Zaburzenia odżywiania są grupą schorzeń, które są coraz częściej diagnozowane wśród społeczeństwa. Tuż obok anoreksji, najczęściej spotykanym zaburzeniem jest bulimia, która zamiennie nazywana jest żarłocznością psychiczną. Jej objawy są bardzo często maskowane i skutecznie ukrywane przez pacjentów, a skutki bulimii mogą mieć katastrofalne konsekwencje dla zdrowia fizycznego oraz psychicznego. Jakie są objawy i kryteria rozpoznania żarłoczności psychicznej? Jakie są skutki bulimii, która jest bagatelizowania i nieleczona?

Z artykułu dowiesz się:

• kto najczęściej choruje na żarłoczność psychiczną?
• jakie są przyczyny i kryteria rozpoznania zaburzenia?
• czym są ataki wilczego, niepohamowanego głodu?
• jakie są skutki bulimii?
• jakie są sposoby leczenia bulimii?

Zobacz też artykuł: Zaburzenia odżywiania w czasach pandemii - jak rozpoznać objawy bulimii i anoreksji u nastolatków.

Bulimia Nervosa - kto choruje najczęściej?

Bulimia, podobnie jak anoreksja, jest przewlekłym, niebezpiecznym zaburzeniem odżywiania. Obraz kliniczny żarłoczności psychicznej polega na występowaniu epizodów nadmiernego objadania się, po których pacjent wykazuje zachowania mające na celu redukcję wagi. Najczęściej osoba zaburzona zmusza się do stosowania restrykcyjnej diety lub rozpoczyna prowokowanie wymiotów, co przekłada się na pogorszenie zdrowia fizycznego oraz psychicznego. Bulimia jest chorobą, w której pacjent traci kontrolę nad swoją relacją z jedzeniem, co może mieć katastrofalne konsekwencje.

Żarłoczność psychiczna przede wszystkim diagnozowana jest u kobiet. Pierwsze objawy choroby pojawiają się u osób między 16, a 35 rokiem życia, a w przypadku braku leczenia objawy mogą utrzymywać się aż do 40 roku życia. Specjaliści z zakresu psychiatrii zauważają bardzo dużą zależność między nadmiernym dbaniem o wygląd zewnętrzny i kompulsywnym uprawianiem sportu, a predyspozycją do rozwoju bulimii.

Jak rozpoznać bulimię? Kryteria choroby

Bulimia jest zaburzeniem, które ma ścisły związek z depresją. W jej przebiegu osoba chora zazwyczaj zmaga się z obniżonym poczuciem własnej wartości, a także cierpi z powodu niezadowolenia ze swojego wyglądu. Pacjent zmagający się z żarłocznością psychiczną nie jest w stanie zapanować nad relacją z jedzeniem, ale też własnymi emocjami. Bulimia jest chorobą przewlekłą, która może doprowadzić nawet do śmierci. Jej charakterystycznym objawem jest widoczny obrzęk ślinianek przyusznych oraz znaczne zniszczenie szkliwa zębów.

Jak rozpoznać bulimię? - najważniejsze kryteria i symptomy zaburzenia:

• silna koncentracja pacjenta na jedzeniu i wykazywanie odczuć związanych z silną potrzebą jedzenia,
• pojawianie się epizodów tak zwanego wilczego głodu przynajmniej dwa razy w tygodniu przez okres trzech miesięcy,
• nieprawidłowe postrzeganie własnej sylwetki przez osobę zaburzoną - uważanie siebie za osobę otyłą oraz odczuwanie strachu przed przybraniem na wadze,
• unikanie przybrania na wadze za pomocą różnych metod, do których należy: prowokowanie wymiotów i biegunek, stosowanie preparatów na trawienie, moczopędnych, a także środków zmniejszających apetyt.

Rozpoznanie choroby w niektórych przypadkach może być trudne. Pacjenci zazwyczaj skutecznie maskują symptomy bulimii, co może być dla nich bardzo niebezpieczne.

Przyczyny bulimii - co wywołuje żarłoczność psychiczną?

Bulimia jest zaburzeniem odżywiania, które nie polega jedynie na nieprawidłowej relacji pacjenta z jedzeniem. Okresy i napady wilczego głodu mogą być związane z reakcją osoby zaburzonej na odczuwane emocje, takie jak złość, smutek, gniew, rozczarowanie. Wywoływanie wymiotów czy biegunek jest czynnikiem, do którego przyczynia się silne pragnienie nieprzybierania na wadze po spożytym pokarmie.

Mimo, że obecna medycyna nie jest w stanie jasno określić jaka jest przyczyna bulimii, obserwuje się, że na rozwój choroby wpływają:

• predyspozycje genetyczne,
• czynniki środowiskowe, kultura, w której dorasta pacjent,
• atmosfera i warunki dorastania,
• nagła, drastyczna zmiana w życiu, która odciska piętno na psychice, 
• zbyt niska samoocena.

Rozpoznanie u siebie lub osoby bliskiej objawów zaburzenia powinno być sygnałem do natychmiastowego rozpoczęcia szukania pomocy. Jedyną szansą na powrót pacjenta do dawnego życia jest przeprowadzenie leczenia z pomocą specjalistów.

