Błonnik pokarmowy, zwany inaczej włóknem pokarmowym, o którym mówi się nie za dużo, odgrywa bardzo ważną rolę w organizmie człowieka, przede wszystkim w funkcjonowaniu układu odpornościowego. Zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) są takie, by codzienne spożycie błonnika wynosiło 30-40 gramów. Jego niedobór w dziennej diecie może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Błonnik pokarmowy należy do grupy polisacharydów – składników odżywczych o niskim indeksie glikemicznym. Nazywamy nim mieszaninę substancji pochodzenia roślinnego. Błonnik pokarmowy dzieli się na dwie frakcje: rozpuszczalną w wodzie (m.in. pektyny, gumy, inulina) oraz nierozpuszczalną w wodzie (m.in. celulozy, skrobie, ligniny).
Obecność błonnika w codziennej diecie pełni wiele funkcji, np. pomaga oczyszczać organizm ze zbędnych produktów przemiany materii, korzystnie wpływa na florę bakteryjną jelit, pomaga zapobiegać rozwojowi schorzeń jelit i reguluje ich pracę, zapobiega zaparciom, pomaga stabilizować poziom glukozy we krwi.
Niedobór błonnika uważa się za jeden z podstawowych czynników, który decyduje o rozwoju otyłości człowieka. Może prowadzić także do zaparć czy innych problemów trawiennych.
Nadmiar błonnika też nie jest wskazany, może bowiem to skutkować niedoborem wapnia czy żelaza, lub prowadzić do słabszego wchłaniania witamin i tłuszczów.
Jak już zostało wspomniane na wstępie, zaleca się, by dzienne spożycie błonnika wynosiło od 30 do 40 g.
Wysoka zawartość błonnika pokarmowego znajduje się m.in. w owocach (np. maliny, porzeczki), warzywach (np. marchew, buraki) oraz produktach zbożowych (np. pieczywo, płatki owsiane, kasze). W dostarczeniu odpowiedniej ilości błonnika pokarmowego do organizmu pomoże również właściwa suplementacja.
Niniejszy artykuł nie jest poradą medyczną i ma charakter wyłącznie informacyjny.
