Etform 850mg 60 tabl.powl. (6 blist.po 10 szt.)

Skład

1 tabletka powlekana zawiera 850 mg chlorowodorku metforminy.

Wskazania

Preparat wskazany jest w leczeniu:

- cukrzycy typu 2 (insulinoniezależna) szczególnie u dorosłych pacjentów z nadwagą, u których mimo diety i ćwiczeń fizycznych nie udało się uzyskać prawidłowej kontroli glikemii.

U dorosłych lek może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną.

W przypadku dzieci od 10 lat oraz młodzieży preparat może być podawany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z insuliną.

Działanie

Etform to lek przeciwcukrzycowy, który należy do grupy pochodnych biguanidów. Preparat zmniejsza stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i po posiłku. Nie pobudza wydzielania insuliny i dlatego nie wywołuje hipoglikemii. Substancja czynna zawarta w leku działa na drodze trzech mechanizmów: zmniejsza wątrobowe wytwarzanie glukozy hamując glukoneogenezę i glikogenolizę, zwiększa wrażliwość na insulinę komórek w mięśniach, poprawiając obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie, opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach. Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu, zwiększa zdolność do transportu przez błonę komórkową wszystkich typów nośników glukozy. Korzystnie wpływa także na metabolizm lipidów - zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i triglicerydów. Wchłanianie preparatu ulega wysyceniu i jest niecałkowite. Całkowita biodostępność wynosi 50-60%. Około 2,5h po podaniu występuje maksymalne stężenie leku we krwi. Pokarm zmniejsza i w niewielkim stopniu opóźnia wchłanianie leku. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów,  wydalana jest w postaci niezmienionej w moczu.

Dawkowanie

Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min)

Monoterapia lub leczenie skojarzone z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi: dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę podczas lub po posiłkach. Na podstawie stężenia glukozy we krwi po 10-15 dniach należy ustalić ostateczną dawkę leku. Maksymalna dawka dobowa wynosi 3 g. 

Leczenie skojarzone z insuliną: dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę (dawkę insuliny ustala się na podstawie wyników badania stężenia glukozy we krwi).

Młodzież i dzieci powyżej 10 lat

Monoterapia lub leczenie skojarzone z insuliną: najczęściej dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg raz na dobę podczas lub po posiłku (można również podawac lek w dawce 1000mg). Po 10-15 dniach powinno się ustalić ostateczną dawkę na podstawie stężenia glukozy we krwi. Maksymalna dawka dobowa wynosi 2 g w 2 lub 3 dawkach podzielonych. 

W przypadku chorych w podeszłym wieku, dawkę leku należy dostosować na podstawie parametrów czynności nerek.

Zalecany schemat dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: GFR 60-89 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 3000 mg (można rozważyć zmniejszenie dawki w związku z pogarszającą się czynność nerek); GFR 45-59 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 2000 mg (przed rozważeniem rozpoczęcia leczenia metforminą, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej); GFR 30-44 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 1000 mg (przed rozpoczęciem leczenia, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej). Jeśli GFR jest < 30 ml/min lek jest przeciwwskazany.

Całkowitą dawkę dobową przyjmować w 2-3 dawkach podzielonych, podczas lub po posiłkach.

Przeciwwskazania

Nie należy zażywać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na chlorowodorek metforminy lub pozostałe składniki preparatu

- chorób, które może spowodować niedotlenienie tkanek (zwłaszcza stan ostry lub zaostrzenie przewlekłej choroby), takie jak: niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs, niewyrównana niewydolność serca

- stanu przedśpiączkowego w cukrzycy

- niewydolności wątroby

- ciężkiej niewydolności nerek (GFR <30 ml/min)

- ostrego zatrucia alkoholem, alkoholizmu

- ostrych stanów chorobowych, które mogą powodować zaburzenia czynności nerek takie jak: odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs

- ostrej kwasicy metabolicznej (np. kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa).

Działania niepożądane:

Bardzo często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (utrata apetytu, nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha).

Często: zaburzenia smaku.

Bardzo rzadko: pojedyncze przypadki nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby lub zapalenia wątroby po odstawieniu metforminy, kwasica mleczanowa, reakcje skórne (rumień, świąd, pokrzywka), zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 ze zmniejszeniem jej stężenia w surowicy podczas długotrwałego stosowania metforminy (u pacjentów z niedokrwistością megaloblastyczną należy rozważyć taką etiologię).

Objawy niepożądane ze strony układu pokarmowego występują najczęściej na początku leczenia i w większości przypadków ustępują samoistnie.

Należy regularnie wykonywać badania laboratoryjne kontroli cukrzycy i oceny czynności nerek, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. 

Pacjenci, którzy chorują na cukrzycę powinni stosować dietę z regularnym podziałem spożycia węglowodanów w ciągu doby, a u chorych z nadwagą dodatkowo dietę niskoenergetyczną.

W przypadku kobiet, które planują ciążę lub są w ciąży, cukrzycy nie należy leczyć metforminą, lecz insuliną (nieprawidłowe stężenie glukozy we krwi może doprowadzić do wad rozwojowych u płodu).

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.