Czym są ataki wilczego głodu i jak sobie z nimi radzić?

Ataki wilczego głodu są jednym z objawów żarłoczności psychicznej. Zjawisko polega na występowaniu u osoby zaburzonej epizodu objadania się, polegającego na spożyciu ilości pokarmów o bardzo dużej kaloryczności, która przekracza dzienne zapotrzebowanie danej osoby. Zjadanie takiej ilości pokarmów następuje w krótkim czasie, który nie przekracza dwóch godzin. Atak wilczego głodu wywołany jest niepohamowaną oraz niekontrolowaną koniecznością zjedzenia dużej ilości pokarmów.

Najważniejszym krokiem w pozbyciu się napadów wilczego głodu jest skorzystanie z pomocy specjalisty, czyli psychiatry lub psychologa. Dodatkowo, bardzo ważne jest zmienienie własnych nawyków żywieniowych. Osobom cierpiącym na napady kompulsywnego obżarstwa zalecane jest stosowanie lekkostrawnej diety, która nie doprowadza do uczucia pełności w żołądku. Dodatkowo, bardzo ważne jest zjadanie pełnowartościowych posiłków oraz wprowadzenie zdrowej żywności, a także zrezygnowanie z wysoce przetworzonego jedzenia. 

Destrukcyjne skutki bulimii po latach - powikłania związane z objadaniem i zachowaniami kompensacyjnymi

Skutki bulimii po latach mogą być katastrofalne dla zdrowia i ogólnej kondycji organizmu. Choroba odciska swoje piętno nie tylko na zdrowiu fizycznym, ale również psychicznym.

Kompulsywne objadanie się i stosowanie metod oczyszczania organizmu poprzez wymioty w pierwszej fazie prowadzi do:

• niedożywienia i odwodnienia,
• przewlekłego zmęczenia,
• kołatania serca,
• rozciągnięcia ścian żołądka,
• dyskomfortu w jamie brzusznej,
• wahań nastroju, rozwoju depresji.

Skutkiem bulimii po latach jest najczęściej pojawienie się zaburzeń hormonalnych, których konsekwencją jest niepłodność. Choroba prowadzi również do zaburzeń w układzie sercowo-naczyniowym oraz dysfunkcji przełyku, które są konsekwencją wywoływania wymiotów przez wiele lat. Najgorszym skutkiem choroby może być niestety śmierć osoby zaburzonej, najczęściej na skutek niewydolności krążeniowo-sercowej. Bulimia prowadzi również do rozwoju depresji i zaburzenia własnej samooceny, a brak pomocy specjalisty może kończyć się próbą samobójczą osoby chorej.

Leczenie bulimii. Gdzie szukać pomocy w przypadku zaburzeń odżywiania?

Leczeniem i rozpoznawaniem objawów bulimii zajmują się specjaliści z zakresu psychiatrii, czyli psycholodzy, psychoterapeuci oraz lekarze psychiatrzy. Trafne rozpoznanie choroby oraz znajomość przyczyny jej rozwoju daje szansę na wdrożenie efektywnego leczenia, które będzie prowadziło do powrotu do dawnej sprawności psychicznej pacjenta.

W leczeniu bulimii stosuje się kolaborację dwóch metod terapeutycznych, czyli farmakoterapię i psychoterapię. Żarłoczność psychiczną leczy się poprzez wdrożenie leków przeciwdepresyjnych mających na celu wyciszenie psychiki pacjenta i pomoc w rozpoznaniu posiadanego problemu, a także terapię poznawczo-behawioralną, która pomaga naprawić własną relację z jedzeniem i umożliwia odzyskanie kontroli nad obżarstwem.

Profilaktyka zaburzeń odżywiania - skuteczne metody dla dzieci i dorosłych

Profilaktyka zaburzeń odżywiania u dzieci i dorosłych daje szansę na unikanie rozwoju anoreksji i bulimii u dużej części społeczeństwa. Najważniejszymi metodami profilaktycznymi są:

• kampanie informacyjne - ich celem jest przedstawianie społeczeństwu podstawowych informacji, przyczyny rozwoju, a także przebiegu bulimii, dzięki czemu choroby psychiczne dotyczące zaburzeń odżywiania przestają być tematem tabu,
• nauka prawidłowego żywienia - uczenie dzieci, młodzieży i dorosłych prawidłowego stylu odżywiania daje szansę na wprowadzenie do ich życia najważniejszych zasad prawidłowego żywienia, które uniemożliwiają dopuszczenie do kompulsywnego obżarstwa,
• wsparcie psychiczne - w profilaktyce zaburzeń odżywiania bardzo ważna jest znajomość własnej wartości i budowania pewności sienie, a także wspieranie psychiki dzieci na różnych etapach dorastania.

Bulimia jest zaburzeniem odżywiania, które jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia i życia pacjentów. Wczesne zdiagnozowanie i wykrycie symptomów choroby daje szanse na przeprowadzenie psychoterapii i leczenia psychicznego, dzięki czemu osoby chore mają szansę na powrót do dawnego życia.