Bufomix Easyhaler prosz.do inh. (0,32mg+9mcg)/daw. inh. 1 inhal.a 60daw.

Dawkowanie

Wziewnie. Preparat nie jest przeznaczony do początkowej terapii astmy. Dawkowanie składników preparatu jest ustalane dla danego pacjenta i powinno zostać zmodyfikowane w zależności od nasilenia objawów choroby. Modyfikację dawki należy rozważyć nie tylko w przypadku rozpoczynania terapii lekami złożonymi, ale też w trakcie ustalania dawki podtrzymującej.

Działanie

Preparat składa się z dwóch substancji czynnych o różnych mechanizmach działania. Budezonid wykazuje zależne od dawki działanie przeciwzapalne w drogach oddechowych, co przyczynia się do złagodzenia objawów i mniejszej liczby zaostrzeń astmy. Formoterol prowadzi do szybkiego i długotrwałego rozluźnienia mięśni gładkich oskrzeli u osób z odwracalnym zwężeniem dróg oddechowych.

Wskazania

Preparat wskazany jest u dorosłych i młodzieży w wieku od 12 do 17 roku życia w regularnym leczeniu astmy w przypadkach, kiedy wskazane jest zastosowanie leczenia skojarzonego (wziewny kortykosteroid i długo działający β2-mimetyk) u pacjentów, u których wziewne kortykosteroidy wraz ze stosowanymi doraźnie β2-mimetykami nie zapewniają wystarczającej kontroli. Jak również u pacjentów, u których wystarczającą kontrolę zapewniają zarówno wziewne kortykosteroidy, jak i długo działające β2-mimetyki.

Kiedy nie stosować leku

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na substancję pomocniczą (laktoza, która zawiera niewielkie ilości białek mleka).

Działania niepożądane

Często: drożdżyca jamy ustnej i gardła, ból głowy, drżenie, kołatanie serca, łagodne podrażnienie gardła, kaszel, chrypka. Niezbyt często: agresja, nadaktywność psychoruchowa, niepokój, zaburzenia snu, zawroty głowy, częstoskurcz, nudności, zasinienia, skurcze mięśni. Rzadko: bezpośrednie lub opóźnione reakcje nadwrażliwości (np. wykwit, pokrzywka, świąd, zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy i reakcja anafilaktyczna), hipokaliemia, zaburzenia rytmu serca, np. migotanie przedsionków, częstoskurcz nadkomorowy, skurcze dodatkowe, skurcz oskrzeli. Bardzo rzadko: zespół Cushinga, supresja nadnerczy, zahamowanie wzrostu, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, hiperglikemia, depresja, zmiany zachowania (głównie u dzieci), zaburzenia smaku, zaćma i jaskra, dusznica bolesna, wydłużenie odstępu QTc, wahania ciśnienia krwi. Zakażenie drożdżakowe jamy ustnej i gardła pojawia się w wyniku odkładania się leku. Ryzyko można zminimalizować, zalecając pacjentowi płukanie jamy ustnej po każdej dawce. Drożdżakowe zakażenie jamy ustnej i gardła ustępują zwykle po miejscowym leczeniu przeciwgrzybiczym bez konieczności przerywania terapii wziewnymi kortykosteroidami. Może wystąpić paradoksalny skurcz oskrzeli, który prowadzi do natychmiastowego nasilenia sapki i duszności po podaniu dawki; ustępuje po szybko działającym wziewnym leku rozszerzającym oskrzela; leczenie należy rozpocząć natychmiast. Stosowanie preparatu należy przerwać natychmiast, pacjenta należy poddać ponownym badaniom i w razie konieczności wdrożyć leczenie alternatywne. Wziewne kortykosteroidy mogą wywierać działanie układowe, szczególnie w dużych dawkach przyjmowanych przez długi czas. Prawdopodobieństwo wystąpienia takiego wpływu jest znacznie wyższe niż w przypadku doustnych kortykosteroidów. Do możliwych wpływów układowych należą: zespół Cushinga, objawy zespołu Cushinga, supresja nadnerczy, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, zmniejszenie gęstości mineralnej kości, zaćma i jaskra oraz rzadziej szereg działań psychologicznych i behawioralnych, w tym nadaktywność psychoruchowa, zaburzenia snu, niepokój, depresja lub agresja (zwłaszcza u dzieci). Może także wystąpić zwiększona podatność na zakażenia i zaburzenie zdolności do przystosowania się do stresu. Wpływy te zależą prawdopodobnie od dawki, czasu ekspozycji, jednoczesnej i wcześniejszej ekspozycji na steroidy oraz wrażliwości danego pacjenta. Leczenie β2-mimetykami może doprowadzić do wzrostu stężenia insuliny, wolnych kwasów tłuszczowych, glicerolu i ciał ketonowych we krwi.