Zęby i dziąsła są nieustannie narażone na działanie wielu niekorzystnych czynników. Duże zagrożenie stanowią dla nich bakterie, które odpowiadają nie tylko za rozwój próchnicy, ale także paradontozy. Paradontoza, określana również jako przyzębica, jest szczególnie niebezpieczna. Nieleczona powoduje wypadanie zębów i może odpowiadać za rozwój stanów zapalnych w organizmie. Sam proces leczenia może być także długotrwały.
Z tego artykułu dowiesz się:
- jakie są przyczyny i objawy paradontozy,
- czy ta choroba jest zaraźliwa,
- jak wygląda leczenie paradontozy,
- jakie są etapy paradontozy,
- dlaczego należy ją leczyć.
Zachęcamy do zapoznania się z artykułem: Schorzenia jamy ustnej
Paradontoza: jakie są jej przyczyny i objawy?
Przyczyny paradontozy są silnie związane z niewłaściwą higieną jamy ustnej. Utrzymujące się zaniedbania powodują przyszłe problemy. Paradontoza powstaje w następstwie nadmiernego rozwoju płytki nazębnej. Płytka nazębna zaczyna pokrywać coraz większą powierzchnię zęba, a ostatecznie zaczyna dociera aż pod dziąsła. Paradontoza doprowadza do rozwoju stanów zapalnych, co umożliwia stworzenie idealnych warunków do rozwoju bakterii. Bakterie gromadzą się w kieszeniach przyzębowych, co bezpośrednio zmniejsza stabilność osadzenia zęba, aż w końcu doprowadza do jego utraty.
Objawy paradontozy są łatwo dostrzegalne, powinny one skłonić pacjenta do natychmiastowej wizyty u lekarza. Wśród nich należy wskazać:
-
powtarzające się zapalenie dziąseł.
Wówczas wizyta u specjalisty i wdrożenie leczenia stomatologicznego pozwala na całkowite powstrzymanie rozwoju choroby. Należy pamiętać, że wraz z jego rozwojem, trudniejsze będzie wyhamowanie postępującej paradontozy.
Najczęściej leczenie paradontozy jest opóźnione ze względu na podejmowane próby samodzielnego uporania się z problemem, co jeszcze wcześniej jest poprzedzone lekceważeniem problemu. Do zamaskowania nieświeżego oddechu wykorzystywane są gumy do żucia o intensywnym zapachu lub odświeżające spraye do ust. Kiedy zęby zaczynają się wydłużać i chwiać, proces leczenia jest dużo bardziej skomplikowany i nie zawsze zakończony oczekiwanym sukcesem.
Zawstydzająca statystyka dotycząca zębów i parodontozy u dorosłych
Świadomość o leczeniu chorób zębów i dziąseł wciąż raczkuje w społeczeństwie. W rezultacie, aż 70% Polaków zmaga się z przyzębicą. Raptem 1/3 Polaków regularnie i umiejętnie dba o zęby. W odniesieniu do skali światowej, zaledwie co dziesiąta osoba, posiada paradontozę. Konieczne jest przeprowadzanie akcji szerzących świadomość o konsekwencjach i objawach paradontozy.
Czy paradontoza jest zaraźliwa?
W gabinetach często pada pytanie, czy paradontoza jest zaraźliwa. Paradontoza zaliczana jest do chorób zakaźnych. Posiada zdolność przenoszenia się z człowieka na człowieka. Wystarczająca jest wymiana śliny z osobą chorą.
Etapy rozwoju paradontozy – czy da się cofnąć przyzębicę?
Początkowy etap rozwoju paradontozy zazwyczaj przebiega niezauważenie. Nie są odczuwalne dolegliwości bólowe. Można dostrzec wyłącznie okresową nadwrażliwość odsłoniętych szyjek zębowych. W początkowym etapie paradontozy dochodzi do pogłębiania kieszonek dziąsłowych. Stworzone warunki sprzyjają namnażaniu drobnoustrojów, które powodują rozwój stanu zapalnego. Podczas tego etapu, pacjentowi może doskwierać zaczerwienie i delikatna opuchlizna dziąseł, nieprzyjemny zapach z ust. Podczas mycia zębów może dojść do krwawienia dziąseł.
Następne stadium paradontozy charakteryzuje się pogłębianiem uszkodzeń tkanek, w tym także kostnych. Pacjenci stwierdzają u siebie samoistne wydłużenie zębów, któremu nierzadko towarzyszy okresowa nadwrażliwość na gorące lub zimne potrawy/napoje. Na tym etapie znacząco zwiększa się ruchomość zębów na skutek zaniku kości. Ostatecznie doprowadza to do wypadania zębów.
Zaawansowana paradontoza ma miejsce już nawet po utracie zębów. Cechuje się występowaniem miejscowego zapalenia dziąseł i kości, dlatego samo wypadnięcie zębów nie kończy choroby. Paradontoza może doprowadzić do powikłań ogólnych. Bakterie bytujące w kieszonkach dziąsłowych posiadają zdolność wędrowanie po organizmie. Nierzadko stanowią powód rozwoju choroby serca, zapalenia płuc, zakrzepicy, a także zmian miażdżycowych.
