Haloperidol UNIA krop.doustne, roztwór 2 mg/ml 10 ml

Dawkowanie

Lek Haloperidol należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem. Dawkowanie ustala lekarz, indywidualnie dla każdego pacjenta – w zależności od jego stanu, wieku oraz stopnia zaawansowania choroby. Zaleca się stosowanie leku w możliwie najmniejszych skutecznych dawkach.

Działanie

Haloperidol to lek neuroleptyczny, należący do grupy pochodnych butyrofenonu, wykazuje silne działanie przeciwpsychotyczne oraz uspokajające. Zmniejsza niepokój, skłonność do omamów i urojeń, agresję, pobudzenie psychoruchowe. Haloperydol jest silnym antagonistą ośrodkowych i obwodowych receptorów dopaminergicznych. Wykazuje właściwości antycholinergiczne, wiąże się z receptorami opioidowymi. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie po 3-6 h od podania. W około 92% wiąże się z białkami osocza. Haloperydol przenika przez barierę krew-mózg. Preparat wydalany jest w około 40% z moczem i 15% z kałem. 

Wskazania

Preparat wskazany jest w leczeniu:

U dorosłych

- schizofrenii i zaburzeń schizoafektywnych

- utrzymującej się agresji oraz objawów psychotycznych u pacjentów z umiarkowaną do ciężkiej demencją w chorobie Alzheimera i demencją pochodzenia naczyniowego (gdy nie powiodło się leczenie niefarmakologiczne, a pacjent stanowi zagrożenie dla siebie lub innych osób)

- umiarkowanych do ciężkich epizodów manii w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej

- ostrego pobudzenia psychoruchowego w przebiegu zaburzeń psychotycznych lub w epizodach manii choroby afektywnej dwubiegunowej

- majaczenia, po niepowodzeniu leczenia niefarmakologicznego

- pląsawicy o nasileniu łagodnym i umiarkowanym w chorobie Huntingtona (gdy inne leki są nieskuteczne lub nie są tolerowane)

- tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a, u pacjentów ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania (po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego)

U dzieci i młodzieży

- schizofrenii, gdy inna farmakoterapia nie jest skuteczna lub nie jest tolerowana

- tików, w tym zespołu Gillesa de la Tourette'a u dzieci i młodzieży w wieku 10-17 lat, ze znacznymi zaburzeniami funkcjonowania (po niepowodzeniu terapii edukacyjnej, psychoterapii i innego leczenia farmakologicznego)

- utrzymujących się ciężkich zachowań agresywnych u dzieci i młodzieży w wieku 6-17 lat z autyzmem lub całościowymi zaburzeniami rozwoju.

Działania niepożądane

Mogą wystąpić następujące objawy: wzmożenie napięcia mięśni, nadmierne wydzielanie śliny, spowolnienie ruchów, drżenie, maskowatość twarzy, akatyzje (niepokój ruchowy wymuszający częste zmiany pozycji kończyn lub całego ciała), dystonie (zaburzenie napięcia mięśni), napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych. U pacjentów stosujących haloperydol długotrwale mogą wystąpić dyskinezy późne (zwłaszcza po zaprzestaniu stosowania leku), charakteryzujące się mimowolnymi ruchami języka, zaciskaniem warg, ssaniem, wydymaniem policzków. Mogą wystąpić: zaciskanie oczu, napady przymusowego patrzenia, mimowolne ruchy żuchwy, zaburzenia mowy, połykania, nawet trudności w oddychaniu. W przypadku wystąpienia mimowolnych ruchów języka (są to wczesne objawy dyskinez późnych), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Może dojść do rozwoju złośliwego zespołu neuroleptycznego. Charakteryzuje się on zahamowaniem ruchowym, zwiększeniem napięcia mięśni szkieletowych wraz z drżeniami i ruchami mimowolnymi, wysoką temperaturą ciała, bladością skóry, wzmożonym wydzielaniem potu, ślinotokiem, przyspieszoną czynnością serca, przyspieszeniem oddechu, wahaniami ciśnienia tętniczego, zaburzeniami świadomości, śpiączką oraz zwiększeniem aktywności enzymu – fosfokinazy kreatynowej w surowicy. W razie wystąpienia tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.