Ins. Abasaglar rozt.do wstrz.insulin 100 j.m./ml 10 wkł.a 3ml

Dawkowanie

Lek wstrzykuje się podskórnie. Insulina Abasaglar jest insuliną długo działającą. Lek może być stosowany zgodnie z zaleceniem lekarza równocześnie z insuliną krótko działającą lub/i doustnymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy. Insulinę tą wstrzykuje się raz na dobę, zawsze o tej samej porze.

Działanie

Jest to długo działający analog insuliny ludzkiej, który słabo rozpuszcza się w obojętnym pH (rozpuszcza się całkowicie w kwaśnym pH roztworu do wstrzykiwań preparatu). W momencie wstrzyknięcia do tkanki podskórnej kwaśny roztwór jest neutralizowany, powstaje mikroprecypitat, z którego uwalniane są w sposób ciągły małe ilości insuliny glargine. Insulina i jej analogi zmniejszają stężenie glukozy we krwi poprzez pobudzenie obwodowego zużycia glukozy (szczególnie przez mięśnie szkieletowe i tkankę tłuszczową) oraz poprzez hamowanie wytwarzania glukozy w wątrobie. Insulina hamuje lipolizę w komórkach tłuszczowych, hamuje proteolizę białek i nasila syntezę białek. W przypadku wstrzyknięcia insuliny glargine raz na dobę, stan równowagi stężeń osiąga się po 2-4 dniach od podania pierwszej dawki. Lek jest szybko metabolizowany do 2 aktywnych metabolitów M1 i M2.

Wskazania

Preparat wskazany jest w:

- leczeniu cukrzycy u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku od 2 lat i starszych.

Działania niepożądane

Bardzo często może wystąpić hipoglikemia. Często występującym działaniem niepożądanym jest lipohipertrofia oraz odczyny w miejscu wstrzyknięcia. Niezbyt często występuje lipoatrofia. Rzadko występują reakcje alergiczne, zaburzenia widzenia, retinopatia, obrzęki. Bardzo rzadko występują zaburzenia smaku i bóle mięśniowe.

Stosowanie innych leków

Należy poinformować lekarza o nadwrażliwości na lek oraz o przyjmowanych lekach, zwłaszcza tych, które mogą nasilać działanie hipoglikemizujące insuliny i tym samym zwiększać możliwość wystąpienia hipoglikemii. Należą do nich m.in. leki hipoglikemizujące, inhibitory ACE, dyzopiramid, fibraty, fluoksetyna, inhibitory MAO, pentoksyfilina, propoksyfen, salicylany i antybiotyki sulfonamidowe. Należy również poinformować lekarza o przyjmowaniu leków, które mogą zmniejszać działanie hipoglikemizujące insuliny, do których należą kortykosteroidy, danazol, diazoksyd, leki moczopędne, glukagon, izoniazyd, estrogeny i progestageny, pochodne fenotiazyny, somatropina, leki sympatykomimetyczne, hormony tarczycy, atypowe leki przeciwpsychotyczne (np. klozapina, olanzapina) i inhibitory proteazy. Leki β-adrenolityczne, klonidyna, sole litu lub alkohol mogą zarówno nasilać, jak również osłabiać działanie hipoglikemizujące insuliny.

Ciąża i karmienie piersią

W przypadku kobiet w ciąży lub karmiących piersią przed zastosowaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.