Konsultacja u specjalisty powinna odbyć się niezwłocznie po dostrzeżeniu pierwszych niepokojących objawów. Pacjenci często pytają, jak cofnąć paradontozę, jednak jest to możliwe wyłącznie na wczesnych etapach. Konieczna jest współpraca także ze strony pacjenta, który systematycznie wykonuje zalecenia lekarza i prawidłowo dba o właściwą higienę jamy ustnej. Niejednokrotnie znalezienie dobrego specjalisty pozwala uniknąć wielu, nieprzyjemnych konsekwencji.
Leczenie paradontozy: skuteczne metody leczenia zapalenia przyzębia
Proces leczenia przyzębicy nie powinien być odwlekany w czasie. Wizyta u specjalisty pomoże w wyhamowaniu postępującej choroby poprzez usunięcie naddziąsłowych i poddzisiąsłowych osadów nazębnych. Osoby posiadające problemy z paradontozą powinny udać się do periodontologa. Periodontolog specjalizuje się w badaniu, diagnozowaniu i leczeniu dziąseł, a także ozębnej i cementu korzeniowego, a także kości wyrostka zębodołowego.
Wśród najczęściej wykonywanych zabiegów wykonuje się:
-
skaling naddziąsłowy i poddziąsłowy - ultradźwiękowa metoda, która umożliwia oczyszczenie zębów z osadu i złogów. Równolegle pozwala na usunięcie osadu, który znajduje się poniżej linii dziąsła i przy korzeniu zęba;
-
kiretaż otwarty i zamknięty - zabieg usuwania kamienia nazębnego i płytki, który opiera się na przede wszystkim na eliminowaniu ziarniny zapalnej i skupiska bakterii, które zgromadziły się w kieszonkach dziąsłowych. Kiretaż umożliwia spłycenie kieszonki zębowej, a także wyeliminowanie czynników odpowiedzialnych za rozwój stanu zapalnego przyzębia: kamienia, płytki nazębnej, a także tkanek zmienionych chorobowo.
Paradontoza leki może mieć zastosowane w określonych przypadkach. Co więcej, możliwe jest także zalecenie interwencji chirurgicznej, jeżeli paradontoza doprowadziła do zaniku kości wyrostka zębodołowego. Po zakończonym leczeniu, pacjent powinien dbać należycie o zęby i dziąsła.
Jak zapobiegać rozwojowi paradontozy? Profilaktyka stomatologiczna zębów i dziąseł w domu
Do utrzymania efektów zastosowanego leczenia jak i wśród działań profilaktycznych, które uniemożliwiają rozwój paradontozy zalicza się przede wszystkim prawidłową higienę i systematycznie wykonywaną higienizację. Co najmniej raz na pół roku należy udać się do gabinetu, aby usunąć kamień nazębny i płytkę nazębną z powierzchni zębów. Częstotliwość najczęściej wskazuje lekarz prowadzący. Całość działań powinna być codziennie wzmacniana w ramach samodzielnego dbania o higienę. Przede wszystkim należy co najmniej dwa razy dziennie myć zęby i używać nici dentystycznej. Dodatkowo należy płukać jamę ustną za pomocą specjalnych preparatów. Równie ważne jest, aby czynności wykonywać zgodnie z techniką. Dentyści przekazują swoim pacjentom instruktaż higieny jamy ustnej, który należy bezwzględnie przestrzegać. Zatem leczenie domowe paradontozy to przede wszystkim lecznicze pasty na paradontozę, specjalne płyny dedykowane do płukania jamy ustnej, a także żele przeznaczone do smarowania dziąseł. Często polecane są pasty z węglem aktywnym, które działają bakteriobójczo. Jednak są one pomocne jedynie w łagodzeniu objawów i nie zastąpią działań specjalisty.
Często pacjenci pytają o zależność - paradontoza a implanty. W przypadku prawidłowo przeprowadzonego leczenia możliwe jest wstawienie implantów, jednak lekarz prowadzący powinien posiadać wgląd do historii choroby pacjenta, aby ustrzec przez ryzykiem odrzucenia implantu przez organizm.
Konsekwencje nieleczonej paradontozy – groźne skutki zapalenia przyzębia
Wbrew powszechnym opiniom, usunięcie czy wypadnięcie zębów nie kończy choroby, zapalenie dziąseł nadal się utrzymuje pomimo braku uzębienia. Bakterie nadal się namnażają i przenikają do krwiobiegu. Wówczas mogą wywołać cały szereg różnych jednostek chorobowych, które w pierwszej kolejności nie są kojarzone ze stanem zębów. Są to m.in. zapalenie płuc, choroby serca, rozwój zmian miażdżycowych. Ich leczenie jest skomplikowane i długotrwałe. W przypadku zaawansowanych zmian konieczna jest wizyta u chirurga szczękowego, aby usunąć zmienione tkanki i dokonać ich naprawy lub odtworzenia.
