Furaginum Teva tabl. 0,1 g 30 tabl.

Skład

1 tabletka zawiera 100 mg furazydyny. Lek zawiera również laktozę i sacharozę.

Wskazania

Tabletki stosowane są w:

- leczeniu niepowikłanych zakażeń dolnych dróg moczowych wywołanych przez drobnoustroje Escherichia coli, w tym nawracających zakażeń układu moczowego u kobiet.

Działanie

Produkt leczniczy zawiera furazydynę, będąca pochodną nitrofuranu. Preparat działa bakteriostatycznie na bakterie Gram-dodatnie (wśród nich paciorkowce, enterokoki, gronkowce) i szczepy Gram-ujemne (z rodziny Enterobacteriaceae: Klebsiella, Citrobacter, Neisseria, Salmonella, Shigella, Escherichia, Enterobacter). Nie działa natomiast na Pseudomonas aeruginosa i na większość szczepów Proteus vulgaris. Poza działaniem bakteriostatycznym, preparat wykazuje również aktywność przeciwbakteryjną. Substancja czynna furazydyna najsilniejsze działanie wykazuje w środowisku kwaśnym, natomiast środowisko zasadowe osłabia jej działanie. Stężenie terapeutyczne furazydyny w moczu osiągane jest już w czasie do 2 h od podania. Po podaniu na czczo 200 mg furazydyny, stężenie maksymalne w surowicy osiągane jest po 30 min (po posiłku stężenie jest 2 razy większe). Stopień wiązania pochodnych nitrofuranu z białkami osocza wynosi 60-90%. Mogą one przenikać przez łożysko oraz barierę krew-mózg, wykrywano je również w mleku i żółci. Metabolizowane są w wątrobie i tkankach obwodowych. W 85% nitrofurany wydalane są przez nerki na drodze sekrecji przez kanaliki, a około 15% jest metabolizowane w wątrobie i nerkach. Nitrofurany rozkładają się w moczu o odczynie słabo kwaśnym lub zasadowym. Wstrzymuje to wchłanianie zwrotne, przenikanie do tkanek oraz przyśpiesza wydzielanie. Kwaśne środowisko moczu sprzyja przekształceniu nitrofuranów w całe cząsteczki, które łatwo rozpuszczają się w lipidach oraz dobrze przenikają do tkanek. W wyniku tego zwiększa się ich wchłanianie zwrotne, kumulacja w tkankach oraz wzrasta ryzyko objawów toksycznych.

Dawkowanie

Dorośli

W pierwszym dniu leczenia należy podać 400 mg w 4 dawkach podzielonych. Następne dni: 300 mg na dobę w 3 dawkach podzielonych. Terapia trwa zwykle 7-10 dni. Gdy zachodzi konieczność kurację można powtórzyć po upływie 10-15 dni. 

Nawracające zakażenia układu moczowego u kobiet:

W przypadku wystąpienia przynajmniej 3 epizodów zakażenia układu moczowego w ciągu ostatnich 12 miesięcy należy podać 100 mg na noc przez okres 6-12 miesięcy.

Dzieci 2-14 lat: 5-7 mg/kg mc. na dobę w 2 dawkach podzielonych. Preparat stosuje się przez 7-8 dni. Gdy zachodzi konieczność leczenie można powtórzyć po upływie 10-15 dni (należy zachować ostrożność, podając lek małym dzieciom ze względu na ryzyko zadławienia).

U dzieci <2 rż. dawkę preparatu powinien ustalić lekarz.

Lek należy przyjmować podczas posiłków, popijając dużą ilością płynów. Jednocześnie powinno się stosować dietę bogatą w białko. Jeżeli dziecko ma problemy z połykaniem tabletek, preparat można rozkruszyć i wymieszać z mlekiem.

Przeciwwskazania

Nie należy zażywać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną lub pochodne nitrofuranu oraz na którąkolwiek substancję pomocniczą

- niewydolności nerek (CCr <60 ml/min lub podwyższone stężenie kreatyniny w surowicy), zakażenie miąższu nerek

- niedoboru G-6-PD

- polineuropatii

- noworodków, niemowląt i dzieci do 2 lat

- kobiet w I trymestrze ciąży

- ciąży (od 38 tyg.) i porodu, ze względu na ryzyko niedokrwistości hemolitycznej u noworodka.

Działania niepożądane:

Często: nadmierne oddawanie gazów, ból głowy, nudności.

Rzadko: żółtaczka cholestatyczna, złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, anafilaksja, objawy polekowego zapalenia wątroby, obrzęk naczynioruchowy, martwica miąższu wątroby (zwykle podczas długotrwałego stosowania).

Częstość nieznana: sinica wskutek methemoglobinemii, zaburzenia widzenia, wymioty, zaparcie, biegunka, objawy dyspeptyczne, bóle brzucha, zmniejszone łaknienie, zapalenie ślinianek, zapalenie trzustki, rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zakażenia drobnoustrojami opornymi na pochodne nitrofuranu (najczęściej pałeczkami z rodzaju Pseudomonas), świąd, pokrzywka, wysypka, nadwrażliwość, zawroty głowy, senność, łysienie (przemijające), neuropatia obwodowa, także o ostrym lub nieodwracalnym przebiegu, gorączka, dreszcze, złe samopoczucie, reakcja astmatyczna u pacjentów z astmą w wywiadzie, ostre, podostre i przewlekłe reakcje z nadwrażliwości na pochodne nitrofuranu.

- reakcje przewlekłe występowały u pacjentów przyjmujących pochodne nitrofuranu co najmniej 6 miesięcy.

- ostre reakcje objawiały się gorączką, dreszczami, kaszlem, bólami w klatce piersiowej, dusznością, wysiękiem do jamy opłucnowej, zmianami w obrazie radiologicznym płuc i eozynofilią; najczęściej szybko ustępowały po odstawieniu leku.

- przewlekłe reakcje płucne (w tym zwłóknienie płuc i rozsiane śródmiąższowe zapalenie płuc) mogą wystąpić zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku.

Ze względu na obecność laktozy oraz sacharozy, preparat nie powinien być podawany pacjentom z nietolerancją fruktozy, niedoborem sacharazy-izomaltazy, niedoborem laktazy (typu Lapp), rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 

Nitrofuranów nie należy łączyć z rystomicyną, lewomicetyną, sulfanilamidami, ponieważ istnieje ryzyko depresji układu krwiotwórczego.

Nie powinno się razem z furaginą stosować kwasu nalidyksynowego, ponieważ często obseruje się ich antagonizm.

Przy jednoczesnym przyjmowaniu leku z innymi uroantyseptykami (preparatami stosowanymi w zakażeniu dróg moczowych) działanie ich jest słabsze.

Równoczesne stosowanie witaminy B6 lub zwiększenie spożywania soli kuchennej poprawia wchłanianie nitrofuranów.

Atropina spowalnia wchłanianie furaginy, ale ogólna ilość wchłoniętej substancji czynnej pozostaje bez zmian.

Preparaty zobojętniające sok żołądkowy hamują wchłanianie furaginy.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.