Dexaven rozt.do wstrz. 4 mg/ml 10 amp.a 1ml

Skład

1 ml roztworu zawiera 4 mg fosforanu deksametazonu w postaci soli sodowej. Preparat zawiera również siarczyn sodu.

Wskazania

Preparat stosowany jest:

- w leczeniu ostrych stanów zagrożenia życia, wówczas gdy wymagane jest podanie glikokortykosteroidów (m.in.obrzęk mózgu, obrzęk krtani, wstrząs o różnej etiologii, ostre odczyny uczuleniowe, ciężkie stany spastyczne oskrzeli, tj. stan astmatyczny, dychawica oskrzelowa w przebiegu zakażenia, przewlekły nieżyt oskrzeli, przełomy w chorobie Addisona).

- w sytuacjach klinicznych gdy zastosowanie glikokortykosteroidów wymagane jest celem leczenia i (lub) łagodzenia objawów choroby podstawowej lub jej powikłań.

- w profilaktyce nudności i wymiotów wywołanych chemio- lub radioterapią oraz innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową, którym można zapobiec lub złagodzić poprzez podanie glikokortykosteroidów.

- w profilaktyce i leczeniu powikłań zabiegów chirurgicznych

- przez dorosłych i dzieci od pierwszego miesiąca życia

Działanie

Lek wykazuje bardzo silne i długotrwałe działaniu przeciwalergiczne, przeciwzapalne i immunosupresyjne.

Deksametazon

- hamując aktywność fosfolipazy A2 nie dopuszcza do uwalniania kwasu arachidonowego, co powoduje spowolnienie syntezy leukotrienów i prostaglandyn

- zmniejsza liczbę monocytów, limfocytów i granulocytów kwasochłonnych

- przyspiesza rozpad i hamuje syntezę białek oraz osłabia odporność organizmu na zakażenia

- nasila resorpcję wapnia z kości, powoduje rozwój osteoporozy

- zmniejsza wchłanianie jonów wapniowych z przewodu pokarmowego jednocześnie zwiększając wydalanie wapnia z moczem

- blokuje zależne od IgE wydzielanie histaminy

- hamuje syntezę i uwalnianie cytokin

- blokuje wydzielanie ACTH przez przysadkę, co prowadzi do rozwoju niewydolności kory nadnerczy

- hamuje działanie hialuronidazy, zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych i zmniejsza obrzęk

- zwiększa stężenie glukozy we krwi

- hamuje wzrost u dzieci.

Po podaniu dożylnym lek maksymalne stężenie we krwi osiąga po 10-30 min, a po podaniu domięśniowym - w ciągu 60 min. Metabolizowany jest głównie w wątrobie, a wydalany w większości z żółcią. Dekasametazon przechodzi przez łożysko i jest wydzielany z mlekiem kobiecym.

Dawkowanie

Lek stosuje się 4-16 mg/dobę, wyjątkowo do 32 mg/dobę. Najczęściej jednak jednorazowa dawka wynosi 4-8 mg.

W leczeniu obrzęku mózgu należy stosować dawkę 10 mg dożylnie, a następnie 4 mg domięśniowo co 6 h, aż do ustąpienia objawów. Lek zaczyna działać zwykle w ciągu 12 - 24 h. Następnie, po 2 - 4 dniach dawkowanie może zostać zmniejszone, a po 5 - 7 dniach stopniowo zakończone. 

Leczenie polegające na miejscowym wstrzyknięciu i podaniu nasiękowym - dawka od 4 do 8 mg. 

W profilaktyce nudności i wymiotów spowodowanych chemio- lub radioterapią oraz innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową optymalna dawka deksametazonu nie została ustalona. Zazwyczaj stosuje się od 8-20 mg dożylnie przed podaniem chemioterapii.

W profilaktyce i leczeniu powikłań zabiegów chirurgicznych odpowiednia dawka wynosi od 4-5 mg deksametazonu podanego dożylnie.

Dzieci i młodzież - zazwyczaj od 0,2 - 0,4 mg/kg masy ciała na dobę.

Preparat można podawać zarówno we wstrzyknięciu dożylnym jak i domięśniowym, albo we wlewie kroplowym. Preparat może być również podawany nasiękowo lub dostawowo. Szybkie dożylne wstrzyknięcie dużych dawek glikokortykosteroidów może czasami nawet spowodować zapaść sercowo-naczyniową. Niezależnie od drogi podania, należy zawsze przestrzegać aseptycznej techniki przygotowywania i podawania leku. Bezpośrednio przed podaniem we wlewie zawartość ampułki należy rozcieńczyć 0,9% roztworem chlorku sodu lub roztworem glukozy 5%.

