O czym świadczy wysokie anty-TG?

Z tego artykułu dowiesz się:

• czym jest badanie anty-TG,
• jakie są wskazania do badania anty-TG,
• jak wygląda badanie anty-TG,
• jakie są normy przeciwciał anty-TG,
• co oznacza wysokie anty-TG,
  czym świadczy niskie anty-TG.

Badanie anty-TG - co to jest i na czym polega?

Badanie anty-TG to test laboratoryjny, który polega na określeniu stężenia autoprzeciwciał skierowanych przeciwko tyreoglobulinie. Tyreoglobulina (TG) to specyficzne białko wytwarzane przez wyspecjalizowane komórki tarczycy. Tyreoglobulina bierze udział w powstawaniu najważniejszych hormonów tarczycowych, które odgrywają istotną rolę w funkcjonowaniu całego organizmu:

• FT3 – trijodotyroniny,
• FT4 – tyroksyny.

Przeciwciała anty-TG są wytwarzane przez nieprawidłowo pracujący układ odpornościowy. Wzrost poziomu przeciwciał anty-TG przyczynia się do zaburzenia funkcjonowania tarczycy, co w konsekwencji prowadzi do rozwoju niedoczynności lub nadczynności tego narządu.

Stężenie przeciwciał anty-TG powyżej normy jest obserwowane między innymi w przebiegu chorób autoimmunologicznych oraz raku tarczycy. Utrzymujące się przez dłuższy czas wysokie anty-TG może skutkować uszkodzeniem, a nawet niszczeniem komórek tarczycy, powodując niewydolność narządu.

Kiedy należy wykonać badanie anty-TG? Wskazania

Badanie anty-TG jest elementem diagnostyki autoimmunologicznych chorób tarczycy, takich jak choroba Gravesa-Basedowa czy choroba Hashimoto. Ponadto poziom przeciwciał anty-TG jest badany również w przypadku podejrzenia raka tarczycy – ich wysokie stężenie jest charakterystyczne dla niektórych rodzajów nowotworów tego narządu.

Na wykonanie badania anty-TG mogą zostać skierowani także pacjenci, u których pojawiły się następujące objawy:

• powiększenie tarczycy,

• wola na szyi,

• guzki w obrazie USG,

• nieprawidłowy poziom hormonów tarczycy (TSH, FT3 lub FT4).

Wskazaniem do oznaczenia poziomu przeciwciał anty-TG może być też wystąpienie innych symptomów, mogących sugerować zaburzenia funkcjonowania tarczycy. Przy niedoczynności tego narządu, z którą mamy do czynienia w przebiegu choroby Hashimoto, mogą pojawić się:

• przewlekłe zmęczenie, ospałość i obniżone samopoczucie,

• wzrost masy ciała bez zmiany nawyków żywieniowych,

• obrzęki, na przykład w obrębie twarzy,

• spowolnienie rytmu serca,

• bóle mięśni i stawów,

• szybsze męczenie się,

• ciągłe uczucie chłodu,

• pogorszenie kondycji włosów i paznokci,

• problemy z koncentracją oraz pamięcią,

• obniżenie libido,

• zaburzenia miesiączkowania.

Z kolei o nadczynności tarczycy, która występuje w przebiegu choroby Gravesa-Basedowa, mogą świadczyć:

• szybka utrata masy ciała,

• zwiększona łamliwość i wypadanie włosów,

• tachykardia (przyspieszone bicie serca),

• szybsze męczenie się, nawet przy niewielkim wysiłku,

• zaburzenia koncentracji,

• zwiększona drażliwość,

• drżenie mięśni,

• przewlekłe uczucie gorąca,

• nadmierne pocenie się,

• zaburzenia snu,

• zaburzenia miesiączkowania.

