Etform 1g 120 tabl.powl.

Skład

1 tabletka powlekana zawiera 1000 mg chlorowodorku metforminy.

Wskazania

Tabletki wskazane są w leczeniu:

- cukrzycy typu 2 (insulinoniezależna) u pacjentów z nadwagą, u których mimo ćwiczeń fizycznych i diety nie udało się uzyskać prawidłowej kontroli glikemii.

W przypadku osób dorosłych lek może być stosowany w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub z insuliną.

U dzieci od 10 lat oraz młodzieży preparat może być podawany w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z insuliną.

Działanie

Preparat należy do grupy pochodnych biguanidów, jest to lek przeciwcukrzycowy. Zmniejsza stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i po posiłku. Nie pobudza wydzielania insuliny i dlatego nie wywołuje hipoglikemii. Metformina działa na drodze trzech mechanizmów: zmniejsza wątrobowe wytwarzanie glukozy hamując glukoneogenezę i glikogenolizę, zwiększa wrażliwość na insulinę komórek w mięśniach, poprawiając obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie, opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach. Metformina również pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu, zwiększa zdolność do transportu przez błonę komórkową wszystkich typów nośników glukozy. Korzystnie wpływa także na metabolizm lipidów - zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i triglicerydów. Wchłanianie preparatu ulega wysyceniu i jest niecałkowite. Całkowita biodostępność wynosi 50-60%. Około 2,5h po podaniu występuje maksymalne stężenie leku we krwi. Pokarm zmniejsza i w niewielkim stopniu opóźnia wchłanianie leku. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów,  wydalana jest w postaci niezmienionej w moczu.

Dawkowanie

Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min)

Leczenie skojarzone z insuliną: dawka początkowa wynosi 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę (dawkę insuliny ustala się na podstawie wyników badania stężenia glukozy we krwi).

Monoterapia lub leczenie skojarzone z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi: dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg 2-3 razy na dobę podczas lub po posiłkach. Na podstawie stężenia glukozy we krwi po 10-15 dniach należy ustalić ostateczną dawkę leku. Maksymalna dawka dobowa wynosi 3 g. 

Młodzież i dzieci powyżej 10 lat

Monoterapia lub leczenie skojarzone z insuliną: dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg raz na dobę podczas lub po posiłku (można również podawac lek w dawce 1000mg). Po 10-15 dniach powinno się ustalić ostateczną dawkę na podstawie stężenia glukozy we krwi. Maksymalna dawka dobowa wynosi 2 g w 2 lub 3 dawkach podzielonych. 

U pacjentów w podeszłym wieku, dawkę leku powinno się dostosować na podstawie parametrów czynności nerek.

Zalecany schemat dawkowania u chorych z zaburzeniami czynności nerek: GFR 60-89 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 3000 mg (można rozważyć zmniejszenie dawki w związku z pogarszającą się czynność nerek); GFR 45-59 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 2000 mg (przed rozważeniem rozpoczęcia leczenia metforminą, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej); GFR 30-44 ml/min: całkowita maksymalna dawka dobowa w 2-3 dawkach podzielonych na dobę: 1000 mg (przed rozpoczęciem leczenia, należy przeanalizować czynniki mogące zwiększyć ryzyko kwasicy mleczanowej). Jeśli GFR jest < 30 ml/min lek jest przeciwwskazany.

Całkowitą dawkę dobową należy przyjmować w 2-3 dawkach podzielonych, podczas lub po posiłkach.

Przeciwwskazania

Nie należy zażywać preparatu w przypadku:

- nadwrażliwości na chlorowodorek metforminy lub pozostałe składniki preparatu

- stanu przedśpiączkowego w cukrzycy

- ciężkiej niewydolności nerek (GFR <30 ml/min)

- niewydolności wątroby

- ostrej kwasicy metabolicznej (np. kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa)

- chorób, które może spowodować niedotlenienie tkanek (zwłaszcza stan ostry lub zaostrzenie przewlekłej choroby), takie jak: niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs, niewyrównana niewydolność serca, niewydolność oddechowa

- ostrego zatrucia alkoholem, alkoholizmu

- ostrych stanów chorobowych, które mogą powodować zaburzenia czynności nerek takie jak: ciężkie zakażenie, wstrząs, odwodnienie.

Działania niepożądane:

Bardzo często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, utrata apetytu, ból brzucha).

Często: zaburzenia smaku.

Bardzo rzadko: reakcje skórne (rumień, świąd, pokrzywka), kwasica mleczanowa, zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 ze zmniejszeniem jej stężenia w surowicy podczas długotrwałego stosowania metforminy (u pacjentów z niedokrwistością megaloblastyczną należy rozważyć taką etiologię), pojedyncze przypadki nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby lub zapalenia wątroby po odstawieniu metforminy.

Najczęściej na początku leczenia pojawiają się objawy niepożądane ze strony układu pokarmowego i w większości przypadków ustępują samoistnie.

Należy regularnie wykonywać badania laboratoryjne kontroli cukrzycy i oceny czynności nerek, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku. 

Osoby, które chorują na cukrzycę powinni stosować dietę z regularnym podziałem spożycia węglowodanów w ciągu doby, a u chorych z nadwagą dodatkowo dietę niskoenergetyczną.

U kobiet, które planują ciążę lub są w ciąży, cukrzycy nie należy leczyć metforminą, lecz insuliną (nieprawidłowe stężenie glukozy we krwi może doprowadzić do wad rozwojowych u płodu).

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.