Faxolet ER kaps.o prz.uwal.twarde 0,0375 g 28 kaps.

Dawkowanie

Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania leku określa lekarz. Lek należy stosować z pokarmem, mniej więcej o tej samej porze, rano lub wieczorem.

Działanie

Faxolet ER należy do leków przeciwdepresyjnych. Mechanizm działania wenlafaksyny jest związany z jej zdolnością nasilania aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Wenlafaksyna i jej główny metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) są inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna jest również słabym inhibitorem zwrotnego wychwytu dopaminy. Wenlafaksyna i ODV zmniejszają odpowiedź β-adrenergiczną zarówno po podawaniu jednorazowym, jak i po podaniu przewlekłym. Wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do cholinergicznych receptorów muskarynowych, histaminowych H_1,α₁-adrenergicznych oraz receptorów opioidowych oraz beznodiazepinowych. Nie hamuje aktywności MAO. Po podaniu doustnym wenlafaksyna jest intensywnie metabolizowana, głównie do aktywnego metabolitu ODV. Stężenia leku i ODV osiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania. Maksymalne stężenia wenlafaksjyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu po 5,5 h i 9 h. Biodostępność wynosi ok. 40-45%, w zależności od metabolizmu ogólnoustrojowego. Wenlafaksyna podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie. Jest metabolizowana do głównego aktywnego metabolitu - ODV (przy udziale CYP2D6) oraz do mniej aktywnego metabolitu - N-demetylowenlafaksyny (przy udziale CYP3A4). Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 27% i 30%. Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są głównie przez nerki.

Wskazania

Preparat stosowany jest w:

- leczeniu epizodów dużej depresji

- zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji

- leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych

- leczeniu zaburzeń lękowych o charakterze fobii społecznej

- leczeniu lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii.

Działania niepożądane

Występowanie wielu działań niepożądanych zależy od dawki. Częste działania niepożądane to zwiększone stężenie cholesterolu w surowicy (szczególnie związane z długotrwałym leczeniem oraz prawdopodobnie podczas stosowania dużych dawek leku, zaleca się więc pomiary stężenia cholesterolu), zmniejszenie masy ciała, bezsenność, senność, nerwowość, nieprawidłowe sny, zaburzenia orgazmu (u mężczyzn), zawroty głowy, ból głowy, zwiększone napięcie mięśni, uspokojenie, drżenia, zaburzenia akomodacji oka, rozszerzenie źrenic, nieprawidłowe widzenie, nadciśnienie (zalecane są pomiary ciśnienia tętniczego), rozszerzenie naczyń (najczęściej uderzenia gorąca), wybroczyny, krwawienie z błon śluzowych, ziewanie, zaburzenia apetytu, zaparcia, nudności, wymioty, anoreksja, suchość błony śluzowej jamy ustnej, pocenie się (w tym poty nocne), zaburzenia oddawania moczu (najczęściej przerywane oddawanie moczu), zaburzenia ejakulacji, zaburzenia wzwodu, zmniejszenie libido, osłabienie/zmęczenie.

Stosowanie innych leków

Gdy przyjmujesz leki przeciwcukrzycowe (być może będzie zmienić dawki). Poinformuj lekarza jeśli stosujesz leki hamujące aktywność enzymu monoaminooksydazy - MAO (Aurorix, Mocloxil, Jumex, Selerin) lub jeśli niedawno je odstawiłeś (jest to istotne nawet do dwóch tygodni od odstawienia tej grupy leków). Również przed rozpoczęciem stosowania leków z tej grupy należy zachować odpowiednią przerwę - należy odczekać przynajmniej 7 dni od momentu przerwania stosowania leku. Ponadto należy poinformować lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, nawet tych dostępnych bez recepty.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz piersią. Lek nie powinien być stosowany w okresie ciąży, chyba że jest to zdecydowanie konieczne. Wenlafaksyna jest wydzielana do mleka matki. Wpływ na niemowlę nie jest jasny. Dlatego decyzja o kontynuowaniu/przerwaniu karmienia piersią lub o kontynuowaniu/przerwaniu terapii wenlafaksyną powinna być podjęta biorąc pod uwagę korzyści wynikające z leczenia wenlafaksyną dla matki.

Prowadzenie pojazdów i maszyn

Lek możne niekorzystnie wpływać na sprawność psychomotoryczną, zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn.