Dexamethasone Krka 0,5 mg 20 tabletek (blistry)

Dawkowanie

Deksametazon jest zwykle podawany w dawkach od 0,5 mg do 10 mg na dobę, w zależności od leczonej choroby. W poważniejszych stanach chorobowych konieczne może być stosowanie dawek powyżej 10 mg na dobę. Dawka powinna być ustalana w zależności od reakcji indywidualnych pacjentów oraz nasilenia choroby. W celu zminimalizowania skutków ubocznych należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę.

Działanie

Deksametazon to syntetyczny hormon kory nadnerczy z grupy glikokortykosteroidów, który wykazuje długotrwałe i bardzo silne działanie przeciwgorączkowe, przeciwzapalne, przeciwalergiczne i immunosupresyjne. Efekt przeciwzapalny jest około 7,5 razy silniejszy od prednizonu. Lek prawie nie zatrzymuje sodu i wody w ustroju, w niewielkim stopniu zwiększa wydalanie potasu. W małych i średnich dawkach nie wywołuje nadciśnienia tętniczego. Zmniejsza ciśnienie śródczaszkowe. Preparat powoduje ubożenie organizmu w wapń. Znacznie silniej niż inne hormony kory nadnerczy hamuje wydzielanie kortykotropiny z przysadki mózgowej i wtórnie zmniejsza stężenie kortyzolu we krwi. Po podaniu doustnym lek wchłania się szybko z przewodu pokarmowego, przenika do tkanek. Osiąga maksymalne stężenie we krwi między 1 a 2 h po zażyciu. W 77% wiąże się z białkami osocza, w 97% jest metabolizowany w wątrobie, a produkty przemiany są wydalane głównie z moczem i w niewielkiej ilości przez przewód pokarmowy.

Wskazania

Preparat Dexamethasone  stosowany jest w leczeniu:

- chorób neurologicznych: obrzęk mózgu wywołany guzem mózgu, interwencją neurochirurgiczną, bakteryjne zapalenie opon mózgowych, ropień mózgu.

- chorób płuc i dróg oddechowych: napad ciężkiej ostrej astmy

- chorób dermatologicznych

- zaburzeń autoimmunologicznych i chorób reumatycznych

- chorób zakaźnych: ciężkie choroby zakaźne, stany toksyczne

- choroby onkologiczne: opieka paliatywna w chorobach nowotworowych

- chorób endokrynologicznych: wrodzony przerost nadnerczy u pacjentów dorosłych.

Kiedy nie stosować leku

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zakażenie układowe, chyba że zostanie zastosowana specyficzna terapia przeciwinfekcyjna. Owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy. Wykonywanie szczepień z użyciem szczepionek żywych jest przeciwwskazane w trakcie leczenia dużymi terapeutycznymi dawkami deksametazonu (i innych kortykosteroidów), ze względu na możliwość wystąpienia infekcji wirusowej.

