SYMKINET MR 40 mg - 30 kapsułek o zmodyfikowanym uwalnianiu

Składniki

Substancją czynną leku jest metylofenidatu chlorowodorek - lek Symkinet MR, 10 mg, kapsułki o zmodyfikowanym uwalnianiu, twarde zawiera 40 mg metylofenidatu chlorowodorku, co odpowiada 34,6 mg metylofenidatu. Pozostałe składniki to: - zawartość kapsułki: amoniowego metakrylanu kopolimer (typ B), kwasu metakrylowego i metylu metakrylanu kopolimer (1:1), powidon K30, sacharoza, ziarenka, talk, trietylu cytrynian. - otoczka kapsułki: żelatyna, tytanu dwutlenek (E 171); żelaza tlenek żółty (E 172). - tusz: potasu wodorotlenek, glikol propylenowy, żelaza tlenek czerwony (E 172), szelak, amonowy wodorotlenek stężony.

Dawkowanie

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Lekarz zwykle rozpoczyna leczenie od małej dawki i zwiększa ją stopniowo w razie potrzeby. Dzieci (6 lat i starsze) i młodzież Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg, raz na dobę. Lekarz może również zdecydować o rozpoczęciu leczenia od dawki 10 mg. Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg. U pacjentów młodszych niż 18 lat lek Symkinet MR należy stosować raz dziennie, rano. Pacjenci dorośli − U pacjentów przyjmujących lek Symkinet MR po raz pierwszy, lekarz rozpocznie leczenie od dawki dobowej 20 mg, i jeśli to konieczne, będzie ją stopniowo, co tydzień zwiększał. − Jeśli pacjent przyjmował lek metylofenidat w postaci o zmodyfikowanym uwalnianiu już jako dziecko lub nastolatek, i skończył niedawno 18 lat, lekarz może zastosować taką samą dawkę dobową. Jeśli pacjent był leczony lekiem o natychmiastowym uwalnianiu jako dziecko lub nastolatek, lekarz zastosuje odpowiednią dawkę leku Symkinet MR. Maksymalna dawka dobowa to 80 mg. Dostępne są mniejsze dawki tego leku lub innych leków zawierających metylofenidat.

Kiedy nie stosować leku

− jeśli pacjent ma uczulenie na metylofenidat lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku; − jeśli pacjent ma zaburzenia czynności tarczycy; − jeśli pacjent ma podwyższone ciśnienie w oku (jaskra); − jeśli pacjent ma guza chromochłonnego nadnerczy (pheochromocytoma); − jeśli pacjent obecnie przyjmuje leki przeciwdepresyjne (zwane inhibitorami monoaminooksydazy) lub jeśli leki te były stosowane w ciągu ostatnich 14 dni; − jeśli pacjent ma zaburzenia łaknienia; brak odczuwania głodu lub potrzeby jedzenia (np. jadłowstręt psychiczny); − jeśli pacjent ma bardzo wysokie ciśnienie tętnicze krwi lub zwężenie naczyń krwionośnych, które może wywołać bóle rąk i nóg; − jeśli pacjent miał kiedykolwiek problemy z sercem, takie jak: zawał serca, nieregularne bicie serca, ból i dyskomfort w klatce piersiowej, niewydolność serca, choroba serca lub wrodzone wady serca; − jeśli pacjent miał choroby naczyń mózgowych, takie jak: udar, miejscowe rozszerzenie naczynia i osłabienie jego ściany (tętniak), zwężenie lub zablokowanie naczyń krwionośnych, zapalenie naczyń krwionośnych; − jeśli pacjent ma zaburzenia psychiczne, takie jak: zaburzenia psychopatyczne lub osobowość borderline; odbiegające od normy myśli lub wizje, lub chorobę zwaną schizofrenią; objawy poważnych zaburzeń nastroju

