Substancją czynną preparatu jest wenlafaksyna. Mechanizm jej działania prawdopodobnie polega na nasilaniu aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Hamuje ona wychwyt zwrotny serotoniny i noradrenaliny, a także (słabiej) dopaminy przez komórkę znajdującą się przed synapsą (połączeniem komórek nerwowych). Prowadzi to do wzrostu stężenia tych mediatorów w szczelinie synaptycznej, a co za tym idzie do wzmocnienia przekazywanego przez nie sygnału. Wenlafaksyna zmniejsza również reaktywność receptorów ß-adrenergicznych zarówno na bodźce ostre (podanie pojedyncze), jak i długotrwałe (podanie wielokrotne). Ponieważ wenlafaksyna nie wykazuje in vitro powinowactwa do receptorów muskarynowych, cholinergicznych, histaminowych H1 ani 1-adrenergicznych, nie powoduje, charakterystycznych dla innych leków przeciwdepresyjnych, działań niepożądanych takich jak: działanie cholinolityczne, uspokajające lub reakcje ze strony układu sercowo-naczyniowego. Wenlafaksyna nie ma aktywności hamującej monoaminooksydazę (MAO). Nie wykazano ani znaczniejszej, ani zmniejszonej podatności na uzależnienie od wenlafaksyny.

Lek przeciwdepresyjny o innej budowie niż tradycyjne leki przeciwdepresyjne.

Preparat jest wskazany do stosowania w leczeniu: epizodów dużej depresji i zapobieganiu ich nawrotom;  uogólnionych zaburzeń lękowych; fobii społecznej; lęku napadowego z agorafobią lub bez niej.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do stosowania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie możesz stosować preparatu jeżeli jesteś uczulony (wykazujesz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu. Przeciwwskazaniem do stosowania preparatu jest również równoległe przyjmowanie nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (MAO). Wenlafaksynę można zacząć stosować po upływie 14 dni od zakończenia leczenia inhibitorami MAO; inhibitory MAO można wprowadzić do leczenia po 7 dniach od zakończenia przyjmowania wenlafaksyny. Preparatu nie należy stosować u dzieci i młodzieży do 18. roku życia.

Dodatkowe