Miastenia – przyczyny, objawy, leczenie

Wiele młodych kobiet boryka się z osłabieniem i zmęczeniem mięśni, które dają na pozór niegroźne objawy – opadanie powiek czy trudności z utrzymaniem przedmiotów w rękach. Często przypisujemy je roztargnieniu lub przemęczeniu, jednak mogą być oznaką poważnej choroby autoimmunologicznej, jaką jest miastenia.

Objawy miastenii

Miastenia (choroba Erba-Goldflama) najczęściej dotyka młode kobiety w wieku 20-30 lat. Choroba atakuje również mężczyzn, ale rzadziej i najczęściej w podeszłym wieku. Miastenię wywołuje proces autoimmunologiczny, w którym receptory komórek mięśniowych są blokowane i niszczone. Jednym z pierwszych niepokojących objawów tego procesu jest wyraźne osłabienie mięśni oczu, odpowiedzialnych za dźwiganie powiek. Często mamy również do czynienia z podwójnym widzeniem, które jest szczególnie niebezpieczne w czasie prowadzenia auta czy wykonywania prac na wysokości. Miastenia może ogarnąć także inne grupy mięśni – w przypadku zajęcia przez chorobę mięśni gardła, krtani i jamy ustnej, dochodzi do zaburzeń mowy oraz trudności w gryzieniu i przełykaniu. Szczególnie niebezpieczne jest osłabienie mięśni oddechowych, które może doprowadzić do niewydolności oddechowej. Miastenia może również atakować mięśnie rąk i nóg, co powoduje trudności przy poruszaniu. W tym przypadku objawy nasilają się wieczorem, kiedy organizm chorego jest przemęczony. Warto jednak pamiętać, że choroba nie dotyka mięśni gładkich (chorym nie grozi zatem np. zawał serca), a w ok.15% przypadków ustępuje samoczynnie.

Przyczyny i leczenie miastenii

Miastenia, jako choroba autoimmunologiczna, nie jest schorzeniem dziedzicznym. Przeciwciała wytwarzane przez układ odpornościowy są kierowane przeciwko własnym tkankom, a w tym przypadku przeciwko receptorom włókien mięśniowych. Choć nie znamy przyczyny powstawania tych przeciwciał, wytwarzane są przez grasicę – narząd, który u zdrowych ludzi zanika po okresie dojrzewania. Z tego powodu najczęstszą formą leczenia miastenii jest operacyjne usunięcie grasicy (tymektomia), jednak wykonuje się je jedynie przy bardzo silnych objawach choroby. U ok. 80% pacjentów po zabiegu miastenia ustępuje całkowicie lub ulega znacznemu zmniejszeniu. Przy łagodnym przebiegu choroby, lekarz może przepisać tylko leki ułatwiające przewodzenie impulsu z nerwu na mięsień, ale niezwykle ważne jest dobranie odpowiedniej dawki i przyjmowanie jej w ściśle ustalonych porach. Natomiast w szczególnie ciężkich przypadkach, poza leczeniem operacyjnym, konieczna jest także chemioterapia.