Ins. Lispro Sanofi rozt.do wstrz. 300 I.U./3ml 10 wstrz.a 3ml (SoloStar)

Skład

1 wkład do wstrzykiwacza (3 ml) zawiera 300 j. insuliny lizpro. 

Wskazania

Preparat wskazany jest:

- do wstępnej stabilizacji cukrzycy

- dla dorosłych i dzieci w leczeniu cukrzycy, kiedy wymagane jest zastosowanie insuliny do utrzymania prawidłowej homeostazy glukozy.

Działanie

Insulina lizpro charakteryzuje się szybkim początkiem działania (ok. 15 min), dzięki czemu można ją podawać bezpośrednio przed posiłkiem (w ciągu 0-15 min przed posiłkiem). Czas jej działania jest krótszy (2-5 h) w porównaniu z rozpuszczalną insuliną. Preparat reguluje metabolizm glukozy. Ponadto lek wywiera działanie anaboliczne i antykataboliczne. W tkance mięśniowej insulina nasila syntezę glicerolu, białek, kwasów tłuszczowych, glikogenu oraz zwiększa wychwyt aminokwasów, z jednoczesnym obniżeniem intensywności procesów glukoneogenezy, glikogenolizy, ketogenezy, lipolizy, katabolizmu białek i wydalania aminokwasów.

Dawkowanie

Dawkowanie ustala się indywidualnie zgodnie z zapotrzebowaniem pacjenta. Insulinę lizpro można podawać krótko przed posiłkami; w razie potrzeby - wkrótce po posiłku. 

Czas działania leku zależy od wielkości dawki, ukrwienia, temperatury, miejsca iniekcji i aktywności fizycznej. Preparat można stosować jednocześnie z długo działającą insuliną lub z doustnymi lekami pochodnymi sulfonylomocznika.

U osób z zaburzoną czynnością nerek bądź wątroby zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone. Lek należy podawać w iniekcjach podskórnych.

Przeciwwskazania

Nie powinno się podawać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na insulinę lizpro lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- hipoglikemii.

Działania niepożądane:

Najczęściej występującym działaniem niepożądanym jest hipoglikemia.

Często: miejscowa reakcja alergiczna (rumień, obrzęk i świąd).

Niezbyt często: lipodystrofia w miejscu iniekcji.

Rzadko: ogólnoustrojowa reakcja alergiczna (spłycenie oddechu, świszczący oddech, obniżenie ciśnienia tętniczego, zwiększoną potliwość, wysypka na całym ciele, przyspieszenie tętna).

Na skutek hipoglikemii zdolność koncentracji i reagowania u pacjenta może być obniżona. Może to być zagrożeniem w sytuacjach, kiedy zdolności te mają szczególne znaczenie (np. podczas prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn). 

Zapotrzebowanie na insulinę może wzrosnąć pod wpływem leków o działaniu hiperglikemizującym, takich jak:  kortykosteroidy lub hormony tarczycy stosowane w terapii zastępczej, agoniści receptorów β2-adrenergicznych, danazol, doustne środki antykoncepcyjne.

Zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć pod wpływem leków o działaniu hipoglikemizującym, np.: salicylany (np. kwas acetylosalicylowy), sulfonamidy, doustne leki hipoglikemizujące, niektóre inhibitory ACE, niektóre leki przeciwdepresyjne, antagoniści receptora angiotensyny II, oktreotyd lub alkohol, β-adrenolityki.

Należy zachować ostrożność podając preparat kobietom w ciąży. U pacjentek z cukrzycą, karmiących piersią może być konieczna modyfikacja dawki insuliny i stosowanej diety lub obu tych czynników.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.