Furosemidum Polfarmex tabl. 0,04 g 30 tabl. (3 blist.po 10 szt.)

Skład

1 tabletka zawiera 40 mg furosemidu. Preparat zawiera również laktozę.

Wskazania

Preparat stosowany jest w leczeniu:

- obrzęków, które są objawem chorób układu krążenia (zastoinowa niewydolność serca)

- obrzęków powstających na skutek retencji płynów w przypadku przewlekłych chorób nerek (np. w zespole nerczycowym)

- obrzęków pojawiających się na skutek retencji płynów w przypadku chorób wątroby

- nadciśnienia tętniczego łagodnego lub umiarkowanego.

Działanie

Furosemidum to lek moczopędny z grupy diuretyków pętlowych. Jego działanie polega na hamowaniu resorpcji zwrotnej jonu chlorkowego w ramieniu wstępującym pętli nefronu, nasilając wydalanie sodu, potasu, wapnia i magnezu wraz z wodą. Stymuluje wytwarzanie prostaglandyn, co może zwiększyć dodatkowo diurezę wskutek rozszerzenia naczyń i zwiększenia przepływu nerkowego, a także przez bezpośrednie zahamowanie transportu elektrolitów w części wstępującej pętli Henlego. Preparat zmniejsza ciśnienie krwi, początkowo poprzez zmniejszenie objętości osocza, płynów pozakomórkowych i pojemności minutowej serca, a w późniejszym okresie w wyniku zmniejszenia oporu obwodowego. Biodostępność leku po podaniu doustnym wynosi 60-70% i ulega zmniejszeniu w przypadku niewydolności nerek do 43-46%. W 91-99% wiąże się z białkami osocza. W dwóch trzecich wydalany jest z moczem; w jednej trzeciej z żółcią i z kałem. 

Dawkowanie

Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku: 

Obrzęki będące objawem chorób serca, nerek i wątroby: dawka dobowa to 40 mg rano. Jeśli nie są widoczne efekty leczenia, można podwajać dawkę co 6-8 h, aż do uzyskania dawki 160 mg. W szczególnych przypadkach można zastosować dawkę większą niż 200 mg, pod warunkiem nadzoru klinicznego. Zmniejszenie obrzęków osiąga się najskuteczniej i najłagodniej podczas leczenia przerywanego, podając preparat co drugą dobę lub przez 2-4 kolejne doby w tygodniu. 

Nadciśnienie tętnicze: 40 mg na dobę. Jeżeli podczas leczenia furosemidem konieczne jest dodatkowe przyjmowanie inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE), furosemid należy odstawić 2-3 dni przed rozpoczęciem podania inhibitora ACE. Jeśli nie jest to możliwe, to wówczas należy zmniejszyć dawkę. Powinno się zastosować jak najmniejszą dawkę początkową inhibitora ACE, aby uniknąć gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego. 

Dzieci i młodzież: 1-2 mg/kg mc. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg.

Tabletki należy połykać w całości przed śniadaniem, popijając płynem (nie wolno ich rozgryzać).

Przeciwwskazania

Nie należy zażywać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną, inne pochodne sulfonamidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- niewydolności nerek z bezmoczem (brak reakcji na furosemid)

- stanów przedśpiączkowych i śpiączki w przebiegu encefalopatii wątrobowej

- ciężkiej hipokaliemii

- ciężkiej hiponatremii

- hipowolemii lub odwodnienia

- kobiet karmiących piersią.

Działania niepożądane:

Bardzo często: hiponatremia, zasadowica metaboliczna, hipokalcemia, hipomagnezemia, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, niedociśnienie tętnicze, wapnica nerek u noworodków, odwodnienie, zwiększenie stężenia triglicerydów we krwi.

Często: hipowolemia, hipochloremia, hipokaliemia, zwiększenie stężenia cholesterolu LDL we krwi, hiperurykemia, encefalopatia wątrobowa u pacjentów z niewydolnością wątroby, zwiększona objętość moczu, zagęszczenie krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi, dna moczanowa.

Niezbyt często: niedokrwistość aplastyczna, pogorszenie tolerancji glukozy, hiperglikemia, (cukrzyca utajona), zmniejszenie stężenia cholesterolu HDL, nasilenie istniejącej krótkowzroczności, głuchota (czasami nieprzemijająca), zaburzenia rytmu serca, suchość błony śluzowej jamy ustnej, pragnienie, nudności, zaburzenia motoryki jelit, wysypka, świąd, nadwrażliwość na światło, pokrzywka, złuszczające zapalenie skóry, pęcherzowe zapalenie skóry (choroba Rittera), rumień wielopostaciowy, nadwrażliwość na światło, zmniejszenie diurezy, skurcze mięśni, osłabienie mięśni, zmęczenie, małopłytkowość, zaburzenia widzenia, niewyraźne widzenie, widzenie na żółto, wymioty, biegunka, zaparcie, skaza krwotoczna, nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu (rozrost gruczołu krokowego, zaburzenia opróżniania pęcherza lub zwężenie cewki moczowej).

Rzadko: zahamowanie czynności szpiku kostnego (wymagające odstawienia leku), eozynofilia, leukopenia, parestezja, splątanie, ból głowy, letarg, szum uszny, przemijające lub nieprzemijające zaburzenia słuchu, zapalenie naczyń, zakrzepica, wstrząs, ostre zapalenie trzustki, cholestaza wewnątrzwątrobowa, zaburzenia czynności wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek, złe samopoczucie, gorączka, ciężkie reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne (w tym ze wstrząsem).

Bardzo rzadko: niedokrwistość hemolityczna, agranulocytoza.

Częstość nieznana: tężyczka, nasilenie istniejącej zasadowicy metabolicznej (w przypadku niewyrównanej marskości wątroby), zwiększenie wydalania potasu, zawroty głowy, omdlenie lub utrata przytomności (spowodowane przez niedociśnienie objawowe), reakcje alergiczne, wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi, zwiększenie stężenia sodu i chlorków w moczu, przypadki rabdomiolizy (często w związku z ciężką hipokalemią), przetrwały przewód tętniczy Botalla, osteoklastyczne uszkodzenia kości u noworodków, pogorszenie lub aktywacja tocznia rumieniowatego układowego, ostra uogólniona osutka krostkowa, rzekomy zespół Barttera, zespół Stevensa-Johnsona.

W trakcie stosowania leku mogą wystąpić objawy ograniczające sprawność psychofizyczną i zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Ze względu na zawartość laktozy, preparatu nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.