Wśród osób heteroseksualnych, homoseksualnych i biseksualnych występują także osoby aseksualne, które nie odczuwają pociągu seksualnego wobec żadnej płci. Aseksualizm nie jest zaliczany jako jednostka chorobowa, dlatego nie wymaga leczenia. W przypadku tych osób możliwe jest nawiązywanie relacji romantycznych, jednak nie wykazują one potrzeby realizowania ich poprzez erotyczność. Aseksualizm jest dość niedawnym przedmiotem badań. Naukowcy wokół tego pojęcia zaczęli się koncentrować dopiero pod koniec ubiegłego wieku.
Z poniższego artykułu dowiesz się:
- co to jest aseksualizm i jakie ma objawy,
- czym aseksualizm różni się od braku zainteresowania seksem,
- co powoduje aseksualizm,
- jakie są różnice pomiędzy aseksualizmem a zaburzeniami seksualnymi,
- na czym polega test na aseksualizm,
- jak wygląda związek z osobą aseksualną.
Zobacz także artykuł: Naturalne afrodyzjaki dla kobiet i mężczyzn.
Co to jest aseksualizm? Jakie są jego objawy?
W pierwszej kolejności, przed dalszym rozwinięciem tego tematu, należy zagłębić się w co to jest aseksualizm i na czym polega aseksualizm. Aseksualizm to stan, w którym dana osoba nie odczuwa pociągu seksualnego. Równolegle nie występuje także pożądanie w kierunku osób tej samej lub odmiennej płci, a także do innych obiektów.
Aseksualizm nie jest żadnym nowym wymysłem naukowców. Osoby aseksualne funkcjonują w społeczeństwie od zawsze. Szacunkowo stanowią aż 1% populacji. Aseksualizm może dotykać zarówno kobiet, jak i mężczyzn, choć wśród osób aseksualnych dominują kobiety. Coraz więcej badaczy skłania się ku opinii, że aseksualizm to czwarta orientacja seksualna, choć nie przedstawiono jeszcze żadnego oficjalnego stanowiska.
Zatem czym czym charakteryzuje się aseksualizm? Aseksualista może, choć nie musi, czerpać przyjemności z pieszczot, przytulania czy innych form zbliżenia z partnerem. Występują osoby aseksualne, które wykorzystują masturbację do rozładowania emocji. Zdarzają się także osoby, które nie są zainteresowanie nawiązaniem jakiejkolwiek głębszej więzi z drugim człowiekiem. Aseksualista może tworzyć relacje romantyczne, w których nie występuje fizyczność.
Osoba aseksualna nie ma od urodzenia ochoty na seks. Pierwsze objawy mogą być zaobserwowane już we wczesnym dzieciństwie, jednak bywają błędnie interpretowane. Z zasady, osoby aseksualne nie lubią i unikają kontaktu fizycznego. Dodatkowo nie są zainteresowane tematyką związaną z organami płciowymi.
Osoba aseksualna – cechy:
- nieodczuwanie pociągu seksualnego i pożądania w stronę jakiejkolwiek płci,
- brak aktywności seksualnych, choć możliwe są masturbacje do rozładowania napięcia seksualnego,
- mogą się zakochać i tworzyć związki.
Aseksualizm a brak zainteresowania seksem - jakie są różnice?
Osoby aseksualne rodzą się z aseksualizmem i w konsekwencji nie odczuwają pociągu seksualnego wobec innych osób, przedmiotów, podmiotów. Z kolei brak zainteresowania seksem występuje u osób, które dotychczas prowadziły udane życie seksualne i z pewnych przyczyn, które nie zawsze są znane, utraciły zainteresowanie tą sferą życia. W rezultacie ta osoba nie może u siebie podejrzewać aseksualizmu. Co więcej, może ona uzyskać pomoc i powtórnie czerpać satysfakcję z udanego życia seksualnego. Dla tych osób przygotowane zostały różne terapie i w wielu przypadkach pomoc seksuologa lub psychologa przynosi znaczną poprawę.
Aseksualizm nie powinien być mylony także z celibatem. Osoba, która przyjęła życie w celibacie także odczuwa popęd, jednak na skutek świadomych decyzji, powstrzymuje się od uprawiania seksu. Z kolei osoba aseksualna nie musi powstrzymywać, ponieważ naturalnie nie czuje takiej potrzeby.
Jakie są przyczyny aseksualizmu? Czy można go leczyć?