Działania niepożądane

Niektóre działania niepożądane mogą być ciężkie. Jeśli wystąpi którekolwiek z wymienionych poniżej działań niepożądanych, należy natychmiast udać się do lekarza: Częste: niemiarowy rytm serca (kołatanie); zmiany osobowości; nadmierne zgrzytanie zębami (bruksizm). Niezbyt częste: myśli lub skłonności samobójcze; widzenie, czucie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją - są to objawy psychozy; niekontrolowana mowa i ruchy ciała (zespół Tourette’a); objawy uczulenia, takie jak wysypka, świąd lub pokrzywka na skórze, obrzęk twarzy, ust, języka lub innych części ciała, duszność, świszczący oddech lub trudności z oddychaniem; wahania nastroju, zmiany nastroju. Rzadkie: uczucie nadmiernej ekscytacji, aktywności ruchowej i niepohamowania (mania). Bardzo rzadkie: zawał serca; drgawki; łuszczenie się skóry lub purpurowo-czerwone plamy na skórze; niemożliwe do opanowania skurcze mięśni, dotyczące oczu, głowy, szyi lub reszty ciała, oraz objawy neurologiczne związane z przejściowym niedokrwieniem mózgu; porażenie lub problemy z poruszaniem się i widzeniem, trudności związane z mową; zmniejszenie liczby komórek krwi (krwinek czerwonych, białych i płytek krwi), który może prowadzić do większej podatności na zakażenia, a także sprzyjać krwawieniu i powstawaniu siniaków; nagły wzrost temperatury ciała, bardzo wysokie ciśnienie tętnicze krwi oraz silne konwulsje (złośliwy zespół neuroleptyczny). Nie ma pewności, czy to działanie niepożądane jest powodowane przez metylofenidat, czy też przez inne leki, które mogą być stosowane w skojarzeniu z metylofenidatem. Częstość nieznana: nawracające niepożądane myśli; utrata przytomności z nieznanego powodu, ból w klatce piersiowej, duszność; nietrzymanie moczu; szczękościsk; jąkanie. Inne działania niepożądane znajdziesz w ulotce.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Symkinet MR należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą jeśli pacjent: − ma zaburzenia czynności wątroby lub nerek; − miał drgawki (padaczkę) lub nieprawidłowy zapis elektroencefalograficzny mózgu (EEG); − kiedykolwiek nadużywał lub był uzależniony od alkoholu, leków na receptę lub narkotyków; − jest kobietą lub dziewczynką, która rozpoczęła miesiączkowanie; − lub członek rodziny pacjenta ma trudne do opanowania, powtarzające się drgania części ciała lub powtarza dźwięki i słowa (tiki ruchowe lub werbalne); − ma wysokie ciśnienie tętnicze krwi; − ma choroby serca (więcej w ulotce); − ma zaburzenia zdrowia psychicznego wymienione w ulotce

Stosowanie innych leków

Nie należy stosować metylofenidatu, jeśli pacjent lub dziecko przyjmuje lek określany jako inhibitor monoaminooksydazy (MAOI) stosowany w leczeniu depresji lub przyjmował lek MAOI w okresie ostatnich 14 dni. Jednoczesne stosowanie leków MAOI z metylofenidatem może spowodować nagły wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Przed przyjęciem metylofenidatu należy poinformować lekarza, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z następujących leków: − leki stosowane w leczeniu depresji; − leki stosowane w leczeniu poważnych zaburzeń psychicznych (np. schizofrenia); − leki przeciwpadaczkowe; − leki stosowane w celu obniżenia lub podwyższenia ciśnienia tętniczego krwi; − niektóre leki na kaszel i przeziębienie, zawierające składniki wpływające na ciśnienie tętnicze krwi. Należy zapytać o to farmaceutę podczas zakupu takich leków; − leki rozrzedzające krew, zapobiegające powstawaniu zakrzepów

Ciąża i karmienie piersią

Przed zastosowaniem metylofenidatu należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjentka: − jest aktywna seksualnie. Lekarz omówi metody zapobiegania ciąży. − jest w ciąży lub przypuszcza, że może być w ciąży. Lekarz zdecyduje czy metylofenidat powinien być stosowany. − karmi piersią lub planuje karmienie piersią. Metylofenidat przenika do mleka ludzkiego. W związku z tym, lekarz zadecyduje, czy należy kontynuować karmienie piersią w czasie leczenia metylofenidatem.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży

Dzieci (6 lat i starsze) i młodzież Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg, raz na dobę. Lekarz może również zdecydować o rozpoczęciu leczenia od dawki 10 mg. Maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg. U pacjentów młodszych niż 18 lat lek Symkinet MR należy stosować raz dziennie, rano.

Prowadzenie pojazdów i maszyn

Podczas stosowania metylofenidatu mogą wystąpić zawroty głowy, senność, trudności ze zogniskowaniem wzroku, niewyraźne widzenie, omamy lub inne działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Jeśli wystąpią takie objawy, wykonywanie czynności, takich jak prowadzenie pojazdów, obsługiwanie maszyn, jazda na rowerze lub jazda konna, oraz wspinanie się na drzewa, może okazać się niebezpieczne.