Działania niepożądane

W trakcie leczenia mogą wystąpić działania niepożądane, które są znacząco zależne od dawki i czasu trwania leczenia. Podczas krótkiej terapii (dni/tygodnie) ryzyko wystąpienia działań niepożądanych jest niewielkie; zwykle występują: przyrost masy ciała, zaburzenia psychiczne, nietolerancja glukozy oraz przejściowa niedoczynność kory nadnerczy. Długotrwałe leczenie deksametazonem (miesiące/lata) zwykle powoduje otyłość brzuszną, wrażliwość skórną, atrofię mięśni, osteoporozę, zahamowanie wzrostu i długotrwałą niewydolność nadnerczy. Częstość nieznana: zwiększona podatność na latentne infekcje, takie jak posocznica, gruźlica, zaostrzenie infekcji oka, ospa wietrzna, odra, zakażenia grzybicze i wirusowe (którym towarzyszy maskowanie objawów klinicznych), infekcje oportunistyczne, leukocytoza, limfopenia, eozynopenia, nadkrwistość, zaburzenia krzepliwości, reakcje alergiczne (obejmujące anafilaksję, immunosupresję), hamowanie osi podwzgórzowo-przysadkowo-jajnikowej oraz indukcja zespołu Cushinga (typowe objawy: twarz księżycowata, hiperwolemia, otyłość brzuszna), wtórna niewydolność nadnerczy i przysadki (zwłaszcza w sytuacjach stresu, takich jak uraz lub zabieg), zahamowanie wzrostu w okresie niemowlęcym, dzieciństwie i okresie dojrzewania, nieregularne miesiączki oraz brak miesiączki, hirsutyzm, przyrost masy ciała, ujemny bilans białkowy i wapniowy, zwiększony apetyt, zatrzymywanie sodu i wody w organizmie, utrata potasu (może powodować zaburzenia rytmu serca), alkaloza hipokaliemiczna, wystąpienie objawów latentnej cukrzycy, upośledzenie tolerancji węglowodanów z zapotrzebowaniem na zwiększoną dawkę leków przeciwcukrzycowych, hipercholesterolemia, hipertrójglicerydemia, uzależnienie psychiczne, depresja, bezsenność, zaostrzona schizofrenia, choroba psychiczna (od euforii do objawowej psychozy), zwiększone ciśnienie śródczaszkowe z obrzękiem tarczy nerwu wzrokowego u dzieci (guz rzekomy mózgu) - zwykle po zakończeniu leczenia; objawy latentnej epilepsji, większa ilość ataków w czynnej epilepsji, zawroty głowy, ból głowy, zwiększone ciśnienie śródgałkowe, jaskra, obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, zaćma (głównie podtorebkowa tylna), atrofia rogówki i twardówki, nasilenie wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych infekcji oka, zaostrzenie objawów związanych z owrzodzeniem rogówki, pęknięcie mięśnia sercowego po niedawno przebytym zawale, zastoinowa niewydolność serca u podatnych pacjentów, dekompensacja serca, nadciśnienie, zapalenie naczyń, nasilona miażdżyca, ryzyko choroby zakrzepowo-zatorowej (zwiększenie krzepliwości krwi może prowadzić do powikłań związanych z chorobą zakrzepowo-zatorową), czkawka, dyspepsja, wzdęcia brzucha, wrzody żołądka z perforacją i krwawieniem, ostre zapalenie trzustki, zapalenie błony śluzowej przełyku, drożdżyca przełyku, gazy jelitowe, nudności, wymioty, hipertrichoza, atrofia skóry, teleangiektazja, rozstępy, rumień, trądzik steroidowy, wybroczyny, wybroczyny, alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, wypadanie włosów, zaburzenia barwnikowe, zwiększona kruchość naczyń włosowatych, zapalenie skóry okolicy ust, nadmierna potliwość, skłonność do powstawania siniaków, przedwczesne zamknięcie nasad kości, osteoporoza, złamania kręgosłupa i kości długich, aseptyczna martwica kości udowych i ramiennych, naderwania ścięgien, miopatia mięśni proksymalnych, osłabienie mięśni, utrata masy mięśniowej, impotencja, osłabiona reakcja na szczepienia i testy skórne, wolniejsze gojenie się ran, dyskomfort, złe samopoczucie, zespół odstawienia steroidów (zbyt szybkie zmniejszenie dawki kortykosteroidów po długotrwałym leczeniu może prowadzić do ostrej niedoczynności nadnerczy, niedociśnienia i śmierci; zespół odstawienia może objawiać się gorączką, bólem mięśni, bólem stawów, nieżytem nosa, zapaleniem spojówek, bolesnymi i swędzącymi guzkami na skórze i utratą masy ciała).

Ciąża i karmienie piersią

W przypadku kobiet w ciąży lub karmiących piersią przed zastosowaniem leku należy skonsultować się z lekarzem.