Ins. Levemir rozt.do wstrz.insulin 100 j.m./ml 5 wkł.a 3ml (Penfil)

Skład

1 wkład (3 ml) zawiera 300 j. insuliny detemir.

Wskazania

Preparat wskazany jest dla dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 1. roku życia w leczeniu cukrzycy.

Działanie

Preparat jest długo działającym analogiem insuliny, otrzymywanym w wyniku rekombinacji DNA z wykorzystaniem Saccharomyces cerevisiae. Lek zmniejsza stężenia glukozy we krwi (w wyniku wiązania się insuliny z receptorami insulinowymi w komórkach mięśniowych i tłuszczowych z jednoczesnym hamowaniem uwalniania glukozy z wątroby). Czas działania (który wynosi do 24 h w zależności od dawki), umożliwia podawanie leku raz lub 2 razy na dobę. W przypadku podawania 2 razy na dobę, osiągnięcie stanu równowagi dynamicznej nastąpi po 2-3 dawkach. Maksymalne stężenie w osoczu występuje między 6. a 8. h po podaniu. 

Dawkowanie

Lek może być stosowany samodzielnie jako insulina bazowa lub w skojarzeniu z insuliną szybko działającą. Może także być również podawany w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi i (lub) agonistami receptora GLP-1.

U pacjentów w podeszłym wieku, u osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby oraz u młodzieży i dzieci powyżej 1. rż. zaleca się indywidualne dostosowanie dawki.

Lek powinien być podawany tylko podskórnie (w okolicę brzucha, udo, ramię, okolicę mięśnia naramiennego lub okolicę pośladkową). Preparatu nie wolno podawać dożylnie, domięśniowo. Nie może być stosowany w pompach insulinowych. 

Przeciwwskazania

Lek nie jest wskazany w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Działania niepożądane:

Bardzo często: hipoglikemia.

Często: reakcje w miejscu wstrzyknięcia.

Niezbyt często: reakcje potencjalnie uczuleniowe, pokrzywka, wysypka, zaburzenia refrakcji, retinopatia cukrzycowa, lipodystrofia w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk, reakcje uczuleniowe, wykwity skórne.

Rzadko: neuropatia obwodowa.

Bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne.

W przypadku wystąpienia objawów hipoglikemii może dojść do upośledzenia koncentracji i zwolnienia czasu reakcji, co stanowi ryzyko podczas prowadzenia samochodu i obsługi urządzeń mechanicznych.

Zapotrzebowanie na insulinę mogą zmniejszać: doustne leki przeciwcukrzycowe, leki blokujące receptory β-adrenergiczne, salicylany, steroidy anaboliczne i sulfonamidy, inhibitory MAO, inhibitory ACE.

Zapotrzebowanie na insulinę mogą zwiększać: doustne środki antykoncepcyjne, hormony tarczycy, hormon wzrostu i danazol, leki tiazydowe, sympatykomimetyki, glikokortykosteroidy.

Należy zachować ostrożność stosując preparat u kobiet w ciąży.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.