Przeciwwskazania

W ostrych, groźnych dla życia stanach nie ma żadnych przeciwwskazań, zwłaszcza jeśli preparat stosuje się przez krótki czas (24-36 h).

W innych przypadkach nie powinno stosować się tego leku, gdy pojawia się nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.Nie należy leku podawać domięśniowo u pacjentów z samoistną plamicą małopłytkową. Natomiast wstrzyknięcie dostawowe jest przeciwwskazane przy zakażeniu w obrębie lub w bezpośrednim sąsiedztwie stawu wymagające leczenia, bakteryjnym zapaleniu stawów, niestabilności stawów,zwapnieniu okołostawowym, pozanaczyniowej martwicy kości, zerwaniu ścięgna. A podanie nasiękowe bez dodatkowego leczenia przyczynowego jest przeciwwskazane w przypadku występowania zakażeń w miejscu podania.

Działania niepożądane:

Częstość nieznana: nudności, wymioty, utrata łaknienia,zwiększony apetyt,zaburzone gojenie, wzdęcie brzucha, podrażnienie żołądka i zapalenie przełyku z owrzodzeniami, wrzód żołądka z możliwością perforacji i krwawienia, perforacja jelita cienkiego i grubego, zapalenie trzustki; jałowa martwica głowy kości udowej i ramiennej, osłabienie mięśni, utrata masy mięśniowej, osteoporoza, rumień na twarzy, rozstępy skórne, hirsutyzm, wykwity trądzikopodobne, zmniejszenie reaktywności w testach skórnych, reakcje nadwrażliwości takie jak alergiczne zapalenie skóry, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, podanie pozajelitowe powoduje hipo- i hiperpigmentację, bliznowacenie, stwardnienia w obrębie skóry, zmniejszenie odczuwania bólu, zanik skóry lub tkanki podskórnej i ropnie jałowe w miejscu podania; napady drgawek, zaburzenia miesiączkowania, objawy zespołu Cushinga, zahamowanie wzrostu u dzieci, wtórne zahamowanie czynności osi przysadkowo-nadnerczowej, zmniejszenie tolerancji węglowodanów,ból i zawroty głowy, omamy, psychozy, euforia, zmiany nastrojuujawnienie się utajonej cukrzycy i wzrost zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe u chorych na cukrzycę; zwiększone ciśnienie śródgałkowe, jaskra wtórna, wytrzeszcz, uszkodzenie nerwu wzrokowego, zaćma podtorebkowa tylnej części soczewki, centralna retinopatia surowicza, nieostre widzenie, zaostrzenie choroby wirusowej i grzybiczej oka; ujemny bilans azotowy spowodowany nasilonym katabolizmem białek, retencja sodu, retencja płynów, utrata potasu, alkaloza hipokalemiczna, hipokalcemia, objawy rzekomego guza mózgu spowodowane zwiększeniem ciśnienia wewnątrzczaszkowego i wystąpieniem tarczy zastoinowej; zakrzepy z zatorami, zatory tłuszczowe, hipercholesterolemia, przyspieszona miażdżyca naczyń, martwicze zapalenie naczyń, zakrzepowe zapalenie żył; arytmie lub zmiany EKG związane z niedoborem potasu, omdlenia, nasilenie nadciśnienia tętniczego, pęknięcie serca jako konsekwencja niedawno przebytego zawału serca, nagłe zatrzymanie krążenia, zastoinowa niewydolność krążenia, nadciśnienie tętnicze; leukocytoza, trombocytopenia, limfopenia; nasilenie lub maskowanie objawów zakażenia, bezsenność, reakcje anafilaktyczne, pieczenie i mrowienie mogące wystąpić po dożylnym podaniu leku. Zespół z odstawienia występuje po nagłym przerwaniu stosowania deksametazonu po długotrwałym stosowaniu. Spowodowany jest ostrą niewydolnością nadnerczy i może powodować zagrożenie życia. W zespole z odstawienia mogą również wystąpić: bóle mięśniowe, bóle stawów, gorączka, zapalenie śluzówki nosa, zapalenie spojówek, bolesne guzki skóry i utrata masy ciała.

Preparat zawiera siarczyn sodu, który może rzadko powodować ciężkie reakcje nadwrażliwości i skurcz oskrzeli.

U kobiet w ciąży lek może być stosowany jedynie w przypadku, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.