Escitil tabl.powl. 0,02 g 28 tabl. (2 blist.po 14 szt.)

Skład

1 tabletka powlekana zawiera 20 mg escytalopramu (w postaci szczawianu).

Wskazania

Escitil stosowany jest w leczeniu:

- społecznego zaburzenia lękowego (fobii społecznej)

- zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego

- epizodów dużej depresji

- uogólnionego zaburzenia lękowego

- zaburzeń lęku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii.

Działanie

Jest to preparat o działaniu przeciwdepresyjnym. Escitil jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny o dużym powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Z 1000-krotnie mniejszym powinowactwem wiąże się z miejscem allosterycznym na transporterze serotoniny. Escytalopram nie ma lub ma małe powinowactwo do wielu receptorów, w tym receptorów opioidowych, 5-HT1A, 5-HT2, DA, D1 i D2, receptorów α1-, α2- i β-adrenergicznych, cholinergicznych receptorów muskarynowych, receptorów benzodiazepinowych oraz receptorów histaminowych H1. Lek po podaniu doustnym wchłania się prawie całkowicie, niezależnie od pokarmu, osiągając w ciagu 4h maksymalne stężenie we krwi. Escytalopram i jego główne metabolity wiążą się z białkami osocza w mniej niż 80%. Preparat metabolizowany jest w wątrobie do metabolitu didemetylowanego i demetylowanego, które są farmakologicznie czynne (może też powstawać metabolit w postaci N-tlenku). Metabolizm zachodzi głównie z udziałem izoenzymu CYP2C19, możliwy jest też udział CYP2D6 i CYP3A4. Większość dawki wydalana jest w postaci metabolitów z moczem.

Dawkowanie

Fobia społeczna:

Najczęściej stosuje się dawkę 10 mg raz na dobę. Poprawę stanu klinicznego uzyskuje się po 2-4 tyg. leczenia. Dawkę można zmniejszyć do 5 mg na dobę lub zwiększyć do 20 mg na dobę w zależności od reakcji pacjenta. Zaleca się kontynuowanie terapii przez 12 tygodni. 

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne:

Początkowa dawka wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 20 mg na dobę. Chorzy powinni być leczeni dopóki objawy choroby nie ustąpią.

Epizody dużej depresji:

Zwykle stosuje się dawkę 10 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 20 mg na dobę. Najczęściej działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się po 2-4 tyg. leczenia. Mimo ustąpienia objawów, terapię należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy. 

Uogólnione zaburzenia lękowe:

Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 20 mg na dobę.

Zaburzenie lęku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii:

W pierwszym tygodniu dawka początkowa to 5 mg, a następnie dawkę zwiększa się do 10 mg na dobę,  maksymalna dawka dobowa to 20 mg. Największą skuteczność osiąga się po ok. 3 miesiącach. Leczenie może trwać nawet kilka miesięcy.

W przypadku chorych w podeszłym wieku (>65 lat), osób, które wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19 albo pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. Następnie dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 10 mg na dobę.

Lek nie powinien być stosowany przez osoby poniżej 18 lat.

U osób z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.

U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby lub nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) podczas stosowania leku zaleca się zachowanie ostrożności.

Preparat może być przyjmowany niezależnie od posiłków.

Przeciwwskazania

Nie należy zażywać preparatu w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- pacjentów z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub wrodzonym zespołem wydłużonego QT

- jednoczesnego stosowanie z innymi lekami, które mogą wydłużać odstęp QT

- dzieciom i młodzieży poniżej 18 lat

- jednoczesnego leczenia z odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemidem) lub odwracalnym nieselektywnym inhibitorem MAO - linezolidem

- jednoczesnego leczenia z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami MAO.

Działania niepożądane (najczęściej pojawiają się 1. lub 2. tygodniu terapii i zwykle ich nasilenie oraz częstość występowania zmniejsza się wraz z kontynuacją leczenia):

Bardzo często: bóle głowy, nudności.

Często: nieprawidłowe sny, zmniejszenie popędu płciowego u kobiet i mężczyzn, zawroty głowy, parestezje, drżenie, biegunka, zaparcia, wymioty, zmniejszenie łaknienia, zwiększenie łaknienia, nadmierne pocenie, bóle stawów, bóle mięśni, zaburzenia wytrysku, impotencja u mężczyzn, uczucie zmęczenia, gorączka, brak orgazmu u kobiet, bezsenność, senność, zwiększenie masy ciała, lęk, niepokój psychoruchowy, suchość w jamie ustnej, zapalenie zatok, ziewanie.

Niezbyt często: zaburzenia smaku, zaburzenia snu, omdlenia, rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, szumy uszne, tachykardia, pokrzywka, łysienie, krwotok maciczny, krwotok miesiączkowy, zmniejszenie masy ciała, bruksizm, krwawienie z nosa, krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym z odbytnicy), nerwowość, napady lęku panicznego, stany splątania, wysypka, świąd, obrzęk, pobudzenie.

Rzadko: depersonalizacja, omamy, zespół serotoninowy, bradykardia, agresja, reakcje anafilaktyczne.

Częstość nieznana: dyskinezje, zaburzenia ruchu, drgawki, niedociśnienie ortostatyczne, zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby, zatrzymanie moczu, mlekotok, priapizm, trombocytopenia, wydłużenie odstępu QT w EKG, akatyzja/niepokój psychoruchowy, komorowe zaburzenia rytmu w tym torsade de pointes, hiponatremia, jadłowstręt, mania, myśli samobójcze i zachowania samobójcze, siniaki, obrzęki naczynioruchowe, nieadekwatne wydzielanie hormonu antydiuretycznego.

Odstawienie leku (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do występowania takich objawów jak: zaburzenia czucia (w tym parestezje i wrażenie porażenia prądem elektrycznym), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, nadmierne pocenie się, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia, zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), drżenie, splątanie, zawroty głowy, bóle głowy, biegunka, kołatanie serca.

Należy ostrzec pacjentów o możliwym ryzyku wpływu leku na ich zdolność prowadzenia pojazdu i obsługiwania maszyn.

Preparatu nie powinny stosować kobiety w ciąży, chyba że jest to bezwzględnie konieczne.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.