może towarzyszyć podwyższona temperatura ciała oraz neutrofilia. Wykwity nie pojawiają się na błonach śluzowych.

Osutka grudkowa

Co może oznaczać grudkowa wysypka? Osutka grudkowa na rumieniowym podłożu może stanowić jeden z objawów infekcji, przykładowo zakażenie koronawirusem. Często towarzyszy jej świąd. Objawy powinny ustąpić razem z innymi symptomami infekcji wirusowej.

Osutka liszajopodobna

Osutka skórna liszajowata wyróżnia się występowaniem niewielkich, płaskowyniosłych grudek o poligonalnym kształcie. Gładkie i błyszczące wykwity mają tendencję do zlewania się w jedną większą zmianę. Osutka u dzieci często ma charakter samoograniczający się i wymaga jedynie leczenia objawowego.

Osutka – rodzaje najczęstszych osutek skórnych i ich charakterystyczne cechy

Osutka polekowa

Osutka polekowa jest jedną z najczęściej występujących typów osutki. Może pojawić się w następstwie nadwrażliwości organizmu na przyjmowanie określonego leku. Reakcja alergiczna pojawia się m.in. po antybiotykach oraz lekach przeciwgrzybiczych. Wyróżnia się gwałtownym przebiegiem i szybką reemisją objawów po odstawieniu uczulających środków farmakologicznych. Wysypka polekowa może mieć postać plamiasto-grudkową lub krostkową na rumieniowym podłożu.

Osutka wirusowa

Osutka wirusowa może towarzyszyć infekcjom. Występuje przykładowo w czasie trzydniówki u dziecka, która początkowo objawia się podwyższeniem temperatury ciała. Po spadku gorączki pojawia się drobnoplamisto-grudkowa wysypka o bladoróżowym zabarwieniu. Najczęściej znajdziemy ją na tułowiu, szyi i twarzy.

Osutka kiłowa

Osutka kiłowa może pojawić się 9 tygodni po zakażeniu bakterią, wskutek krwiopochodnego rozsiewu krętków bladych. Najczęściej ma postać plamiastą, rzadziej grudkową. W przypadku nawrotu po 16 tygodniu od zakażenia pacjenci skarżą się na osutkę plamiastą, grudkową i/lub krostkową o nierównomiernym rozmieszczeniu.

Osutka ciężarnych

Osutka ciężarnych ma postać samoograniczającej się swędzącej pokrzywki grudkowo-blaszkowej. Charakteryzuje się łagodnym przebiegiem. Najczęściej pojawia się w III trymestrze ciąży lub bezpośrednio po porodzie.

Osutka asymetryczna

Osutka asymetryczna towarzyszy licznym chorobom. Jednostronnie występujące wykwity mogą wskazywać na półpasiec. Asymetryczne zmiany niekiedy świadczą także o występowaniu grzybicy skóry.

Osutki świetlne

Wielopostaciowe osutki świetlne to dermatozy, którą wywołuje jedynie promieniowanie świetlne.

Leczenie osutki - antybiotyki, leków przeciwzapalne i sulfonamidy w leczeniu osutek skórnych

Leczenie zależeć będzie zależeć przede wszystkim od rodzaju i charakteru wykwitów. W przypadku osutki alergicznej należy odstawić uczulający lek oraz sięgnąć po środki przeciwzapalne i przeciwalergiczne. Przydatne mogą okazać się także kremy nawilżające i łagodzące. Kosmetyki do skóry wrażliwej przyniosą ulgę oraz zmniejszą nasilenie symptomów. W przypadku chorób wirusowych i bakteryjnych konieczne jest zastosowanie odpowiedniej terapii przyczynowej, polegające na przyjmowaniu odpowiednich antybiotyków i sulfonamidów.