Aseksualizm nie jest uznawany jako choroba czy zaburzenie fizjologiczne, psychiczne czy seksualne. Naukowcy przedstawiają, że jest to wrodzone. Zatem, czy aseksualizm da się wyleczyć? Nie ma żadnych metod czy technik, które pozwalają u tych osób wzbudzić pożądanie czy zainteresowanie aktywnością seksualną.
Osoby aseksualne nierzadko są kierowane na terapię do specjalisty, jednak zazwyczaj udają się tam za namową partnera, którego martwi unikanie kontaktów fizycznych. Część osób może podejmować kontakty seksualne ze stałym partnerem lub partnerką. Czują wówczas satysfakcję i przyjemność. Jednocześnie nie odczuwają z tego tytułu stresu lub lęku, jednak nie jest to doświadczenie zmysłowe.
Aseksualizm a zaburzenia seksualne – jak odróżnić zaburzenia popędu i libido od nieodczuwania pociągu seksualnego?
W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na źródło nieodczuwania pociągu seksualnego. Osoby aseksualne już od urodzenia nie posiadają zainteresowania seksem i podświadomie unikają jakichkolwiek form kontaktu fizycznego. Ma to także odniesienie do kontaktów z rodzicem, opiekunem. Z kolei u osób, u których rozwinęły się zaburzenia seksualne doszło do nabytego braku zainteresowania seksem. Może mieć to różne podłoże, zarówno fizyczne jak i psychiczne.
Nabyty brak popędu seksualnego występuje u osób zmagających się z potencją lub zaburzeniami libido. W wielu przypadkach determinowane jest to poprzez przyczyny fizjologiczne lub psychologiczne czy też traumatyczne wydarzenie. Stres jest jedną z najczęstszych przyczyn negatywnie rzutujących na jakość i ilość zbliżeń pomiędzy partnerami. Spadek libido u mężczyzny może być spowodowany przez nieprawidłową pracę tarczycy. Określanie takich osób jako aseksualne jest błędne. U osób tych zaburzenia libido nie są trwałym stanem i także występuje możliwość ich leczenia, co jest niemożliwe w przypadku osób aseksualnych.
Test na aseksualizm, czyli test na orientację seksualną wg skali Kinseya
Skala Kinseya wykorzystywana jest jako test na orientację seksualną, który wskazuje, że nie wszyscy muszą być zakwalifikowani jako osoby heteroseksualne lub homoseksualne. Skala Kinseya przedstawia za pomocą 7-stopniowej skali różne stopnie orientacji seksualnych. Każda z kategorii skali posiada wartość od 0 do 6 i z uwagi na wyodrębnienie aseksualizmu dodano również wskaźnik "X", który oznacza brak zachowań seksualnych. "0" oznacza osoby wyłącznie heteroseksualne, a 6 wyłącznie homoseksualne. Pomiędzy znajdują się osoby ze skłonnościami biseksualnymi.
Skala Kinseya pozwala na zmierzenie poziomu zachowań hetero i homoseksualnych. Opiera się on na 7 pytaniach, w których należy na podstawie własnych doświadczeń i emocji odpowiedzieć na poszczególne kwestie. Test Kinseya jest jednak podważany przez współczesnych seksuologów. Twierdzą, że orientacja każdego człowieka jest zbyt złożona, a także unikalna, dlatego nie musi ona dopasowywać się do stworzonych kategorii. Zatem jak zdiagnozować aseksualizm, jeżeli powyższa skala nie jest już uznawana? Warto udać się do specjalisty i opowiedzieć o swoim życiu i uczuciach. On z pewnością wie jak rozpoznać aseksualizm.
Aseksualizm w związku - jakie są wyzwania? Jak wygląda związek z osobą aseksualną?
Podstawową zasadą, która dominuje w związkach z osobą aseksualną jest nie traktowanie seksu jako jedynej metody na tworzenie intymności, czy potwierdzenie własnej wartości. Dodatkowo należy przewartościować seks w relacji partnerskiej. Kluczowe jest szanowanie granic osoby aseksualnej. Partner, pomimo swojej aseksualności, powinien czuć się kochany i akceptowany. Dodatkowy stres może potęgować niechęć do zbliżeń, ponieważ zaburza on erekcję. Czułość można wyraża poprzez przytulanie, całowanie czy po prostu trzymanie za rękę. Niektóre osoby aseksualne uprawiają seks, dlatego można negocjować ilość zbliżeń. Jednak, należy uszanować, kiedy partner nie chce ich uprawiać.
Najistotniejsza jest akceptacja drugiej osoby. Nie należy wymuszać próby zmiany i nie naciskać. Seksualność należy traktować konsensualnie i tylko wówczas sprawia ona przyjemność obu stronom.