W diagnostyce choroby Hashimoto i choroby Gravesa-Basedowa wykonuje się również badanie anty-TPO, którego celem jest oznaczenie poziomu przeciwciał skierowanych przeciwko peroksydazie. Są one najczulszym parametrem w zakresie ich wykrywania – wysokie anty-TPO i anty-TG jest stwierdzane u nawet 95% chorujących na chorobę Hashimoto i 85% cierpiących na chorobę Gravesa-Basedowa.

Jak wygląda badanie anty-TG?

Badanie anty-TG przeprowadza się w próbce krwi żylnej, która zazwyczaj pobierana jest z żyły łokciowej. Badanie nie wymaga szczególnych przygotowań. Na poziom przeciwciał anty-TG dieta czy wysiłek fizyczny nie mają większego wpływu, choć dla uzyskania maksymalnej dokładności rekomenduje się wykonywanie badania na czczo. Lekarza zlecającego oznaczenie poziomu przeciwciał anty-TG i osobę przeprowadzającą badanie należy jedynie poinformować o wszystkich przyjmowanych lekach, w tym również ziołowych czy suplementach diety.

Badanie stężenia przeciwciał anty-TG można wykonać na zlecenie lekarza lub we własnym zakresie. Jeśli jest przeprowadzane na podstawie skierowania lekarskiego, badanie jest refundowane przez NFZ – pacjent nie ponosi więc w związku z tym żadnych kosztów. Z kolei chęć przebadania się we własnym zakresie oznacza wydatek rzędu 50-100 zł.

Interpretacja wyników anty-TG – jakie są normy?

U zdrowej osoby poziom przeciwciał anty-TG jest niski – prawidłowe stężenie nie powinno przekraczać 100-115 IU/ml. Należy jednak zaznaczyć, że zakresy referencyjne mogą różnić się w zależności od stosowanej przez konkretne laboratorium metody. Interpretacja wyników badania anty-TG powinna więc zostać przeprowadzona w oparciu o zakres norm w danym laboratorium oraz obecność symbolu, który wskazuje podwyższone anty-TG – może to być na przykład litera „H” (z ang. high) lub strzałka skierowana ku górze.

Co oznacza za wysokie anty-TG?

Bardzo wysokie anty-TG może świadczyć o występowaniu autoimmunologicznego zapalenia tarczycy, czyli choroby Hashimoto, oraz innych chorób autoagresywnych, na przykład choroby Gravesa-Basedowa. Istotna jest także zależność między wysokim anty-TG a rakiem tarczycy. Za wysokie anty-TG jest obserwowane przy takich nowotworach tarczycy, jak: gruczolakoraka, raka brodawkowatego lub pęcherzykowatego. Wykonywane cyklicznie oznaczenia wskazujące ciągły wzrost poziomu przeciwciał anty-TG mogą też oznaczać wznowę procesu nowotworowego.

Nieznacznie podwyższone anty-TG może pojawić się również w przebiegu innych chorób, w tym:

• kolagenoz (chorób tkanki łącznej),

• cukrzycy typu I,

• niewydolności wątroby,

• reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS).

Do wzrostu poziomu przeciwciał anty-TG może także dochodzić u osób starszych, leczonych jodem oraz poddawanych zabiegom chirurgicznym tarczycy.

Co oznacza za niskie anty-TG?

Jako że nie istnieje dolna granica stężenia przeciwciał anty-TG, dolny zakres referencyjny nie został ustalony. Ocenę braku obecności anty-TG wykonuje się jednak w celu potwierdzenia skuteczności radioterapii czy leczenia operacyjnego, polegającego na usunięcia gruczołu tarczowego. Jeżeli podczas badania przeciwciała anty-TG nie zostaną wykryte, przyjmuje się, że w organizmie nie znajdują się już tkanki gruczołu, a pacjent został wyleczony.

Badanie anty-TG to test laboratoryjny, którego celem jest oznaczenie poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych. Ich wysokie stężenie może świadczyć o zaburzeniach funkcjonowania tarczycy i rozwoju chorób autoimmunologicznych, a także o toczącym się w organizmie procesie nowotworowym.