Finlepsin 200 Retard tabl.o przedł.uwaln. 0,2 g 50 tabl. (5 blist.po 10 szt.)

Składniki

 1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 200 mg karbamazepiny.

Dawkowanie

Dawkowanie ustala się indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Zwykle stosuje się dawki 400-1200 mg na dobę w 1, 2 lub kilku pojedynczych dawkach. Maksymalna dawka dobowa (w wyjątkowych przypadkach) nie powinna być większa niż 1600 mg, ze względu na znaczne nasilenie działań niepożądanych po większych dawkach.
Padaczka:

Dorośli: dawka początkowa - 100-400 mg wieczorem, dawka podtrzymująca - 600-1200 mg na dobę.

Dzieci: dawka podtrzymująca 10-20 mg/kg mc./dobę; 6-10 lat - dawka początkowa 100 mg wieczorem, dawka podtrzymująca 400-600 mg na dobę; 11-15 lat - dawka początkowa 100 mg wieczorem, dawka podtrzymująca 600-1000 mg na dobę. 

Nerwoból nerwu trójdzielnego, nerwoból nerwu językowo-gardłowego: zwykle 200-400 mg na dobę, dawkę zwiększa się do ustąpienia bólu zwykle do 400-800 na dobę w 1 lub 2 dawkach podzielonych. Po ustąpieniu bólu należy stopniowo dawkę zmniejszać, a w razie powrotu bólu zastosować dawkę podtrzymującą.

U pacjentów szczególnie wrażliwych lub w podeszłym wieku zalecaną dawką początkową jest 100-200 mg na dobę. 

Ból w neuropatii cukrzycowej: zwykle 600 mg na dobę, w wyjątkowych przypadkach 1200 mg na dobę. 

Nerwoból nerwu trójdzielnego w stwardnieniu rozsianym: zwykle 400-800 mg na dobę. 

Zapobieganie napadom drgawkowym w alkoholowym zespole abstynencyjnym w warunkach szpitalnych: zwykle 600 mg na dobę, w ciężkich przypadkach 1200 mg na dobę.

Nie zaleca się stosowania preparatu z lekami uspokajającymi i nasennymi.

W przypadku osób z ciężką chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobami wątroby lub niewydolnością nerek oraz u chorych w podeszłym wieku może wystarczyć zmniejszona dawka.

Profilaktyka zaburzeń afektywnych dwubiegunowych: dawka początkowa to 200-400 mg na dobę, dawka podtrzymująca do 800 mg na dobę. U pacjentów z ciężką chorobą układu sercowo-naczyniowego, chorobami wątroby lub niewydolnością nerek oraz osób w podeszłym wieku może wystarczyć zmniejszona dawka.

Tabletki można rozpuścić w wodzie.

Działanie

Substabcja czynna zawarta w preparacie jest pochodną iminostylbenu. Jej efekt terapeutyczny polega na blokowaniu przewodzenia synaptycznego i w ten sposób zmniejszeniu przewodzenia wyładowań drgawkowych. W większych stężeniach karbamazepina zmniejsza poskurczowe nasilenie reakcji na bodziec. Ograniczenie bólu w neuralgii nerwu trójdzielnego jest prawdopodobnie spowodowane zahamowaniem przewodzenia impulsów nerwowych w jądrach rdzeniowych nerwu trójdzielnego. Karbamazepina działa zarówno przeciwdrgawkowo, jak i psychotropowo. Po podaniu doustnym karbamazepina wchłania się stosunkowo powoli i prawie całkowicie. Maksymalne stężenie we krwi jest osiągane po 4-16 h (bardzo rzadko po 35 h), a u dzieci po 4-6 h od podania pojedynczej dawki doustnej. Stan stacjonarny osiągany jest po 2-8 dniach. W wątrobie karbamazepina jest utleniana, deaminowana, hydroksylowana i częściowo estryfikowana kwasem glukuronowym. Aktywnym metabolitem, który wykazuje działanie przeciwdrgawkowe jest 10,11-epoksyd karbamazepiny. Około 72% pojedynczej dawki doustnej wydalane jest z moczem w postaci metabolitów, 28% z kałem, częściowo w postaci nie zmienionej. Tylko 2-3% dawki wydalane jest z moczem jako nie zmieniona karbamazepin  (karbamazepina przenika przez barierę łożyska, dociera do płodu i jest wydzielana z mlekiem matki).

Wskazania

Preparat stosowany jest w leczeniu:

- padaczki: napady częściowe proste i złożone, napady uogólnione toniczno-kloniczne (szczególnie wtórnie uogólnione), występujące w czasie snu oraz napady o postaciach mieszanych

- idiopatycznego nerwobólu nerwu trójdzielnego

- idiopatycznego nerwobólu nerwu językowo-gardłowego

- bólu w przebiegu neuropatii cukrzycowej

- nerwobólu nerwu trójdzielnego w przebiegu stwardnienia rozsianego

Lek zapobiega napadom drgawek w alkoholowym zespole abstynencyjnym w warunkach szpitalnych. Przepisywany jest również w profilaktyce zaburzeń afektywnych dwubiegunowych u pacjentów nie reagujących na leczenie litem.

Działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.