Doltard tabl.o przedł.uwaln. 0,1 g 20 tabl. (2 blist.po 10 szt.)

Skład

1 tabletka zawiera 10 mg siarczanu morfiny w postaci o przedłużonym uwalnianiu. Preparat zawiera również laktozę.

Wskazania

Preparat stosowany jest w:

- leczeniu silnego i przewlekłego bólu.

Działanie

Lek wykazuje działanie przeciwbólowe i uspokajające. Działanie na OUN odzwierciedlane jest przez wiązanie z receptorami, co daje następujące skutki: receptor μ (mi): zniesienie bólu na poziomie nadrdzeniowym, osłabienie oddychania, euforia i uzależnienie psychiczne; receptor κ (kappa): zniesienie bólu na poziomie rdzeniowym, zwężenie źrenic i uspokojenie; receptor σ (sigma): dysforia i halucynacje. Morfina wchłania się w dużym stopniu w przewodzie pokarmowym. Maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po około 4 h. Efekt znieczulający jest maksymalny po 2-5 h od podania i utrzymuje się przez 8-12 h. Morfina przenoszona jest przede wszystkim do nerek, wątroby, płuc i śledziony, a w niższych stężeniach do mózgu i mięśni, przenika przez łożysko i do mleka matki oraz przez barierę krew-mózg. W około 35% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowana w wątrobie i jelitach, poprzez łączenie z kwasem glukuronowym, wskutek czego powstaje 3-glukuronian morfiny (M3G) i 6-glukuronian morfiny (M6G). Metabolit M6G jest aktywny i przyczynia się do znieczulającego działania morfiny, zwłaszcza przy wielokrotnym podawaniu doustnym. Natomiast M3G ma działanie antagonistyczne. Inne aktywne metabolity to normorfina, kodeina i eterowy siarczan morfiny.  Metabolity są wydalane głównie z moczem, w ok.10% przez żółć z kałem. Około 90 % dawki morfiny jest wydalane po 24 h, jednak ślady można wykryć w moczu po 48 lub więcej h.

Dawkowanie

Dla dorosłych dawka to 30-100 mg co 12 h. 

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku: leczenie należy rozpocząć od mniejszej dawki początkowej, a następnie zwiększać ją do uzyskania pożądanego działania terapeutycznego.

Osoby z niewydolnością nerek i/lub wątroby, ze zmniejszoną motoryką przewodu pokarmowego: dawkowanie należy dostosować indywidualnie.

Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby oraz dla dzieci.

Przed planowanym odstawieniem leku, jego dawkę należy zmniejszać stopniowo.

Tabletki należy połykać w całości, podczas lub po posiłku, nie wolno ich przełamywać, gryźć, kruszyć ze względu na ryzyko gwałtownego uwolnienia zbyt dużej dawki.

Przeciwwskazania

Nie należy podawać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na morfinę, inne opioidy lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- jednoczesnego leczenie z użyciem agonistów/antagonistów morfiny

- porażennej niedrożności jelit lub zaparć

- zahamowania czynności układu oddechowego, ciężkiej astmy oskrzelowej lub choroby obturacyjnej płuc

- ciężkiej niewydolności wątroby

- zespołu ostrego brzucha

- dzieci, ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, skuteczności oraz dawkowanie

Działania niepożądane:

Bardzo często: depresja oddechowa, zaparcia, nudności, wymioty, suchość w jamie ustnej, wahania nastroju, uspokojenie, senność, ból głowy.

Często: zwiększone wydzielanie ADH, parestezje, zaburzenia postrzegania, zawroty głowy, nadmierna potliwość, niestrawność, biegunka, trudności z oddawaniem moczu i zatrzymanie moczu, wysypka, pokrzywka, świąd, bóle pleców, brak łaknienia, zakażenie dróg moczowych, astenia, dreszcze, gorączka, obrzęki obwodowe, depresja, splątanie, bezsenność, zmiana aktywności, zmiana możliwości poznawczych i czuciowych, zaburzenia postrzegania, halucynacje (przemijające), koszmary senne, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, dezorientacja, zwężenie źrenic, skurcz oskrzeli, duszność, osłabiony odruch kaszlowy.

Niezbyt często: kołatanie serca; zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, utrata przytomności, zobojętnienie, drżenie, zaburzenie widzenia, obrzęk płuc, porażenna niedrożność jelit, zaburzenia smaku, złe samopoczucie, tolerancja leku, reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne, reakcje alergiczne, skurcze dróg żółciowych, podwyższone wartości prób wątrobowych, zatrzymanie miesiączki, psychiczne i fizyczne uzależnienie, euforia, lęk, podniecenie, obniżone libido, impotencja, skurcze dróg moczowych, bolesne kurcze mięśni, sztywność mięśni, niedociśnienie ortostatyczne, zaczerwienienie twarzy.

Rzadko: nadciśnienie tętnicze, zapalenie trzustki, rzadkoskurcz lub częstoskurcz, napady astmy u osób nadwrażliwych.

Bardzo rzadko: duże dawki mogą prowadzić do pobudzenia OUN, napady drgawkowe przypominające padaczkę, mioklonie.

Częstość nieznana: hiperalgezja, zespół odstawienny (abstynencyjny).

Stosowanie opioidowych leków przeciwbólowych może prowadzić do rozwoju fizycznego i (lub) psychicznego uzależnienia bądź tolerancji. Fizyczne objawy odstawienia obejmują: zespół niespokojnych nóg, biegunka, bóle ciała, drgawki, brzuszna, nudności, objawy grypopodobne, tachykardia i rozszerzenie źrenic. Do objawów psychicznych należą: nastrój dysforyczny, niepokój i drażliwość. U osób uzależnionych od leków często występuje „głód lekowy”.

Ze względu na zawartość laktozy preparatu w dawkach 10, 30, 60 mg nie należy stosować u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Lek, zwłaszcza na początku leczenia, przy zwiększaniu dawek oraz w połączeniu z alkoholem lub lekami uspokajającymi wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.