Eucreas tabl.powl. 1g+0,05g 60 tabl.

Składniki

Vildagliptinum, Metformini hydrochloridum

Dawkowanie

Doustnie. Dawkę i częstotliwość stosowania leku ustala lekarz. Tabletki należy przyjmować w trakcie posiłku lub tuż po nim. Takie postępowanie zmniejszy ryzyko zaburzeń żołądkowych. Tabletki połykać w całości. Uwaga! Podczas stosowania leku Eucreas należy unikać spożywania alkoholu. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności. Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.

Działanie

Eucreas to złożony preparat o działaniu hipoglikemicznym. Wildagliptyna jest silnym, selektywnym inhibitorem peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4), poprawiającym czynność wysepek Langerhansa. Całkowicie hamuje aktywność DPP-4, zwiększając stężenie endogennych inkretyn GLP-1 (glukagonopodobnego peptydu 1) i GIP (żołądkowego peptydu hamującego), zarówno na czczo jak i po posiłku. Następuje poprawa wrażliwości komórek beta na glukozę, co skutkuje lepszym wydzielaniem insuliny zależnym od glukozy u chorych  z cukrzycą typu 2. Zwiększając endogenne stężenie GLP-1 wildagliptyna poprawia również wrażliwość komórek alfa na glukozę - wydzielanie glukagonu jest bardziej dostosowane do stężenia glukozy. Zwiększenie współczynnika insulina/glukagon podczas hiperglikemii, w wyniku zwiększonego stężenia inkretyn, skutkuje zmniejszonym wątrobowym wydzielaniem glukozy na czczo i po posiłku, a w konsekwencji - zmniejszeniem glikemii. Preparat szybko wchłania się (po podaniu doustnym na czczo), a po 1,7h występuje maksymalne stężenie w osoczu. Spożycie pokarmu opóźnia wystąpienie maksymalnego stężenia w osoczu - do 2,5 h. Całkowita biodostępność wynosi 85%. Wildagliptyna w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (9,3%) i zostaje równomiernie rozmieszczona w osoczu i krwinkach czerwonych. Znaczna część dawki (69%) jest metabolizowana, 85% dawki wydalane jest z moczem, 23% dawki - w postaci niezmienionej przez nerki, a 15% - z kałem. Natomiast metformina zmniejsza stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i po posiłku. Nie pobudza wydzielania insuliny i dlatego nie wywołuje hipoglikemii. Działa na drodze trzech mechanizmów: zwiększa wrażliwość na insulinę komórek w mięśniach, poprawiając obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie, opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach, zmniejsza wątrobowe wytwarzanie glukozy hamując glukoneogenezę i glikogenolizę. Pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu, zwiększa zdolność do transportu przez błonę komórkową wszystkich typów nośników glukozy. Wywiera także korzystny wpływ na metabolizm lipidów - zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, trójglicerydów i frakcji LDL. Wchłanianie preparatu ulega wysyceniu i jest niecałkowite. Całkowita biodostępność wynosi 50-60%. Ok. 2.5h po podaniu występuje maksymalne stężenie leku we krwi. Pokarm zmniejsza i w niewielkim stopniu opóźnia wchłanianie preparatu. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów. Wydalana jest w postaci niezmienionej w moczu.

Wskazania

Tabletki wskazane są w:

- leczeniu cukrzycy typu 2 - preparat stosowany jest przez dorosłych pacjentów, u których nie uzyskano wystarczających efektów terapii mimo stosowania doustnie maksymalnych tolerowanych dawek metforminy w monoterapii lub przez chorych leczonych wildagliptyną w skojarzeniu i metforminą, w postaci oddzielnych tabletek

- skojarzeniu z sulfonylomocznikiem (np. w trzylekowej terapii skojarzonej), jako terapia dodana do diety i wysiłku fizycznego, u chorych niewystarczająco kontrolowanych za pomocą metforminy i sulfonylomocznika

- skojarzeniu z insuliną (w trzylekowej terapii skojarzonej), jako terapia dodana do diety i ćwiczeń fizycznych w celu poprawy kontroli glikemii u osób, u których insulina w ustalonej dawce oraz metformina w monoterapii nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii.

Działania niepożądane

Bardzo często: nudności, wymioty, biegunka, ból żołądka lub w okolicy żołądka (ból brzucha), utrata apetytu. Często: zawroty głowy, ból głowy, niekontrolowane drżenie, metaliczny posmak w ustach, małe stężenie glukozy we krwi. Niezbyt często: ból stawów, zmęczenie, zaparcia, opuchnięcie dłoni, kostek lub stóp (obrzęki). Rzadko: stany zapalne wątroby. Bardzo rzadko: suchość błony śluzowej gardła, katar, gorączka, objawy dużego stężenia kwasu Lek może niekorzystnie wpływać na sprawność psychomotoryczną. Jeżeli po zastosowaniu leku wystąpią zawroty głowy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Stosowanie innych leków

Gdy przyjmujesz inne leki przeciwcukrzycowe, glikokortykosteroidy (stosowane zazwyczaj w leczeniu stanów zapalnych), leki z grupy agonistów receptorów beta-2-adrenergicznych (stosowane zazwyczaj w leczeniu zaburzeń oddychania), leki moczopędne, leki na nadciśnienie, leki wpływające na tarczycę, leki wpływające na układ nerwowy. Ponadto należy poinformować lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, nawet tych dostępnych bez recepty.

Ciąża i karmienie piersią

Gdy jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży lub karmisz piersią. Nie należy stosować leku Eucreas w okresie ciąży i karmienia piersią.

Prowadzenie pojazdów i maszyn

Lek może niekorzystnie wpływać na sprawność psychomotoryczną. Jeżeli po zastosowaniu leku wystąpią zawroty głowy, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.