Edronax tabl. 4 mg 20 tabl.

Skład

1 tabletka zawiera 4 mg reboksetyny (w postaci metanosulfonianu).

Wskazania

Preparat stosowany jest w:

- intensywnym leczeniu depresji (w tym ciężkiej postaci)

- leczeniu podtrzymującym u pacjentów, którzy dobrze zareagowali na leczenie początkowe.

Działanie

Edronax jest to lek przeciwdepresyjny, wybiórczy i silny inhibitor wychwytu zwrotnego noradrenaliny. Wykazuje tylko niewielki wpływ na wychwyt zwrotny serotoniny i nie ma wpływu na wychwyt dopaminy. Po podaniu doustnym pojedynczej dawki po 2h osiągane jest maksymalne stężenie leku w osoczu. Całkowita biodostępność wynosi co najmniej 60%. Stan stacjonarny zostaje osiągnięty w ciągu 5 dni. Reboksetyna jest dystrybuowana do wszystkich płynów ustrojowych. Z białkami osocza wiąże się w 97% u osób młodych i 92% u pacjentów w podeszłym wieku wieku. Metabolizowany jest głównie przez CYP3A4. Preparat wydalany jest w 78% z moczem, 10% dawki - w postaci niezmienionej. Głównymi zidentyfikowanymi szlakami metabolicznymi są 2-O-dealkilacja, hydroksylacja pierścienia etoksyfenolowego oraz oksydacja pierścienia morfolinowego, po czym następuje częściowe lub całkowite sprzęganie z kwasem glukuronowym lub grupą sulfonową. Lek dostępny jest w postaci mieszaniny racemicznej (obydwa enancjomery są aktywne).

Dawkowanie

Dla dorosłych zalecana dawka terapeutyczna wynosi 4 mg 2 razy na dobę. Pełną dawkę terapeutyczną można zastosować już od początku leczenia. W przypadku braku efektów leczenia po 3-4 tyg. dawka ta może być zwiększona do 10 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa nie powinna być większa niż 12 mg. Dawka początkowa u chorych z niewydolnością nerek lub wątroby powinna wynosić 2 mg 2 razy na dobę (dawkę tę można następnie zwiększać w zależności od reakcji pacjenta na lek).

Przeciwwskazania

Nie należy podawać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Działania niepożądane:

Bardzo często: zaparcia, zwiększone pocenie się, bezsenność, zawroty głowy, suchość błony śluzowej jamy ustnej.

Często: zaburzenia odczuwania potrzeby oddawania moczu, uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza, zakażenia układu moczowego, bolesne oddawanie moczu, zatrzymanie moczu, zaburzenia ejakulacji i erekcji, ból przy wytrysku, opóźnienie wytrysku, zaburzenia ze strony jąder (głównie ból jąder), rozszerzenie naczyń, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, dreszcze, utrata lub zmniejszenie apetytu, akatyzja,  zaburzenia smaku, zaburzenia akomodacji, tachykardia, kołatanie serca.

Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego.

W trakcie terapii reboksetyną lub niedługo po zaprzestaniu jej stosowania obserwowano przypadki wyobrażeń i zachowań samobójczych.

W badaniach krótkoterminowych u pacjentów z depresją powikłania urologiczne (takie jak: zaburzenia odczuwania potrzeby oddawania moczu, częstomocz i uczucie niecałkowitego opróżnienia pęcherza) były częściej opisywane u mężczyzn niż u kobiet. 

Działania niepożądane zgłoszone po wprowadzeniu reboksetyny do obrotu:

Bardzo często: nudności.

Często: parestezje, nadciśnienie tętnicze, wymioty, pobudzenie, lęk.

Częstość nieznana: obwodowe oziębienie, zespół Raynauda, ból jąder, alergiczne zapalenie skóry, wysypka, drażliwość, niedobór sodu we krwi, omamy, agresywne zachowanie.

Podczas leczenia pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów i obsługiwać niebezpiecznych maszyn.

Reboksetynę można stosować w ciąży oraz podczas karmienia piersią tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści z leczenia matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.